Μετανάστευση , φτώχεια και παγκοσμιοποίηση

Αρχικά η μετανάστευση καταπραϋνει τους οικείους με επιταγές, αλλά η μαζική έξοδος αφαιρεί από την Πατρίδα τις υγιέστερες και εκπαιδευμένες δυνάμεις, που μας καλεί να δώσουμε κοινωνικά κίνητρα και προοπτικές για θέση εργασίας στις πατρίδες τους

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

200 εκατομμύρια άνθρωποι (Μετανάστες)ζουν σε χώρες που δεν γεννήθηκαν. Η μετανάστευση αρχικά ανακουφίζει τις οικογένειες με επιταγές, προωθεί την οικονομική άνθιση και την ανοικοδόμηση, συνήθως όμως σε αντιπαραγωγικές επενδύσεις, αλλά επίσης η μαζική έξοδος δυναμικών και μορφωμένων δυνάμεων μπορεί να αποβεί ως καταστροφική ερήμωση της Πατρίδας.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΜΕ ΕΠΙΤΑΓΕΣ

Μία έρευνα της παγκόσμιας τράπεζας αναφέρει ότι η μετανάστευση καταπραϋνει τη φτώχεια, αλλά επίσης θρηνεί και τα αρνητικά ακόλουθα της ερήμωσης των τοπικών κοινωνιών. Οι μετανάστες σε όλον τον κόσμο βοηθούν με τις επιταγές να καταπραϋνουν την φτώχεια στις πατρίδες τους και όμως είναι απειλητική η έξοδος των πιο υγιέστερων και εκπαιδευμένων που αποβαίνει ένα μεγάλο δίλημμα.

Στο αποτέλεσμα αυτό καταλήγει μια έρευνα της παγκόσμιας τράπεζας, που δημοσιεύεται στην Ουάσιγκτον. Οι επιταγές ανέρχονται σύμφωνα με τη διεθνή τράπεζα αυτόν τον χρόνο παγκόσμια υψηλότερα από 225 δισσ. Δολάρια και κάνουν στις περισσότερες χώρες τα μεγαλύτερα ποσά συναλλαγματικών επιταγών. Συνολικά ζουν σήμερα 200 διακόσια εκατομμύρια άνθρωποι σε χώρες στις οποίες δεν γεννήθηκαν.

Η παγκόσμια τράπεζα καταλήγει στην έρευνά της «μετανάστευση, επιταγές και αποδημία» στο αποτέλεσμα, ότι η χειρότερη φτώχεια διαμέσου των επιταγών στους οικείους από το εξωτερικό χαρακτηριστικά καταπραϋνει την φτώχεια.Αν θελήσουμε συμπληρωματικά να περιγράψουμε την Πατρίδα μας, την Ελλάδα, από την μαζική μετανάστευση, εισήλθε βέβαια συνάλλαγμα και ανακούφισε τις οικογένειες και προώθησε τις οικονομικές δραστηριότητες, κυρίως όμως σε αντιπαραγωγικές επενδύσεις και στην πατροπαράδοτη επιθυμία του Έλληνα για ένα σπιτάκι, παραμελώντας στο εξωτερικό την μόρφωση, τεχνική και επαγγελματική κατάρτιση της δεύτερης γενιάς, όπου εκτός των άλλων δυσκολεύεται η παλιννόστηση….

Ενώ πάλι εντόπιες επιχειρήσεις μεταθέτουν τις εργασίες τους σε βαλκανικές, φτηνότερες χώρες εργατικού δυναμικού και απαιτούν από την Ελλάδα βαλκανικούς μισθούς, και ενώ οι μετανάστες μας δεν παλιννοστούν και λόγω μη ειδικεύσεως στο εξωτερικό, αποτέλεσμα ο εντόπιος πληθυσμός να μην μπορεί να προωθήσει νεωτερισμούς στις γεωργικές εργασίες, προτιμάει τις μεγάλες πόλεις, όπως επίσης και το μορφωμένο και εκπαιδευμένο δυναμικό φεύγει στην αστυφιλία και το εξωτερικό, όπου οι επαρχίες ερημώνονται.

