Διαφορά επιτοκίων καταθέσεων με δανειοδοτήσεων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ – Αρχικά , πρέπει να πούμε ότι η διαφορά μεταξύ των επιτοκίων Καταθέσεων και χορηγήσεων ονομάζεται ΕΚΑΡ και όχι σπρέντ όπως συνήθως την ονομάζουν οι περισσότεροι .

– Στην ερώτηση όμως , όπως ακριβώς τίθεται από Πελάτες και Μ.Μ.Ε , προσδίδοντας (σχεδόν) καθολική ευθύνη και μόνο στις διοικήσεις ΟΛΩΝ των Τραπεζών , για την ύπαρξη της αδικαιολόγητης υψηλής διαφοράς μεταξύ επιτοκίων Καταθέσεων και Χορηγήσεων , δεν μπορώ να συμφωνήσω γιατί δεν είναι σωστό να συμφωνήσω.

Και πιο συγκεκριμένα διαφωνώ με αυτή την άποψη σε δύο βασικά σημεία :

Α. Η διαφορά (μετρήσιμη πάντα σε % μονάδες) μεταξύ πραγματικών επιτοκίων Καταθέσεων και Χορηγήσεων , είναι ΜΕΡΙΚΩΣ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ !! (δηλαδή από την διαφορά των επιτοκίων έστω 3-9% δικαιολογημένη είναι μία διαφορά έστω … 1 – 5 % ) άρα σε ένα μεγάλο μέρος της (και ίσως το μεγαλύτερο μάλιστα) η ποσοστιαία διαφορά αυτή είναι απολύτως δικαιολογημένη και επιθυμητή για το σύνολο της Οικονομίας !.

Β. Για την ύπαρξη του μέρους εκείνου της ποσοστιαίας διαφοράς που το χαρακτηρίζουμε και συμφωνούμε ότι είναι αδικαιολόγητο , την ευθύνη δεν την έχουν αποκλειστικά και μόνο οι διοικήσεις όλων των Τραπεζών , αλλά τρία μέρη ….. Α. Οι διοικήσεις 3-4 μεγάλων Τραπεζών Β. Οι ίδιοι οι δανειοδοτούμενοι / πολίτες και τέλος 3. Η Ελληνική πολιτεία με τα όργανα που την εκφράζουν και την αντιπροσωπεύουν έναντι του Τραπεζικού Συστήματος (Οικονομικό επιτελείο και Τράπεζα της Ελλάδος , Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων κ.λ.π) !!

ΕΡΩΤΗΣΗ Αντιλαμβάνεστε ότι με αυτές τις διαφορετικές και μειοψηφικές απόψεις που εκφράζεται , θα πρέπει να διαθέτετε και ισχυρή επιχειρηματολογία για να αποδείξετε τους ισχυρισμούς σας ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Τις διαφορετικές απόψεις που εκφράζονται παραπάνω…. , σε αντίθεση , με τις συνήθεις (δικαιολογημένες όμως σε μεγάλο βαθμό..) κραυγές της αμάθειας , θα προσπαθήσουμε στην συνέχεια να τις αποδείξουμε με την χρήση ΛΟΓΙΚΩΝ & Οικονομικών επιχειρημάτων … θα δείξει στο τέλος εάν τα καταφέραμε…

ΕΡΩΤΗΣΗ (για να δούμε..) …Αρχικά πως μπορείτε να αποδείξετε ότι σε μεγάλο μέρος της η ποσοστιαία διαφορά μεταξύ επιτοκίων και χορηγήσεων είναι δικαιολογημένη ?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ Η απόδειξη μας , η επιχειρηματολογία μας , βασίζεται στα εξής 4 επιχειρήματα τα οποία πηγάζουν από τον συνήθη κύκλο της παραγωγικής διαδικασίας …:

1. Κάθε επιχείρηση με σκοπό το ΚΕΡΔΟΣ (σε αντίθεση με τις (γνωστές μας) μη Κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και σωματεία ), έχει έναντι των μετόχων της (έστω και εάν μιλάμε για μονοπρόσωπες επιχειρήσεις) , την υποχρέωση να επιδιώκει και να επιτυγχάνει το ΚΕΡΔΟΣ , (κέρδος που μέσα από τις διεργασίες του Ισολογισμού κατανέμεται με την μορφή μερίσματος στους Μετόχους – Ιδιοκτήτες της).

