Το φίμωτρο της Τουρκίας

Προλεγόμενα

Η βουλή της Άγκυρας έχει ψηφίσει ένα νέο μεταρρυθμιστικό ποινικό
κώδικα, που ακόμα περισσότερο απομακρύνεται από τις αξιώσεις της ΕΕ.
Στον νέο ποινικό κώδικα οι κριτικές απόψεις απέναντι στην Τουρκία
τιμωρούνται με φυλάκιση. Όποιος μιλάει για την Γενοκτονία των Αρμενίων
στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μπορεί με αυτές τις εκφράσεις να έλθει
στη φυλακή ως δέκα χρόνια.

Μέχρι τρία χρόνια φυλακή έχει όποιος τεθεί αντίθετος με τα στοιχειώδεις εθνικά συμφέροντα. Επίσης όποιος αξιώνει από την Τουρκία να αποσύρει τα κατοχικά στρατεύματα από την Κύπρο, μπορεί να λογαριάζει κανείς μελλοντικά με φυλακίσεις.
Ευδιάκριτα τώρα έρχεται στην επιφάνεια ή έλλειψη διορατικότητας από τους Έλληνες και τους Κυπρίους να διαπραγματευθούν μια και έξω στην Ελβετία για τη λύση του Κυπριακού και άλλων εκκρεμών προβλημάτων προτού η Τουρκία κάνει έστω και ένα βήμα….Τώρα το
Χριστιανικό κόμμα απαιτεί να λυθεί το Κυπριακό προ της έναρξης των διαπραγματεύσεων.

Ιστορική ανασκόπηση του παρελθόντος

Τα αίτια των γενοκτονιών σε βάρος των Αρμενίων και Ελλήνων

Οι Αρμένιοι είχαν εγκατασταθεί τον 7.π.Χ. αιώνα στα τοπία της μαύρης και της Κασπίας θάλασσας. Την εποχή της γέννησης του Χριστού και κατά τον μεσαίωνα υπήρχαν ιδρύσεις κρατών. Κατά τα άλλα όμως ήτανε η Αρμενία διαμελισμένη μεταξύ μεγαλύτερων δυνάμεων: μεταξύ Ρώμης και Σασσανιδών, μετά Βυζαντίου και Αράβων, και τελικά μεταξύ των Οθωμανών, Περσών και των Ρώσων. Η πολιτιστική ταυτότητα βασιζότανε στη γλώσσα, σε ένα δικό της αλφάβητο και τη θρησκεία, διότι οι Αρμένιοι είναι ο αρχαιότερος χριστιανικός λαός. Κατά την εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας γύρω στα 1900 υπήρχαν 2 δύο εκατομμύρια Αρμένιοι – όπως και οι Εβραίοι ως μία μη μωαμεθανικοί μειονότητα.

Η πολιτιστική ισότητα γι΄ αυτούς παρέμεινε απραγματοποίητη, έπρεπε π.χ. να πληρώνουν υψηλότερη φορολογία απ΄ ότι οι μωαμεθανοί και δεν επιτρεπότανε να υπηρετήσουν στον στρατό. Οι επαγγελματικές τους επιτυχίες και η συνοχή και αλληλο-υποστήριξη διέγειραν τον φθόνο και επίσης η στενή επικοινωνία με την χριστιανική Ευρώπη διέγειραν ακόμα περισσότερη ζηλοτυπία και δυσπιστία.

Επίσης και το γεγονός, ότι μέσα και έξω της οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1872 ίδρυαν συνδέσμους και κόμματα για να αρχίσουν δράση για την καλυτέρευση της κοινωνικής και νομικής θέσης των Αρμενίων μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αυτό βέβαια ήτανε για την κυβέρνηση ένα αγκάθι στα μάτια. Από τον 19. αιώνα προσπαθούσαν οι Οθωμανοί μία διαδικασία νομικής μεταρρύθμισης κατά τα δυτικά πρότυπα, ήθελαν να συγκεντρώσουν τη Διοίκηση και να δημιουργήσουν έναν ισχυρό στρατό.

Το υπάρχον νομικό σύστημα νομιμοποιούσε κατά τον ισλαμικό Νόμο την κυριαρχία των μουσουλμάνων πάνω από το Gavur, (μη μουσουλμάνων, άπιστος, αλλόπιστος, ειδωλολάτρης), επίσης οι κυρίαρχοι μωαμεθανοί είχαν επίσης και μέτρα προφύλαξης. Το μοντέλο των εθνικών κρατών της Δύσης απεναντίας περιέκλεινε και παρουσιάσεις ισότητας, που μπορούσαν να ερμηνευτούν με φιλελεύθερη, πολιτική ή εθνική, ηθική λογική.

Έτσι πληροφορήθηκαν οι Έλληνες και Αρμένιοι χριστιανοί, αλλά επίσης και Άραβες και Εβραίοι κατ΄ αρχάς διαμέσου φιλελεύθερων συνταγματικών μεταρρυθμίσεων ( 1839, 1856), πολιτική χειραφέτηση. Μετά όμως και όταν το 1876 ο Abdul Hamid, ο κόκκινος και αιματηρός σουλτάνος ήρθε στην αρχή, επανέφερε την μοναδική λάμψη για χάρη της Οθωμανικής κυριαρχίας – ακύρωσε λοιπόν το σύνταγμα, ακυρώθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, αυτό θα πει καμία νομική ισότητα των μη μουσουλμάνων.

