Η Ιδέα του Αιθέρα ξαναέρχεται στο προσκήνιο

Η ανυπαρξία του αιθέρα έμελλε να αποτελέσει ένα "αξίωμα" της Φυσικής του 20ου αιώνα, αν και κατά καιρούς κάποιοι επιστήμονες επανέφεραν το θέμα, υποστηρίζοντας την ύπαρξή του. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και το πρόσφατο βιβλίο "Secrets of the Aether" ("Μυστικά του Αιθέρα"), το οποίο όχι μόνο επανεισάγει την έννοια του αιθέρα, αλλά προσπαθεί να τον χρησιμοποιήσει σαν μέσο διατύπωσης μιας Ενοποιημένης Θεωρίας.

Συγγραφείς του βιβλίου είναι δύο "ερασιτέχνες" φυσικοί, οι οποίοι "τόλμησαν" να επαναφέρουν στο προσκήνιο τον αιθέρα υποστηρίζοντας την ύπαρξή του. Πρόκειται για τους David Thomson και Jim D. Bourassa, που προχώρησαν την ιστορία ακόμα παραπέρα, ιδρύοντας το Ινστιτούτο Κβαντικής Αιθεροδυναμικής (Quantum AetherDynamics Institute ή QADI).

Ουσιαστικά οι Thomson και Bourassa τολμούν να προτείνουν ένα νέο μοντέλο κατανόησης και λειτουργίας της Φύσης, το οποίο βασίζεται στην ύπαρξη του αιθέρα αλλά και στην ενοποίηση όλων των δυνάμεων της Φύσης. Μάλιστα όπως υποστηρίζουν έχουν δομήσει το πρώτο μαθηματικό μοντέλο που μπορεί να στηρίξει τη θεωρία Ενοποιημένων πεδίων, δηλαδή την περιγραφή μιας και μόνο δύναμης (ή πεδίου) της Φύσης της οποίας εκφράσεις αποτελούν όλες οι επιμέρους δυνάμεις που ήδη γνωρίζουμε: βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ασθενή πυρηνική και ισχυρή πυρηνική.

Γι’ αυτούς που θέλουν περισσότερες λεπτομέρειες ο Thomson εξηγεί ότι η βασική μονάδα του αιθέρα, δεν είναι κάποιο φυσικό "μόριο" ή "άτομο", αλλά ένα ζεύγος περιστρεφόμενων μαγνητικών πεδίων.

Το μοντέλο των Thomson και Bourassa που εμπεριέχει τον αιθέρα φαίνεται να περιγράφει και να εξηγεί και άλλα "θολά" ζητήματα που προβληματίζουν τους φυσικούς: τη λεγόμενη "σκοτεινή ύλη" ή το πώς η ύλη αλληλεπιδρά με τη συνείδηση ! Η θεωρία των Thomson και Bourassa προχωράει ακόμα παραπέρα, αγγίζοντας τα σύνορα της Θεωρίας της Σχετικότητας καθώς ενοποιεί τον χώρο και τον χρόνο στην έννοια του (τετραδιάστατου ;!) αιθέρα.

Ο αιθέρας όπως περιγράφεται στο βιβλίο των δύο φυσικών αποτελεί ουσιαστικά ένα "μη-φυσικό" (μη-υλικό καλύτερα) μέσο που διαπερνά όλο το σύμπαν και του προσδίδει συγκεκριμένες ιδιότητες. Η ιδέα αυτή, που όπως είπαμε αποτελούσε πεποίθηση των φυσικών του 19ου αιώνα, συναντάται και στις εσωτερικής διδασκαλίες που κατά κανόνα ήρθαν από την Ανατολή μέσα στον 19ο αιώνα, αλλά και στις διδασκαλίες των προσωκρατικών φιλοσόφων.

Έτσι το βιβλίο "Secrets of the Aether" προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία της σύγχρονης Φυσικής, καταργώντας όμως πολλές απόψεις και θεωρήσεις που ισχύουν σήμερα. Αυτή η ανατρεπτική κίνηση σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις από τους κατεστημένους κύκλους της επιστημονικής κοινότητας. Ίσως μάλιστα να έχουμε δυνατές αντιπαραθέσεις αν λάβει κανείς υπόψη τις δηλώσεις του Thomson, που – ούτε λίγο ούτε πολύ – θεωρεί ότι η σύγχρονη Φυσική βασίζεται σε κάποια "θεμελιώδη λάθη" τα οποία σε άλλες περιπτώσεις δεν τα έχει αντιληφθεί ενώ σε άλλες τα αγνοεί σκόπιμα !

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που γνωρίζοντας την επαναστατική αυτή θεωρία, την ενθαρρύνουν καθώς θεωρούν ότι ανοίγει νέους ορίζοντες, έχοντας ήδη βρει εφαρμογές της στους τομείς της νανοτεχνολογίας, της νευρο-επιστήμης, της ηλεκτροδυναμικής, ακόμα και της χημείας.

Ο χρόνος μάλλον θα δείξει αν ακόμα μία καινοτόμα θεωρία σαν κι αυτή, πρόκειται να φέρει την επιστήμη πιο κοντά στα μυστικά της Φύσης ή απλά θα αποτελέσει ένα πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των επιστημονικών κύκλων.

Περισσότερα για την επαναστατική δουλειά των Thomson και Bourassa, στον δικτυακό τόπο του ινστιτούτου που έχουν ιδρύσει .

Πηγή: http://www.ereleases.com