Οχτώ από τους δέκα Χαϊτιανούς και της επίσης της Τζαμάικας με πανεπιστημιακές σπουδές ζούσαν στο εξωτερικό, στην Σιέρα Λεόνε και την Γκάνα βρίσκονται πέντε από τους δέκα στο εξωτερικό. Όπως ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο μου 18 εκατομμύρια Αφρικανών βρίσκονται καθ΄ οδό προς την Ευρώπη.

50% του εργατικού δυναμικού με μόρφωση αποδημεί στο εξωτερικό. Ένεκα τούτου χρειάζονται περαιτέρω σκέψεις και είναι ανάγκη να δοθούν ερεθίσματα και προοπτικές, ώστε να κρατηθούν μορφωμένοι και εκπαιδευμένοι άνθρωποι στην ίδια την Πατρίδα τους. Σε πολλές περιπτώσεις η πολύχρονη εκπαίδευση αποδείχτηκε χαμένη, διότι οι μετανάστες στην φιλοξενούμενη χώρα δεν μπορούν, δεν διευκολύνονται και δεν προωθούνται να εξασκήσουν το επάγγελμα, όπου χρόνια εκπαιδεύτηκαν.

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΛΗ Ή ΕΥΚΑΙΡΙΑ ;

Η λέξη παγκοσμιοποίηση έχει και αρνητικά και θετικά χαρακτηριστικά κάτω από ορισμένες κριτικές και αναλυτικές προϋποθέσεις.

Και πρέπει να αναλυθεί με κριτική και αντιμαχόμενη ματιά. Μερικοί την περιγράφουν ως μία διαδικασία, που επιδρά θετικά / ως το κλειδί για την μελλοντική ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας και εκτός των άλλων είναι αναπόφευκτη και αγύριστη πλέον. Άλλοι την περιγράφουν με καχυποψία ή και με φόβο και πιστεύουν, ότι οι διαφορές μέσα και μεταξύ των χωρών μεγαλώνουν και αυτό απειλεί την απασχόληση και το βιοτικό επίπεδο και εμποδίζει την κοινωνική πρόοδο.

Ασφαλώς εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε καθοδηγητικά με κριτική ανάλυση δυνατότητες και δρόμους και στη δικής μας Πατρίδα, πως μπορούμε να δράσουμε παραγωγικότερα και να συμμετάσχουμε ειρηνικά στα προνόμια, στη διαδικασία και συγχρόνως να παραμείνουμε ρεαλιστές γύρω από τις δυνατότητες και τα ρίσκα. Χρειάζεται δραστηριότητα κατά του κοινωνικού αποκλεισμού και προγράμματα υποστήριξης απασχόλησης και μείωσης της ανεργίας.

Εδώ και τώρα πρέπει να καταπολεμήσουμε αρχικά τη δική μας εγωκεντρική νοοτροπία και να προωθήσουμε μια κοινωνικότερη Ευρώπη, με συμμετοχή και συν-απόφαση, με το εμπόριο, διακίνηση κεφαλαίων και προσώπων και εξάπλωση γνώσεων και τεχνολογίας με τη δημιουργία μακροοικονομικής σταθερότητας, προώθηση νέων, δραστήριων ανθρώπων και ιδεών για την προώθηση και εξέλιξη διαμέσου της μόρφωσης, του εμπορίου και επενδύσεων, με δομικές μεταρρυθμίσεις , επιμέρους μόρφωση και επιμόρφωση, έρευνα και ανάπτυξη για την προώθηση της παραγωγικότητας, προοδευτικές κυβερνήσεις και τοπικούς άρχοντες για προώθηση επιτυχημένης και ενσωματωμένης κυβερνητικής πολιτικής…

Η παγκοσμιοποίηση μπορεί τότε να προσφέρει μεγάλες δυνατότητες για πραγματική παγκόσμια ανάπτυξη, αυτή όμως συνήθως δεν κυλά, χρονικά, ισότιμα, κοινωνικά, τοπικά, ομαλά και ομοιόμορφα.., διότι είναι δυνατόν με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο να κατορθωθεί, και επιτευχθεί πρόοδος στη δημοκρατία και στα καυτά ερωτήματα της κοινωνίας, όπως περιβάλλον και κανόνες εργασίας.

