Νάξος – Κατάνη αποικίες από τους Χαλκιδείς της Νάξου

Προλεγόμενα

Ο Χαρώνδας της Κατάνης, παράλληλα με τον Δράκων τον Σόλων και τον Ζάλευκο είναι ένας από τους φημισμένους ΄Ελληνες Νομοθέτες της ελληνικής Αρχαιότητας.

Οι γνώμες είναι όμως αντιμαχόμενος, αν ήτανε μεγάλος, καθότι η νομοθεσία του δεν ήτανε εξελιγμένης εποχής και άγνωστο ποια επακριβώς εποχή. Από τους Χαλκιδείς ιδρυθείσες αποικίες της Σικελίας και της Νοτίου Ιταλίας ακολούθησαν τις κατευθυντήριες γραμμές του, που έλαβαν ισχύ Νομοθεσίας στην Κατάνη και το Ρήγιο. Τέσσερις φορές έφτασε η λάβα στην πόλη, και τρεις φορές καταστράφηκε διαμέσου ηφαιστειώδους καταστροφής, σε αυτά τα γεγονότα έρχεται και η καταστροφή διαμέσου των εχθρών. Το 476 προ Χριστού ο Ιέρων ο Πρώτος εκτόπισε τους Νάξιους και Κατάνους στους Λεοντίνους, έφερε νέους μετανάστες και ίδρυσε ξανά την πόλη με το όνομα Αίτνα. Εδώ έφτασε από την Αθήνα το 415 προ Χριστού ο Αλκιβιάδης και προσπάθησε να επηρεάσει τους Κατάνους με έναν πύρινο λόγο για τον πόλεμο εναντίον των Συρακουσών, όπου όμως οι Κατάνοι δεν ήταν ενθουσιασμένοι.. Το 409 π. Χ στη διαμάχη μεταξύ Κατάνης και Συρακουσών οι Καρχηδόνιοι με την άφιξή τους σώζουν την Κατάνη. Το 403 π.Χ. ο Διονύσιος εκδικείται την Κατάνη για την συμμαχία μεταξύ Κατάνης και Αθηνών, όπου κατέστρεψε τελειωτικά την αποικία. Το 263 προ Χριστού έπεσε η Κατάνη στα χέρια των Ρωμαίων και ανακηρύχτηκε αποικία. Το στάτους χειροτέρευσε ακόμα περισσότερο διότι κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου μεταξύ Καίσαρος και Πομπέϊου είχε αγωνιστεί από την πλευρά του ηττημένου Πομπέϊου ..

Σύντομη ανασκόπηση της Κατάνης – Κατάνια

Η Κατάνη, αποικία των Χαλκιδέων από την Νάξο της Σικελίας, είναι σήμερα η δεύτερη μεγάλη πόλη της Σικελίας με 380.000 κατοίκους με ένα διπλάσιο ημερήσιο μετακινούμενο πληθυσμό, μια παλιά Πανεπιστημιούπολη και με αεροδρόμιο, που είναι μετά το Μιλάνο και Ρώμη στη τρίτη θέση όσον αφορά την κυκλοφοριακή πυκνότητα, όπου την επισκέπτομαι κι ΄ εγώ για τρίτη φορά.

Είναι μια ζωηρή και ολοζώντανη, έγχρωμη, χαώδης, αξιαγάπητη, συναρπαστική, φανταστική πόλη, βέβαια η μία πλευρά και η άλλη ακυβέρνητη με στενά σοκάκια και υψηλή εγκληματικότητα και όλα αυτά αντιστοιχούν στην Κατάνη. Σε πολλούς τομείς κατέχει τα πρωτεία του νησιού και προβαδίζει ευδιάκριτα στην βιομηχανία και το εμπόριο, υπάρχουν και θαλασσόλουτρα, η πόλη βρίσκεται στους πρόποδες της Αίτνας, το υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο της Ευρώπης με 3.300 μέτρα, αλλά οι υπεύθυνοι επιβάλλεται να νοιάζονται πολύ περισσότερο για τα αξιοθέατά τους που έχουν ανάγκη περισσότερης βελτίωσης. Η εικόνα της πόλης καθορίζεται από φαρδύς ορθογώνιους διασταυρωμένους δρόμους και από πληθώρα οικοδομημάτων μπαρόκ, όπου η Κατάνη μετά το Παλέρμο είναι η δεύτερη πυκνοκατοικημένη βιομηχανική περιοχή, έχει αναστηθεί πολλές φορές από τα ερείπια.