Άρα και κάθε Τράπεζα έχει την υποχρέωση να επιδιώκει το Κέρδος για να ανταμείψει τους Μετόχους με την συμμετοχής τους – εμπιστοσύνη τους στην Τράπεζα , η ανταμοιβή των μετόχων είναι το Μέρισμα (συμμετοχή στα Κέρδη) .

2. Επίσης κάθε επιχείρηση με σκοπό το ΚΕΡΔΟΣ, έχει έναντι των μετόχων της , την υποχρέωση να λαμβάνει όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα που θα την βοηθήσουν αρχικά να επιβιώσει , μετέπειτα να επεκταθεί και τέλος να βρίσκεται διαρκώς εντός παραγωγικής διαδικασίας .

Άρα και κάθε Τράπεζα έχει την υποχρέωση να επιδιώκει … να επιβιώσει (διαφημίσεις – προσφορές κ.λ.π ανάλογα μέτρα) , να επεκταθεί (νέα Καταστήματα , νέα προϊόντα , επέκταση σε νέες αγορές κ.λ.π) και να βρίσκεται διαρκώς εντός αγοράς / παραγωγικής διαδικασίας (ανανέωση του Πάγιων εγκαταστάσεων , νέος μηχανολογικός και μηχανογραφικός εξοπλισμός , συνεχής εκπαίδευση του προσωπικού κ.λ.π) .

3. Επίσης κάθε επιχείρηση με σκοπό το ΚΕΡΔΟΣ για να επιτύχει αύξηση των Πωλήσεων της , αλλά ακόμα και για να διατηρήσει τις πωλήσεις της από τις «επιθέσεις» του Ανταγωνισμού (λογικό είναι) , θα πρέπει να αποδέχεται ότι ένα μέρος των Πωλήσεων της (μικρό ή μεγάλο ανάλογα με τον κλάδο και την αγορά) θα πρέπει να γίνεται με «ΕΠΙ ΠΙΣΤΩΣΗ» στους πελάτης της.

Επειδή ως γνωστό δεν επιβιώνουν και όλες οι επιχειρήσεις , ένα μέρος των ΕΠΙ ΠΙΣΤΩΣΗ πωλήσεων δεν θα εισπραχθεί ΠΟΤΕ …. θα είναι δηλαδή ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΣ (επισφάλιες = χαμένα χρήματα) .

Άρα και η κάθε Τράπεζα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι ένα μέρος των πωλήσεων της (Χορηγηθέντα Δάνεια και Εγγυητικές επιστολές) δεν θα «εισπραχθούν» ποτέ (επισφαλείς απαιτήσεις) .

4. Τέλος κάθε επιχείρηση με σκοπό το ΚΕΡΔΟΣ γνωρίζουμε ότι , εκτός των δαπανών για την αγορά των ΠΡΩΤΩΝ ΥΛΩΝ , για να παράγει ένα προϊόν και για να προωθήσει το προϊόν που εμπορεύεται ή την υπηρεσία που προσφέρει προς πώληση και την πώληση αυτή μετά από μια πιθανή περίοδο «πίστωσης» στον πελάτη της να το μετατρέψει σε ΜΕΤΡΗΤΑ στο ταμείο της θα πρέπει να προβεί σε κάποιες δαπάνες (συνήθως ανελαστικές = δεν μπορούν να μειωθούν κατά πολύ….) , τέτοιες δαπάνες είναι να λειτουργικά έξοδα (ΟΤΕ , ΔΕΗ , διαφήμιση , προσωπικό , λογιστήριο , ασφαλιστικά ταμεία κ.λ.π) .