Σε πολλές χώρες τις λατινικής Αμερικής και Αφρικής την δεκαετία του 70 και 80 που βρισκότανε σε αποκλεισμό, υπήρχε στασιμότητα στην ανάπτυξη ή και με την οπισθοδρόμηση μεγάλωνε η φτώχεια και είχε ως κανόνα τον υψηλό πληθωρισμό. Σε πολλές περιπτώσεις και εδικά στην Αφρική διαμέσου δυσμενών εξωτερικών εξελίξεων χειροτέρευσαν τα προβλήματα, ακόμα περισσότερο. Όταν άλλαξαν σε αυτές τις περιοχές οι πολιτικοί, άρχισε να αυξάνει το εισόδημα.

Μια πλατειά αλλαγή λαβαίνει χώρα. Η προώθηση αυτής της εξέλιξης – και όχι η επιστροφή και το γύρισμα προς τα πίσω, λένε οι εμπειρογνώμονες είναι ο καλύτερος δρόμος για την ισχυροποίηση της ανάπτυξης και εξέλιξης και μείωση της φτώχειας. Πώς όμως μπορούμε να βοηθήσουμε τη δική μας χώρα με κοινωνική πολιτική και συγχρόνως να βοηθήσουμε να καλύψουν την απόσταση τα υπανάπτυκτα κράτη, ειδικότερα τα φτωχότερα;

Οξύνει η παγκοσμιοποίηση την ανισότητα ή προσφέρεται, ώστε να μειωθεί η φτώχεια;

Είναι χώρες που μπορούν να ενσωματωθούν στην παγκόσμια οικονομία, που αναπόφευκτα είναι ευαίσθητα στην αστάθεια;

Είναι μερικά από τα ερωτήματα που σίγουρα θα απαντήσω με συγκεκριμένα παραδείγματα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ;

Οικονομική «παγκοσμιοποίηση» είναι μία ιστορική διαδικασία, δηλαδή το αποτέλεσμα της ανθρώπινης καινοτομίας και της τεχνολογικής προόδου.Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι νέο φαινόμενο, διότι η παγκόσμια οικονομία πάνω από 100 χρόνια έτσι ακριβώς παγκοσμιοποιημένη ήτανε, όπως σήμερα. Αναφέρεται στην αναπτυσσόμενη ενσωμάτωση των οικονομιών πάνω σε όλον τον κόσμο, ιδιαίτερα διαμέσου του εμπορίου και των οικονομικών στρωμάτων. Η διατύπωση αναφέρει πότε, πότε επίσης την κίνηση των ανθρώπων (εργατικού δυναμικού) και γνώσεις (τεχνολογία) που κινείται πάνω από τα διεθνή σύνορα.

Υπάρχει επίσης η διαδεδομένη πολιτιστική, πολιτική και οι οικολογικές διαστάσεις της παγκοσμιοποίησης. Είναι ανάγκη να επιδιώξουμε τη μόρφωση, μόρφωση, μόρφωση και να αξιολογήσουμε σε ποιους τομείς και στην Πατρίδα μας και τις τοπικές αυτοδιοικήσεις θα ενεργοποιηθούμε ακόμα περισσότερο παραγωγικά για την εφαρμογή της τεχνολογικής προόδου, της διεθνούς συναλλαγής, της κοινωνικής πολιτικής, τόσο στο εμπόριο, όσο επίσης και τα οικονομικά ρεύματα.

Οι αγορές ισχυροποιούν την αποδοτικότητα διαμέσου του ανταγωνισμού και του καταμερισμού εργασίας – την εξειδίκευση, που επιτρέπουν ανθρώπους και οικονομίες να συγκεντρωθούν σε αυτά που κατέχουν και μπορούν να διεκπεραιώσουν καλύτερα και ευνοϊκότερα από τους άλλους. Η παγκόσμια αγορά αν και προσφέρει στους ανθρώπους περισσότερες δυνατότητες να χρησιμοποιήσουν περισσότερες και μεγαλύτερες αγορές σε όλον τον κόσμο,δεν μπορούν όμως να έχουν όλοι πρόσβαση και προτερήματα από την αναπτυσσόμενη αποδοτικότητα.