Αιτία της καταστροφής ήτανε και κατά την ελληνική εποχή πολλών αιώνων πάντα η Αίτνα και οι εχθροί της. Στο κέντρο της παραθαλάσσιας πόλης κυριαρχεί ένα πλούσιο κομψό ιταλικό στυλ μπαρόκ, αν και τα πάντα καταστράφηκαν πολλές φορές από τη λάβα, ξανακτίστηκαν και πάλι καινούργια. Τα χτίρια είναι χτισμένα από πετρώματα λάβας και ασβεστόλιθο, επιδρούν σκοτεινά και είναι σκεπασμένα από ευγενή σκουριά και σκόνη της Αίτνας, που απέχει από την Κατάνη 15 χιλιόμετρα. Το όρος Montagne, λέγεται στην Κατάνη ηφαίστειο και είναι πανταχού παρόν. Ακόμα και από την προϊστορική εποχή, όπου αργότερα τον 8ο προ Χριστού αιώνα ανέπτυξαν οι Ελληνες την πόλη, βρισκότανε πάνω σε ένδεκα διαφορετικά στρώματα λάβας που σχημάτιζαν έναν λόφο. Κατά τη διάρκεια της ιστορικής εποχής έφτασε η λάβα στην πόλη τέσσερις φορές, τρεις φορές καταστράφηκε διαμέσου ηφαιστειώδους καταστροφής.

Τον 17ο αιώνα συνέβη η χειρότερη καταστροφή: το 1699 περικυκλώθηκε η πόλη από τρία χιλιόμετρα πλατύ ποτάμι λάβας, και σώθηκε επειδή το τείχος της πόλης άντεξε, άλλαξε όμως την ροή της λάβας, αλλά κατά αυτόν τον τρόπο μολαταύτα οι μάζες αχρήστευσαν τριγύρω την αγροτική περιοχή και γέμισαν τον κόλπο του λιμένα, που μέχρι τώρα εγγυούνταν το εμπόριο της πόλης. Το 1693 αντιστάθηκαν μόνο τρία χτίρια, και αυτά μόνο ένα κομμάτι, τον μεγάλο σεισμό: το Καστέλο Ursino, οι ασπίδες της Μητρόπολης και ένα μέρος του Δημαρχείου. 16.000 κόσμος έχασε διαμέσου της καταστροφής τη ζωή του, περισσότεροι από δύο τρίτα του πληθυσμού. Οι επιζήσαντες ανοικοδόμησαν την πόλη αποφασιστικά ξανά. Από την ελληνική περίοδο διατηρήθηκαν σε αυτήν την πόλη πολύ λίγα, γιατί πολλές φορές σκεπάστηκαν από την λάβα της Αίτνας.

Ιστορική ανασκόπηση της ελληνικής και μετέπειτα εποχής

Αν και η Νάξος πρώτη αποικία των Χαλκιδέων, που ιδρύθηκε το 734 π. Χ. καταστράφηκε από τον Διονύσιο τον Α’ των Συρακουσών το 403 π.Χ.. Η Νάξος όμως θα ξαναχτιστεί στη συνέχεια, αλλά παρουσιάζεται πλέον ως μια φτωχική κωμόπολη, που θα σβήσει μπροστά στην αλματώδη ανάπτυξη του Ταυρομενίου ( της σημερινής Ταορμίνας), η οποία θα αφομοιώσει τις παραδόσεις και την πολιτιστική κληρονομιά.

Ενώ η Κατάνη , που ήτανε προσφιλής πόλη διαμονής του ποιητή Στησιχόρου και του φιλοξενουμένου του Ξενοφάνους, θα ακολουθήσει μια μακρύτερη και δύσβατη πορεία.