Δεν αναφερόμαστε σε δαπάνες για την αγορά των πρώτων υλών αλλά σε δαπάνες για την παραγωγή του τελικού προϊόντος που πουλάει μία επιχείρηση , την προώθηση του – την πώληση του – και την τελική είσπραξη του…

Άρα και η κάθε Τράπεζα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι για να παράγει και να προωθήσει το προϊόν που εμπορεύεται ή την υπηρεσία που προσφέρει (δάνεια , καρνέ επιταγών , εγγυητικές επιστολές κ.λ.π) θα πρέπει να προβεί σε κάποιες δαπάνες (ΟΤΕ , ΔΕΗ , διαφήμιση , προσωπικό που εργάζεται για την παραγωγή και πώληση αυτών των προϊόντων , προσωπικό που εργάζεται για την είσπραξη των «σε καθυστέρηση» δανείων , δικηγόροι , λογιστήριο , ασφαλιστικά ταμεία κ.λ.π)

Δεν αναφερόμαστε εδώ σε δαπάνες για την αγορά της «πρώτης ύλης» που είναι το ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ , αλλά στις δαπάνες , που θα πρέπει να κάνει μία Τράπεζα προκειμένου το ποσό των Καταθέσεων (πρώτη ύλη) να το μετατρέψει σε ένα π.χ Δανειακό Προϊόν , στις δαπάνες για να πουλήσει αυτό το Δανειακό προϊόν και τελικά στις δαπάνες για να επιτύχει να εισπράξει το δάνειο από τον πελάτη της …. Δαπάνες υπέρογκες… !!!

Αφού τελειώσαμε την ανάπτυξη των επιχειρημάτων μας …. πάμε να δούμε την απόδειξη …. για θυμίστε μας ποιο το αρχικό «κατηγορώ» εναντίον των Τραπεζών …. ?

ΕΡΩΤΗΣΗ (Απάντηση…) Είναι η αδικαιολόγητη (κατά την γνώμη των πελατών και των ΜΜΕ) διαφορά των Επιτοκίων Χορηγήσεων με αυτά των καταθέσεων (το λεγόμενο σπρεντ) .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Αρα…. με άξονα την επιχειρηματολογία που αναπτύξαμε παραπάνω προσέξτε τους εξής συλλογισμούς (προσθετική διαδικασία ,ενδεικτικά νούμερα ότι όμως και τόσο asxeta…) …..:

1. Στο αρχικό κόστος για την αγορά της Πρώτη ύλης από μία εμπορική επιχείρηση , που για τις Τράπεζες είναι το ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ / δηλαδή περίπου ή έστω… 2 – 3 % ….

2. Στο 2-3%…. Προσθέτουμε τις αναγκαίες δαπάνες για την παραγωγή του προϊόντος ,την προώθηση , την πώληση και την τελική είσπραξη , που για τις Τράπεζες είναι το λεγόμενο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ …… / δηλαδή , περίπου ή έστω… 1 % – 2 % ανάλογα την Τράπεζα την παραγωγικότητα , την οργάνωση της κ.λ.π άρα γενικό ΣΥΝΟΛΟ περίπου 3-5%

3. Στο 3-5%…. Προσθέτουμε το ποσοστό των πωλήσεων που τελικά δεν θα εισπραχθούν (επισφαλείς πωλήσεις) που για τις Τράπεζες … / δηλαδή , περίπου ή έστω… 0,5 % – 1,0 % άρα γενικό ΣΥΝΟΛΟ περίπου 3,5-6 %

4. Στο 3,5-6 %….. Προσθέτουμε τις αναγκαίες δαπάνες για την επιβίωση , την ανάπτυξη , την επέκταση και τον συνεχή εκσυγχρονισμό μία επιχείρησης άρα και μίας Τράπεζας / δηλαδή , περίπου ή έστω… 0,5-1,5 % άρα γενικό ΣΥΝΟΛΟ περίπου 4 – 7.5%

και τέλος ….