Αν και η είσοδος διευκολύνει περισσότερα ρεύματα κεφαλαίων, τεχνολογία,φθηνά εισαγόμενα προϊόντα και επίσης έχουμε μεγαλύτερες αγορές εξαγωγών,οι χώρες πρέπει να είναι πανέτοιμες να ακολουθήσουν τις απαραίτητες πολιτικές, και οι φτωχότερες χώρες χρειάζονται την υποστήριξη των παγκόσμιων κοινωνιών σε αυτές τις προσπάθειες.

ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΕΕ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ;

Η ΕΕ κάνει και πάλι στην παγκόσμια οργάνωση εμπορίου διαμέσου του κομισάριου Μάντελσον νέα προσφορά στο αδιέξοδο των συνομιλιών του παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου. Την περασμένη βδομάδα απέτυχε μια περαιτέρω προσπάθεια, να βρεθεί μια συμφωνία στον αγροτικό πρόβλημα μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ και τους αντιπροσώπους του Νότου.

Αν δεν δοθούν από την ΕΕ περισσότερες συμβιβαστικές προτάσεις, ο PASCAL LAMY, γενικός διευθυντής της παγκόσμιας οργάνωσης εμπορίου, εξετάζει να αρνηθεί εντελώς την συνδιάσκεψη υπουργών το Δεκέμβριο στο Hongkong. Αν και η ΕΕ είναι έτοιμη να καταργήσει τις επιχορηγήσεις της, γύρω στα 70%, που κριτικάρουν, ειδικότερα οι Νότιες χώρες ως αθέμιτες, και επίσης και να μειώσουν τους δασμούς για τις γεωργικές εισαγωγές από τις υπανάπτυκτες χώρες, απαιτούν περαιτέρω οι Νότιοι να μειωθούν οι δασμοί κατά μέσον όρο 54%, προσφέρει η ΕΕ μόνο μείωση κατά 24%.

Μέχρι τώρα η Γαλλία ήτανε εναντίον περαιτέρω παραχωρήσεων σε βάρος των ευρωπαίων γεωργών.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΛΩΣΤΟ-ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΡΟΥΧΙΣΜΟ

Οι εταιρείες ρουχισμού στην Κίνα και την Ινδία έχουν προφητεύσει από τον Ιανουάριο μετά από 40 χρόνια, παγκόσμια από εισαγωγές στις ανεπτυγμένες χώρες.Η ταχύτατη αύξηση του ρουχισμού από την Κίνα μπροστά από μερικούς μήνες στις ΗΠΑ και την ΕΕ προκάλεσε ανησυχία. Επειδή οι παραγωγοί ρουχισμού στις ανεπτυγμένες χώρες απειλούνταν από φτηνά προϊόντα από την Ασία, εισήγαγαν προς το παρών πάλι εμπορικούς περιορισμούς.

Από τον Ιανουάριο ως τον Απρίλιο αυτού του έτους εξήγαγε η Κίνα ρουχισμό και υφαντουργικά προϊόντα στην αξία των 31,2 δισσ. δολαρίων, που αντιστοιχεί σε μία αύξηση 18,4%.

Στους χαμένους απαριθμούν πολλές λατινοαμερικανικές και αφρικανικές χώρες. Από τον Οκτώβριο 2004 καταργήθηκαν 6 000 από τις 39 000 θέσεις εργασίας στα υφαντουργικά στην Κenia , και κινδυνεύουν οι μισές από τις υπόλοιπες θέσεις. Στο Lesotho , μια από τις φτωχότερες χώρες, 6 650 θέσεις εργασίας από τις 56.000 καταργήθηκαν. Ακόμα 10 000 θέσεις διατηρούν την εργασία, μόνο αν σύντομα έλθουν παραγγελίες.