Όπως περιγράφει ο Ελληνας ιστορικός Θουκυδίδης, η ίδρυση της πόλης της Κατάνης χρονολογείται το 729 π.Χ., αυτή η ίδρυση ακολούθησε της πόλης Λεοντίνοι, σήμερα Lentini, διαμέσου Χαλκιδέων από την Νάξο, που κατευθύνθηκαν εκεί από την Νάξο της Σικελίας. Η Κατάνη, που είχε οικιστή της τον Εύαρχο, ιδρύθηκε την ίδια περίπου περίοδο. Οι Χαλκιδείς κατέλαβαν λέγεται δια της βίας έναν οικισμό των Σικούλων με το όνομα Κατάνε (λόφος). Χτισμένη κοντά στη θάλασσα, στους πρόποδες της Αίτνας, ήτανε αποικία αγροτική και συγχρόνως εμπορική.

Αυτό της εξασφάλιζε μεγάλη οικονομική ευημερία, αλλά ταυτόχρονα εξάπτει τον πόθο της γειτονικής και πανίσχυρης πόλης των Συρακουσών να την κατακτήσουν. Η ιστορία της Κατάνης συμβαδίζει βήμα με βήμα με την ιστορία της Αίτνας, που η ύπαρξή της και η συμβίωση έχουν διαμορφώσει και διαπλάσει τους κατοίκους της. Σεισμοί, ρήσεις και λάβες έχουν καταστρέψει πολλές φορές την Κατάνη και σε αυτά όλα έρχεται η καταστροφή διαμέσου των εχθρών. Όλα αυτά μαρτυρούν τον περιορισμένο αριθμό αρχαιολογικών ευρημάτων, που έχουν γίνει από την αρχή της ίδρυσής της.

Στις πολιτικές και κοινωνικές εξεγέρσεις του 7ου και 6ου αιώνα διασώθηκε η πόλη από ένα εμφύλιο πόλεμο διαμέσου της γραπτής καταγραφής Νομοθεσίας, του κώδικα του Χαρώνδας , που στην αρχαιότητα απολάμβανε τον ίδιο σεβασμό, όπως η Νομοθεσία του Σόλωνα ή του Λυκούργου, που είχε παραλειφθεί από το Ρήγιο και άλλες πόλεις. Είχε συνενώσει τους παραγράφους του δικαίου της συνήθειας (νόμιμα Χαλκιδικά) (6. π.Χ. αιώνα) σε μία Νομοθεσία, τοποθέτησε ευδιάκριτη τιμωρία και κατά αυτόν τον τρόπο έδωσε στις Χαλκιδικές πόλεις, μετριοπαθή αλλά κομμένη Νομοθεσία στα μέτρα για μία εμπορική Ολιγαρχία, αυτή η Νομοθεσία υπηρέτησε για μακρινή περίοδο ως υπόδειγμα στον ελληνικό κόσμο

Εκτός των αναφερομένων συνέγραψε και έθεσε σε ισχύ τις αρχές του οικογενειακού δικαίου και τα προνόμια των ανηλίκων παιδιών, .ορα: Carl Andresen, Lexikon der Alten Welt, Goettingen. Κατ΄ άλλους συγγραφείς θέσπισε τους πρώτους νόμους της Κατάνης, ότι δεν ήτανε αλλά μεγάλος και δεν είναι επακριβώς γνωστό πότε. Οι Χαλκιδείς της Θράκης προσκάλεσαν τον Ανδρόδαμα από το Ρήγιο ως Νομοθέτη τους.