Με την αυτοσυγκέντρωση και ένωση όλων των μουσουλμανικών λαών εναντίον των „Gavur“ ήλπιζε ο Abdul Hamid να επιδράσει αντίθετα, στην εσωτερική αποσύνθεση της αυτοκρατορίας του και να δέσει τις προσπάθειες ανεξαρτησίας των μουσουλμάνων Αράβων, Κούρδων, Αλβανών καθώς επίσης και άλλους λαούς.

Ο αντιδραστικός σουλτάνος κυριάρχησε τριάντα χρόνια από το 1878-1909, προσπάθησε, να αποτρέψει τις κινήσεις ανεξαρτησίας των κούρδων, Αλβανών και Αράβων και άλλων λαών διαμέσου του στόχου του πανσλαβισμού. Οι χριστιανοί γι΄ αυτόν βρισκότανε σε δευτερεύουσα θέση και όλες τις κινήσεις ελευθερίας τους άφησε να κατασταλούν με βαρβαρότητα και ήταν αιτία να καταχωρηθεί στην Ευρώπη το επίθετο ο αιματηρός κόκκινος σουλτάνος.

Οι Αρμένιοι ήτανε ιδιαίτερα σε αυτόν μισητοί, διότι εξαιτίας αυτών παρακινούσαν οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες για την εκπλήρωση των μεταρρυθμίσεων, που ήτανε οι Οθωμανοί υποχρεωμένοι και αξίωνε η Ρωσία στο Κογκρέσο του Βερολίνου, αφού είχε νικήσει την Τουρκία το 1878. Έλαβε χώρα εκτεταμένο σκηνοθετημένο προγρόμ και δολοφονήθηκαν χιλιάδες και χιλιάδες εξισλαμίστηκαν δια της βίας.

Κρεμασμένοι Αρμένιοι στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, λίγο πριν ξεκινήσουν οι εκτοπίσεις των Αρμενίων από την περιοχή.Φωτο: Armin T. Wegner

Για την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων και ενσωμάτωση των μη μουσουλμανικών λαών, οι μεγαλύτεροι ήτανε οι Αρμένιοι και Έλληνες με κάθε έναν περίπου 2 εκατομμύρια, δεν είχε αυτός κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Η ελευθερία μετακινήσεων αυτών είχε κατασταλεί με αιματηρές επεμβάσεις και μετατράπηκαν σε θύματα της τουρκικής επιδίωξης για εθνική ομοιογένεια.

Κατ΄ αρχάς η Ρωσία και από το Κογκρέσο του Βερολίνου από το 1878 επίσης και οι Δυτικές Δυνάμεις απαιτούσαν ένα ρόλο προτεκτοράτου για τους Οθωμανούς χριστιανούς. Από αυτήν την στιγμή αρχίζουν τα πρώτα προγκρόμε, Progrome στους Αρμενίους. Σε αυτούς έβλεπαν πολλοί Τούρκοι από τώρα και μετά μία κύρια πηγή για τον μαρασμό του « άρρωστου άντρα στο Βόσπορο».

Η σφαγή του 1894 και 1896 – είχαν λάβει ως πρόφαση μία αμφίσσα του κόμματος Hntschak, αρχές του 1893, όπου καλούσαν από τη μια μεριά στη τουρκική γλώσσα τον μωαμεθανικό πληθυσμό σε εξέγερση εναντίον των καταπιεστών και από την άλλη μεριά την εξέγερση των Αρμενίων γεωργών, που είχαν τολμήσει να αμυνθούν με ένα φορολογικό μποϋκοτάζ και αργότερα με τα όπλα εναντίον ανυπόφορων κουρδικών πιέσεων – αυτή η σφαγή οδήγησε σε 50.000 ενδεχομένως 300.000 νεκρούς.

Κάτω από αυτούς και θύματα από αρρώστιες και πείνα, και έφερε την εξαφάνιση ολόκληρων χωριών. Επίσης και τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν οι καταδιώξεις του αρμενικού και ελληνικού πληθυσμού, όπως περιγράφω σε προηγούμενα άρθρα μου.

Η Τουρκία τώρα πάλι απαγορεύει το «αρμενικό ψεύδος» και κάθε αναφορά στην οθωμανική Αυτοκρατορία θα τιμωρείται μελλοντικά, μετά την επικύρωση της βουλής της Άγκυρας για την μεταρρύθμιση του ποινικού κώδικα. Έχει επεξεργαστεί μετά 80 χρόνια τον κατάλογο του παλιού ποινικού κώδικα, που ήτανε προϋπόθεση για την έναρξη για ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, όπως π.χ. βασανιστήρια, ναρκωτικά, διαφθορά και εμπόριο σαρκός, επίσης συμπεριέλαβαν και την σεξουαλική παρενόχληση.

Τα δημοσιογραφικά σχόλια αναφέρουν, ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν επαρκούν για την ΕΕ, όπως τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ισότητα των δύο φύλλων, ανεξιθρησκία, ελευθερία του λόγου, βασανιστήρια, αντιτρομοκρατικός νόμος κλπ.
Βλέπε μακροσκελές άρθρο:Frankfurter Rundschau, 28.05.2005,S.6