Στις ΗΠΑ στην επεξεργασία ρουχισμού έχουν χαθεί 25 000 των 270 000 θέσεων εργασίας. Στην ΕΕ μειώθηκε ο αριθμός θέσεων εργασίας στον ρουχισμό από τον Φεβρουάριο 2004 ως τον Φεβρουάριο 2005 περίπου 5% σε 2,5 εκατομμύρια.Παγκόσμια εργάζονται 40 εκατομμύρια στον τομέα του ρουχισμού με έναν κύκλο εργασιών από 350 δισσ. δολάρια.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΛΗΨΗ ΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

Στον πλανήτη μας κάθε μέρα πεθαίνουν 100.000 από πείνα και τα επακόλουθά της και το ερώτημα που τίθεται είναι:

Γιατί φεύγουν οι άνθρωποι;

Γιατί παίρνουν το δρόμο της φυγής χωρικοί και διανύουν απόσταση 3.000 χιλιόμετρα από την λεκάνη του Κονγκό, – βοσκοί του Sahel από το Niger, καλλιεργητές βαμβακιού από το Nordbenin, που κάνουν μήνες ολόκληρες ένα πανάκριβο ταξίδι, άκρως επικίνδυνο προς τη Μεσόγειο;

Γιατί ξοδεύουν εκατοντάδες πάμφτωχοι χωρικές κοινωνίες στο ΜΑΛΙ τον τελευταίο οβολό, για να στείλουν ένα, δύο, τρία των εφήβων τους προς την κατεύθυνση του Νότου; Ίσως γιατί το ELDORADO Ευρώπη απεικονίζει την τελευταία ελπίδα εκατομμυρίων και εκατομμυρίων απελπισμένων ανθρώπων, όπως οι Συρακούσες για την Νέα Υόρκη της Μεγάλης Ελλάδας.

Κάθε μέρα πεθαίνουν 100.000 άνθρωποι από πείνα δίπλα μας ή τα επακόλουθά της. Τον τελευταίο χρόνο κάθε πέντε λεπτά πεινούσε ένα παιδί κάτω των δέκα ετών. Κάθε τέσσερα λεπτά έχανε κάποιος το φως των ματιών του, γιατί έλειπε η βιταμίνη Α. 856 εκατομμύρια άνθρωποι ήτανε στον πλανήτη μας υποσιτιζόμενοι και τα θύματα των θανάτων ανεβαίνουν από το 2000 και όμως η παγκόσμια γεωργία στο σημερινό της αναπτυξιακό στάδιο θα μπορούσε να θρέψει χωρίς πρόβλημα 12 δισεκατομμύρια, δηλαδή το διπλάσιο του σημερινού παγκόσμιου πληθυσμού, αυτό θα πει 2 700 θερμίδες για κάθε άτομο και κάθε μέρα.

Βέβαια δεν υπάρχει μοιρολατρία. Ένα παιδί όμως που πεθαίνει από πείνα, είναι σαν να δολοφονείται. Η παγκόσμια τάξη της παγκοσμιοποίησης του οικονομικού συστήματος δεν είναι μόνο δολοφονική. Αυτή είναι επίσης παράλογη, γιατί δολοφονεί, χωρίς να είναι ανάγκη.

Η Ασία έχει μόνιμα τον ανώτατο αριθμό υποσιτισμένων ανθρώπων : 515 εκατομμύρια το έτος 2004. Ανάλογα στον πληθυσμό της Αφρικής, πληρώνει τον υψηλότερο φόρο υποτέλειας 186 εκατομμύρια Αφρικανοί υποφέρουν μόνιμα από το μαρτύριο της πείνας 34% του συνολικού πληθυσμού της Ηπείρου.

Γιατί είναι οι περισσότεροι Αφρικανοί πάμφτωχοι;

Τα αίτια είναι ένα πολύπλοκο σύμπλεγμα. Κατ΄ αρχάς έρχεται η παράλογη γεωργική και πολιτική Dumping-ντάμπιγκ-υποτίμηση των βιομηχανικών χωρών. Τον περασμένο χρόνο είχανε 349 δισσ. δολάρια – περισσότερο από ένα δισσ. δολάρια κάθε μέρα, που έδωσαν για παραγωγές και επιδοτήσεις εξαγωγών.

Όποιος σήμερα αγοράζει στην αγορά του Sandaga στο Dakar – την μεγαλύτερη αγορά της Δυτικής Αφρικής – πληρώνει για γαλλικά, πορτογαλικά, ισπανικά λαχανικά και φρούτα κατά μέσον όρο 1/3 της τιμής των Σενεγκαλέζικων καρπών και λαχανικών. Από τις 52 χώρες της Αφρικής είναι οι 37 σχεδόν γνήσιες γεωργικές χώρες. Το ευρωπαϊκό Dumping-ντάμπιγκ-υποτίμηση καταστρέφει τη γεωργία τους.