Το 476 π.Χ., την εποχή που τύραννος των Συρακουσών ήτανε ο Ιέρωνας, δεν μπόρεσαν οι Κατάνοι να αντισταθούν την επίθεση, καταλαμβάνει την πόλη και μαζί με τους ηττημένους Νάξιους τους εκτοπίζει στη πόλη των Λεοντίνων, θα καταδιώξει τους κατοίκους της Κατάνης, θα την εποικίσει ξανά με δωρικής καταγωγής αποίκους από την Πελοπόννησο και θα την παραδώσει στους υπόλοιπους Κατάνους, επίσης Συρακούσιους και τους νέους μετανάστες αφού της αλλάξει ακόμα και το όνομα: από Κατάνη θα ονομαστεί Αίτνα, αν και η μετονομασία της θα αποδειχθεί πέρα για πέρα εφήμερη, αφού το καινούργιο όνομα δε θα κατορθώσει ποτέ να σβήσει το παλιό. Το 461 π.Χ. κατορθώνουν οι παλιοί κάτοικοι να ανακαταλάβουν πάλι αυτήν την νέα πόλη, που της ξανάδωσαν το αρχικό της όνομα, Κατάνη.

Στο ξέσπασμα των εχθροπραξιών μεταξύ Αθηνών και Συρακουσών στη συνέχεια της σικελικής αποστολής συμμάχησε η Κατάνη με την Αθήνα. Εδώ στην Κατάνη, όπου χρησίμευσε ως βάση για τις επιχειρήσεις εναντίον των Συρακουσών 415-413 π.Χ.. Στην πλατεία συναθροίσεως διακήρυξε ο Αλκιβιάδης μετά την άφιξή του από την Αθήνα το 415 π. Χ. στους Κατάνους σε μία φλογερή προσφώνηση για τον πόλεμο εναντίον των Συρακουσών, προσπαθώντας να τους ενθουσιάσει.

Ο Θουκυδίδης λέει, ότι αυτό δεν το κατόρθωσε όμως ο μαθητής του Σωκράτη και ανιψιός του Περικλή. Ας θυμηθούμε όμως, ότι το 424 π.Χ. συγκεντρώθηκαν οι αντιπρόσωποι όλων των Σικελιανών πόλεων στη ΓΕΛΑ, για να δηλώσουν επίσημα την πολιτική τους ουδετερότητα από την Μητρόπολη. Με αυτήν την πράξη τους ήτανε απαλλαγμένοι από την υποχρέωση, να αναμειχθούν και να πρέπει μάλιστα να λάβουν θέση στον πελοποννησιακό πόλεμο για την Μητρόπολη. Από την άλλη μεριά όμως όλες οι πόλεις ήτανε τρομαγμένες από μια επικράτηση των Συρακουσών.

Θα επιθυμούσα να υπενθυμίσω, ότι το 416 π.Χ. βρισκότανε ο Σέλινους, Σελινούντας και η Εγέστα σε πόλεμο. Η Εγέστα ή Σεγέστα ζήτησε αρχικά βοήθεια από τους Καρχηδονίους, αλλά αυτοί δεν αντέδρασαν. Έτσι απευθύνθηκε η Εγέστα στην Αθήνα, εξ αφορμής και υποσχέθηκε ογκώδη αποζημίωση. Η Αθήνα ήτανε διατεθειμένη να ανταποκριθεί στην Αίτηση των Εγεστάνων, διότι μια διακοπή του Πελοποννησιακού πολέμου είχε στη διάθεσή της στρατιώτες και υλικό. Όμως προτού υποχρεωθεί να δώσει βοήθεια ήθελε η Αθήνα να ερευνήσει την κατάσταση. Η Εγέστα εξαπάτησε τους απεσταλμένους με όλα τα τρικ, έτσι που οι απεσταλμένοι με ενθουσιώδεις, αλλά παραποιημένες εξιστορήσεις από τα πλούτη της Εγέστα επέστρεψαν στην Πατρίδα. Στους ελιγμούς των παραποιήσεων ανήκε πιθανότατα επίσης η λήψη των εργασιών στον μεγαλοπρεπή ναό της πόλης, που βεβαίως ποτέ δεν αποτελείωσε. Μετά από μια συζήτηση στην αθηναϊκή λαϊκή συνέλευση νίκησε με μεγάλη πλειοψηφία η άποψη του Αλκιβιάδη, που εκφράστηκε υπέρ της επέμβασης και το καλοκαίρι του 415 π.Χ. απέστειλαν πλοία και στρατεύματα, που λεπτομερέστερα περιγράφω σε άλλα μου άρθρα.

