Οι γενοκτονίες των Τούρκων.Οι Τούρκοι εναντίον των Αρμενίων

Πρόλογος

Στην 90η επέτειο γύρω από τη δολοφονία των Αρμενίων τίθεται και πάλι το ερώτημα όσο ποτέ άλλοτε:

Για ποιο λόγο ακόμα αποσιωπάτε αυτό το σκοτεινό έγκλημα:

Πού βρίσκεται η ευθύνη και η συν-ευθύνη των γερμανών συμμάχων;

Ποιες είναι οι ευρωπαϊκές αξίες μας και γιατί σιωπάμε απέναντι στην Τουρκία:

Μέχρι σήμερα η Τουρκία διαψεύδει τη γενοκτονία των Αρμενίων, όπου μπροστά από ενενήντα χρόνια δολοφονήθηκαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι, επίσης και η σύμμαχος Γερμανία μιλάει καλύτερα όχι από γενοκτονία.

Ο Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης, Συνέλληνάς μας από την Κολωνία σε σειρά άρθρων προσπαθεί να δώσει μία απάντηση στα τρομερά γεγονότα και στην ανεπίτρεπτη σιωπή μας.

ΟΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ

Πρώτο μέρος

Οι Τούρκοι εναντίον των Αρμενίων – Γενοκτονία του 20ου αιώνα

Προλεγόμενα

Για πολύ χρόνο αποσιωπήθηκε: η δολοφονία πάνω από ένα εκατομμύριο Αρμενίων διαμέσου των τουρκικών στρατευμάτων. Η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ 1915 και 1918 περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Αρμένιοι δολοφονήθηκαν διαμέσου των τουρκικών στρατευμάτων.

Στην 90η επέτειο γύρω από τη γενοκτονία τίθεται και πάλι το ερώτημα: Για ποιο λόγο ακόμα αποσιωπάτε αυτό το σκοτεινό έγκλημα;

Πού βρίσκεται άραγε η συν- ευθύνη των γερμανών ως σύμμαχοι και φίλοι των Τούρκων: Μπορούμε άραγε να βγάλουμε κατατοπιστικά συμπεράσματα από τα αρχεία κατά τη διάρκεια των γεγονότων για μια τελική κρίση μας για το γερμανικό ρόλο;

Ο αρμενο-αμερικάνος ιστορικός Vahakn N. Dadrian δημοσίευσε εντυπωσιακά στοιχεία για τη γενοκτονία των Αρμενίων και σε ακόμα νεώτερα στοιχεία χαρακτηρίζει τους γερμανούς ως δυνατούς ηθικούς αυτουργούς τη γενοκτονίας από ιδεολογικούς, ιμπεριαλιστικούς και γεω-στρατηγικά κίνητρα.

Ιστορική ανασκόπηση της 90η επετείου της γενοκτονίας

Την 24η Απριλίου 1915 άφησε η νεοτουρκική κυβέρνηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να συλληφθεί ο συνολικός αρμενικός ελίτ στην πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη. Ακολούθησε μια συστηματική εξόντωση του αρμενικού πληθυσμού μέσα σε λίγες μήνες. Όποιος δεν δολοφονήθηκε αμέσως επί τόπου, καταδιώχτηκε στα οδοιπορία του θανάτου τόσο καιρό χωρίς νερό και διατροφή διαμέσου άβατων βουνοπλαγιών ή τη συριακή έρημο, ώσπου καθένας από την εξάντληση πέθαινε, διψασμένος και πεινασμένος.

Πάνω από το ήμισυ των 2 δύο εκατομμυρίων Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έπεσε θύμα στην πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα .. Καμία ξένη χώρα ήτανε τόσο κοντά στα γεγονότα, όσο το γερμανικό Αυτοκρατορικό Ράϊχ, ο σπουδαιότερος σύμμαχος της Τουρκίας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Οι ιεραπόστολοί του, οι δάσκαλοι, οι αξιωματικοί, οι πρόξενοι και πρεσβευτές αντέγραφαν τις λεπτομέρειες της γενοκτονίας, μερικοί από τους αξιωματικούς έλαβαν ενεργά μέρος στην εξόντωση των Αρμενίων.

Ο Wolfgang Gust, σε δύο βιβλία του 1993 και του Απριλίου 2005 από τα συγκεντρωθέντα στοιχεία μας δίνει την πραγματική εικόνα των περιστατικών και τη γερμανική συν-ευθύνη. Δυστυχώς μέχρι σήμερα διαψεύδει η Τουρκία, η νομικά διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επίσημα τη γενοκτονία, ακόμα και σήμερα γνωρίζει η γερμανική κοινή γνώμη πολύ λίγα για αυτά τα τρομακτικά γεγονότα.