5. Στο 4 – 7.5 % …… Προσθέτουμε και περιθώριο καθαρού κέρδους που πρέπει να έχει μία επιχείρηση προκειμένου να επιτύχει κέρδη (= αμοιβή στους μετόχους)… άρα και μίας Τράπεζας / δηλαδή , περίπου ή έστω… 1-2 % άρα τελικό ΣΥΝΟΛΟ περίπου 5 – 9.5%

(σε όλα τα παραπάνω προσθέστε εσείς την υψηλή φορολογία των Κερδών…..6-11%….)

Το τελικό αθροιστικό αποτέλεσμα , έστω 6-11% , εάν αναφερόμαστε σε μία Τράπεζα , είναι το ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ (τιμή πώλησης τελικού προϊόντος) με την οποία τιμή η Τράπεζα θα έχει κέρδη , θα επεκτείνεται , θα βρίσκεται συνεχώς εντός «αγοράς» , θα έχει τις λογικές επισφάλιες της , θα καλύπτει όλες τις λειτουργικές δαπάνες και θα έχει πληρώσει τον προμηθευτή της για την πρώτη ύλη (το επιτόκιο καταθέσεων δηλαδή…)

Αρα και ο ποιο κακόπιστος μπορεί να διαπιστώσει ότι η όποια διαφορά μεταξύ των επιτοκίων Χορηγήσεων και Καταθέσεων δεν είναι τόσο αδικαιολόγητη όσο αρχικά ίσως νόμιζε. ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ όμως να υπάρχει όπως δηλώσαμε αρχικά ένα “μέρος” της ποσοστιαίας διαφοράς το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί …να αιτιολογηθεί για την ύπαρξη του… ΝΑΙ… και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε στην συνέχεια…

ΕΡΩΤΗΣΗ Σήμερα που μιλάμε υπάρχουν πραγματικά δεδομένα για την διαφορά των Επιτοκίων Χορηγήσεων με αυτά των καταθέσεων ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Η πραγματικότητα σήμερα λέει …… Το spread στεγαστικών δανείων-ταμιευτηρίου διαμορφώθηκε στην Ελλάδα τον Ιούνιο 2002 σε 3,60% , για επιχειρηματικά δάνεια περίπου 6% και για τα καταναλωτικά σε 9,79% / ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Παρασκευή, 9 Αυγούστου 2002

ΕΡΩΤΗΣΗ Στο επόμενο…. άρθρο… με τι θα ασχοληθούμε ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις που χρωστάμε….. ή απαντήσεις για να βοηθήσουν τους αναγνώστες μας να σχηματίσουν μία ολοκληρωμένη και ορθή εικόνα για την πραγματικότητα. Τα ερωτήματα αυτά είναι …..

– Υπάρχουν περιθώρια να μειωθεί η ψαλίδα μεταξύ των Επιτοκίων Χορηγήσεων με αυτά των καταθέσεων ?

– Γιατί είναι επιθυμητή για το σύνολο της Οικονομίας η ύπαρξη αυτής της (δικαιολογημένης) διαφοράς ?

– Γιατί δεν ευθύνονται μόνο οι διοικήσεις των Τραπεζών ?

– Ποιες Τράπεζες ευθύνονται για την “παγίδευση” όλου του Τραπεζικού συστήματος σε περιβάλλον ΥΨΗΛΩΝ επιτοκίων (ιδιαίτερα στα Καταναλωτικά Δάνεια) ? χμμμμ

– Που θα βοηθήσει ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ?

– Θα αλλάξει κάτι στον Τρόπο που δανειζόμαστε…. ?