Η κραυγή βοήθειας της Σεγέστας που είχε συμμαχήσει με την Αθήνα έδωσε την ευκαιρία να επιχειρήσουν τον πόλεμο εναντίον των Συρακουσών. Έτσι το 416 π.Χ. μεταδόθηκε ο πελοποννησιακός πόλεμος στη Σικελία. Μετά την μεταπήδηση του Αλκιβιάδη στην Σπάρτη το 414 π.Χ., διότι είχε ανακαλεστεί πίσω από δικαστήριο των Αθηνών η Σπάρτη αποφασίζει εναντίον της Αθήνας και σε βοήθεια της Σικελίας. Και όμως ο χαμηλός αριθμός σε συμμάχους καθώς επίσης και το ξέσπασμα μιας επιδημίας οδήγησε την Σικελιανή εκστρατεία σε φιάσκο των Αθηνών και επιτάχυνε την ήττα των Αθηνών στον πελοποννησιακό πόλεμο. Οι Καρχηδόνιοι που ανέμεναν εβδομήντα χρόνια για εκδίκηση παρακολουθούσαν τα συμβάντα και όταν το 409 π. Χ. εισήλθαν στη Σικελία όλες οι πόλεις ήτανε απροετοίμαστες για αυτοάμυνα. Η Κατάνη σώθηκε από την ξαφνική άφιξη στη Σικελία των Καρχηδονίων.

Ο Σέλινους και η Ιμέρα καταστράφηκαν και ισοπεδώθηκαν το 409 π.Χ. Ο Ακράγας πολιορκήθηκε, καταλήφτηκε και λεηλατήθηκε. Όταν το 404 κλείστηκε Ειρήνη μεταξύ Συρακουσών και Καρχηδονίων, είχε αλλάξει η πολιτική κατάσταση παντελώς στη Σικελία. Πολλές πόλεις είχαν καταστραφεί, άλλες είχαν εγκαταλειφτεί από τους κατοίκους τους., βλέπε σχετικά σε προηγούμενα άρθρα μου για την Μεγάλη Ελλάδα. Το 403 π. Χ.. όμως ο Διονύσιος ο Πρώτος, ο τύραννος των Συρακουσών εκδικείται την Κατάνη για την συμμαχία της με την Αθήνα, όπου πούλησε τους κατοίκους στη σκλαβιά και άφησε την πόλη στους μισθοφόρους του από την Καμπανία.

Το 354 π.Χ. υπόφερε η πόλη από την πολιορκία Πούνων, αυτό θα πει των Καρχηδονίων. Το 339 νίκησε ο Τιμολέων τον τύραννο Μάμερχο και έδωσε στους Κατάνους πίσω την ελευθερία. Επειδή όμως υπήρχαν πολλές πληθυσμιακές ομάδες και πολλές φορές οι κάτοικοι ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους και έφτασαν τόσοι πολλοί μισθοφόροι, έλειπε ένα ισχυρό συλλογικό κοινό αίσθημα, όπου ήτανε αποφασιστικό για την Πόλη-Κράτος και πολλά άλλα απογοητευτικά αίτια.

Παρέκβαση: Ας μεταφερθούμε όμως 26 αιώνες μετά στη σημερινή μας Ελλάδα με τις συνενώσεις Καποδίστρια. Αν και η φιλοσοφία τους είναι σωστή, ορισμένοι Δήμοι έχουν πέσει στην απογοήτευση, στασιμότητα και μαρασμό, διότι από την Μικρασιατική καταστροφή μέχρι σήμερα έλειπε μια ισορροπημένη μεταρρύθμιση σε πρότυπα της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης, που να είναι σε θέση να σπάσουν αυτό που λένε οι πολίτες, βαρέθηκα την αιώνια γρίνια, ώστε παραγωγικότερα να μοιραζόμαστε, αλληλοσεβασμό, ισοτιμία, χαρές και λύπες. Απουσιάζει και στο χωριό μας τώρα ακόμα η αλληλέγγυα αναγνώριση και αποδοχή, καταστροφικότερη τώρα μετά τη δεύτερη συνένωση, (ενώ υπήρξαμε ήδη Δήμος), μειονεκτεί στην κοινή συνείδηση, δηλαδή το κοινωνικό και συλλογικό κοινό αίσθημα συμβίωσης και το ηθικό θεμέλιο μιας αλληλέγγυας και δημοκρατικής κοινωνίας και κοινής αλληλεπίδρασης – που επιβάλλεται να επαγρυπνεί, δρα, ενθαρρύνει και δίνει αισιόδοξες προοπτικές, και δεν σταματά τη δικαιοσύνη της διανομής, ούτε σταματά στις επιπόλαιες και ανεπαρκείς λύσεις προβλημάτων.