Κρεμασμένοι Αρμένιοι στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, λίγο πριν ξεκινήσουν οι εκτοπίσεις των Αρμενίων από την περιοχή.Φωτο: Armin T. Wegner

O Enver Pascha ως υπουργός πολέμου, ένας από τις κινητήριες δυνάμεις της εξόντωσης, ο Talaat Pascha, οργάνωνε ως υπουργός εσωτερικών την εκτόπιση των Αρμενίων, ο Colmar von der Goltz, ήτανε ως Feldmarschall, πληροφορημένος γύρω από όλα τα σχέδια του στρατού, ο Fritz Bronsart διεύθυνε ως Generalstabschef του Οθωμανικού στρατηγίου.

Επειδή στη Γερμανία δεν υπάρχουν εντατικές έρευνες, απορρίπτονται αντίστοιχα αιτήσεις έρευνας ως ανειδίκευτες. Εκκλήσεις στην κυβέρνηση και επερωτήσεις για αναγνώριση της γενοκτονίας, απαντώνται, ότι είναι ένα ιστορικό ερώτημα και με αυτό ένα αντικείμενο ιστορικής επιστήμης. Με αυτήν όμως τη γερμανική παθητικότητα έχουν προσφερθεί τραγικά αποτελέσματα, ώστε τα θύματα των γενοκτονιών σε βάρος των μειονοτήτων στη Τουρκία, να σπρώχνονται στη γωνιά: οι απόγονοι των διασωθέντων δεν πρέπει μόνο να σηκώσουν το βάρος του μαρτυρίου της ιστορίας, αλλά επίσης και να υποφέρουν και το μεγάλο βάρος των ψευδών.

Τα διασωθέντα πρόσωπα των γενοκτονιών πρέπει να φέρουν ακόμα αποδεικτικά για μια γενοκτονία, που όλοι οι σοβαροί λαμβανόμενοι ιστορικοί εδώ και πάρα πολύ χρόνο έχουν ντοκουμεντάρει. Αν και τώρα η Άγκυρα αποδέχεται την παλιά απαίτηση για μια συλλογική ιστορική συνεδρία έχει επεκτείνει και την πρόταση, να συμπεριληφθούν επίσης γερμανικά, γαλλικά και βρετανικά αρχεία.

Ο κουμπάρος του Έλληνα πρωθυπουργού υπόσχεται μια νέα αξιολόγηση εκείνων των γεγονότων. Και όμως ας μας επιτραπεί να εξετάσουμε τις υποσχέσεις και τα μετέπειτα γεγονότα που ποτέ δεν κράτησαν οι Τούρκοι τα υποσχόμενα και συμφωνηθέντα από το 1850,1878,1909,1914-22, 1923,1955, 1974, Πόλις, Ίμβρος, Τένεδος, Κύπρος, Αιγαίο και Κουρδιστάν κλπ.. Ας σκεφτούμε την προβληματική που δημιούργησε η επέμβαση της Τουρκίας στα αναλυτικά προγράμματα του Βραδυμβούργου περί Αρμενίας.

Όμως όλες οι λαδιές των δολοφονιών και της αρπαγής των περιουσιών των μειονοτήτων θα παραμένουν ευδιάκριτες. Όσο καιρό οι φίλοι, γείτονες και σύμμαχοι της Τουρκίας – και ο μεγάλος κύκλος τους από πολλούς άλλους λόγους – δεν μπορεί να κινήσει την Άγκυρα, στο δρόμο της προς την ΕΕ επίσης να χτίσει μια γέφυρα στην σημερινή κατανόηση της Ευρώπης και το δημόσιο πολιτισμό της ενθύμησης και της υπερπήδησης του παρελθόντος.

Τα συγκεντρωθέντα στοιχεία στον νέο τόμο των 700 σελίδων του Gust προσφέρουν αρκετή εκρηκτική ύλη συζήτησης για τις ευρωπαϊκές αξίες και την ηθική στάση των εταίρων μας και παρουσιάζονται αυτές τις ημέρες σε πολλές διαλέξεις και επίσης στα ΜΜΕ και στο γαλλο-γερμανικό πρόγραμμα ΑΡΤΕ.

Βλέπε και: Die Zeit, 23.03.2005, Wolfgang Gust, 1993, Wolfgang Gust, April 2005, ARTE 13.04.2005

Συνεχίζεται..