Ενώ έπρεπε μετά την δεύτερη συνένωση να είναι η ανώτατη προτεραιότητα η αποκατάσταση της αρνητικής πόλωσης των μικρών κοινωνιών σε μία νέα βασική, ενεργητική συναίνεσης, αλλά εκτός από την αρνητική τοποθέτηση ουδέν επράχθη στην νομοθετικά καθορισθείσα βάση της έδρας του Δήμου. Ευδιάκριτα έχουμε την εντύπωση ότι δεν υπάρχει οραματιστής που θα οδηγήσει τους απαισιόδοξους και απεγνωσμένους σε συναινέσεις στις ουσιώδεις αλληλέγγυες προοπτικές αισιοδοξίας και αλληλεπίδρασης. Πώς όμως είναι δυνατόν στην κοινωνία της εσωστρέφειας, του εγωισμού και του φθόνου και εκεί που εγκαταστάθηκαν προσφυγικές ομάδες από διαφορετικές περιοχές και διαφορετικούς τρόπους σκέψεων, όπου τα χωριά μας κατά 40-50% βρίσκονται στην εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, με πολλαπλές και διαφορετικές τοποθετήσεις και σκέψεις, να ενώσουμε χωρίς τη συναίνεση και θέληση των πληθυσμών, διαφορετικές ιδιοτροπίες, και μοντέλα σκέψεων, αφού ογδόντα ολόκληρα χρόνια δεν πράξαμε για την αλληλοκατανόηση σχεδόν τίποτε; Τέλος της παρέκβασης

Κατά τους Καρχηδονικούς πολέμου η Κατάνη υπήρξε μία από τις πρώτες πόλεις της Σικελίας που έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων το 263 π.Χ. και ανακηρύχτηκε αποικία. Η κατάστασή τους όμως για τους κατοίκους δεν καλυτέρευσε, όταν στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Καίσαρος και Πομπέιου, πολέμησαν στην πλευρά του ηττημένου Πομπέιου . Από το 263 η πόλη μεγάλωσε σε όλους τους τομείς, έτσι που ο Κικέρων την χαρακτήριζε ως πάρα πολύ πλούσια. Οι θέρμες του Αχιλλέα αποπερατώθηκαν πρωτύτερα από αυτές του Διοκλητιανού .

Από το 535 ως 878 ήτανε η Σικελία της Ανατολικής Ρώμης-Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπου όμως είναι ανάγκη ειδικότερης έρευνας και αξιολόγησης, καθότι οι Βυζαντινοί επιβάρυναν με πολλούς φόρους τις προστατευόμενες μειονότητες, περισσότερο, απ΄ ότι οι Άραβες μωαμεθανοί. Εκτός τούτου πολλοί ναοί της αρχαίας Ελλάδας καταστράφηκαν ή μετατράπηκαν σε εκκλησίες.

Κατά τον μεσαίωνα έλαβε η Κατάνη όπως όλες οι άλλες πόλεις της Ιονικής Ακτής μια δευτερεύουσα θέση. Κάτω από τον Φρίντριχ τον Δεύτερο από Χόενσταουφεν συνέβη μια εξέγερση. Μεγάλη εξέλιξη παρουσιάστηκε πάλι στην Κατάνη κάτω από τους Αραγκονέζους, που κατά διαστήματα είχε την βάση του παλατιού του και το 1434 κάτω από την κυβέρνηση του Αλφονς του Αραγκόν :»του άνετου», που τον υπογραμμίζουν κάτω από τις πόλεις του νησιού, όπου ίδρυσε στην Κατάνη το “Siculorum Gymnasium”, το πρώτο και για αιώνες το μοναδικό Πανεπιστήμιο της Σικελίας. Τον 19 αιώνα άρχισε η πόλη την αλματώδη πληθυσμιακή ανάπτυξη, μόνο τα τελευταία χρόνια δεν αυξάνεται ο πληθυσμός, αλλά έχει υποχωρήσει ελαφρώς.

Περιήγηση και Επίσκεψη της Πόλης

Τι μπορεί να επισκεφθεί κάποιος στην περιοχή και στην πόλη. Τα αξιοθέατα και τις περιοχές: Acicastello, Acitrezza, Acireale, Adramo, Caltagirone, Linguaglossa, Nicolosi, Rundazzo και ασφαλώς την Αίτνα. Αφού πάρουμε στα χέρια μας ένα χάρτη με το πρόγραμμα συνεχίζουμε την επίσκεψη της πόλης, εκτός των άλλων: Museo Belliniano, Odeon, Ρωμαϊκό Θέατρο, Αγορά ψαριών, Benediktinerkloster San Nicolo l΄ Arena, Plazza Mazzini, Castello Ursino, Δημοτικό Μουσείο, Dom Sant΄ Agata, San Nicolo, Teatro Bellini, Via Creciferi, Villa Bellini, Castello Ursino.

Για μια σύντομη επίσκεψη διαμέσου της δεύτερης σε πληθυσμό πόλης της Σικελίας που εξαιτίας της δυναμικής της ονομάζεται και ως το Μιλάνο του Νότου, προσφέρεται η Πλατεία της Μητρόπολης Piazza Duomo, περιτριγυρισμένη με τα παλάτια του μεταγενέστερου μπαρόκ από τον 18ο αιώνα, όπως είναι το Δημαρχείο Palazzo del Municipio στη βόρεια και Palazzo del Seminario στη Νότια πλευρά. Στο κέντρο βρίσκεται το σιντριβάνι του μαύρου ελέφαντα, το έμβλημα της Κατάνης Ο μαύρος ελέφαντας είναι κατασκευασμένος από λάβα και η αιγυπτιακή κολώνα με την θεά Ισσης με ιερογλυφικό αρχαίας προέλευσης.
Το παρελθόν της πόλης βρίσκεται περίπου 70-80 εκατοστά κάτω από το έδαφος της λάβας, και όμως η Κατάνη μπορεί να μετρηθεί με άλλες πόλεις, αν και δεν είχε ιδιαίτερη φιλοδοξία για την κυριαρχία, όπου εδώ έζησε και πέθανε o Charondas τον 5ο π.Χ. αιώνα, ο πρώτος συγγραφέας γραπτών νομοθεσιών .

Συνεχίζεται με τις Χαλκιδικές αποικίες Λεοντίνοι και Ταυρομένιο

Λοιπές Φωτογραφίες: Φώτο 5-6 -: Κ.Σ. Ναλμπάντη: Το Μεγάλο Ρωμαϊκό αμφιθέατρο, που είναι χτισμένο πάνω στο αρχαίο ελληνικό θέατρο, αρχαιολογικά ευρήματα και το Μικρό αμφιθέατρο. Φώτο 7,8 : Κ . Σ. Ναλμπάντη: Περίπατο στους πλατύς δρόμους της Κατάνης

Πηγή: Brigit Carnabuci, Sizilien1998, Archaeologisches SIZILIEN, 1995, Fink/Mack Smith/Duggan, 1998, Valerio M. Manfredi, 1997, M.Finley, 1993, Gruendel – Tomek, 1997, Marco Polo, 2002, Carl Andresen, 2001. Eberhard Fohrer, 2000. Εγκ. Λεξικόν Ηλίου.