EXKURS: « Στις ΗΠΑ ο περιορισμός της διανομής τροφίμων σε άπορους και οι μειώσεις σε νοικοκυριά έχει συμπεριλάβει 300.000 ανθρώπους. Επίσης καταργούνται και τα σχολικά γεύματα για 40. 000 παιδιά. Ο αριθμός των ανθρώπων, που στις ΗΠΑ κατά περιόδους πεινάει ανέβηκε τα περασμένα πέντε χρόνια κατά επτά εκατομμύρια σε 38,2 εκατομμύρια. Αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει 11,4% όλων των νοικοκυριών. Το μεγαλύτερο ρίσκο, να μην έχουν αρκετά χρήματα για φαγητό , υπάρχει στις οικογένειες του Τέξας, την ιδιαίτερη Πατρίδα του προέδρου των ΗΠΑ.» FR, 31.10.05. Τέλος Exkurs

Επίσης οι ΗΠΑ είναι αιτία. Για παράδειγμα πληρώνει η κυβέρνηση GEORGE W. BUSH γύρω στα 5 δισσ. δολάρια για επιδοτήσεις εξαγωγών κάθε χρόνο στις 600 εταιρείες βαμβακιού του αμερικανικού Νότου.

Πέντε χώρες όμως της Δυτική Αφρικής έχουν αποκλειστικά – τα συναλλαγματικά τους εισοδήματα από το βαμβάκι: Mali, Benin,Burkina, Faso, Senegal και Niger. Το 2003 κατέρρευσαν οι τιμές του παγκόσμιου βαμβακιού και στη Δυτική Αφρική και έχασαν εκατό χιλιάδες οικογένειες το εισόδημά τους.

Και πάντα ακούμε τη γνωστή αντίρρηση, όλοι οι άλλοι φταίνε, εκτός από εμάς. Οι παγκόσμιες τρίτες χώρες είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος οι ίδιες αιτία για την αθλιότητά τους, λένε.. Διαφθορά, κακή οικονομική διαχείριση και νεποτισμός καταστρέφουν τα κράτη τους και τις οικονομίες τους.

Ασφαλώς αληθεύει, ότι το Bangladesch, Tscad, Turkmenistan, Birma, Haiti, Nigeria, Aequatorialquinea, Elfenbeinkueste, βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των διεφθαρμένων κρατών, βλέπε TAZ, Βερολίνου.

Μην ξεχνάμε όμως ποτέ, ότι και η Πατρίδα μας, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άκρως απογοητευτική στο διεθνή δείκτη διαφάνειας, ως χώρας πλήρως διεφθαρμένης.

Τα δύο τρίτα των χωρών που βρίσκονται στην λίστα της διαφθοράς, μπορεί να χαρακτηρίζουν τη διαφθορά ως δευτερεύοντα φαινόμενο. Αποκλεισμένα, εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα κράτη από τον φιλελευθερισμό και καπιταλισμό είναι ευαίσθητα στη διαφθορά, γιατί δεν μπόρεσαν να αναπτύξουν σταθερές κοινωνικές δομές και δικαιοδοσίες. Επιχειρηματικά πλούτη βρίσκονται στα χέρια ολίγων κοσμοκρατών. Αν και θεωρείται ότι στα υπανάπτυκτα κράτη η διαφθορά παραμένει μια ουσιώδη αιτία για τη φτώχεια στις υπανάπτυκτες χώρες και είναι συγχρόνως ένα εμπόδιο για να υπερπηδήσουν τα προβλήματα, όπου δεν είναι η φυσική καταστροφή, παρά ψυχρή και υπολογίσιμη κλοπή πιθανοτήτων ζωής ανδρών, γυναικών και παιδιών, που πολύ λίγο μπορούν να προφυλαχτούν, βλέπε: SD, 19.10.05.

Το εξωτερικό χρέος των 122 υπανάπτυκτων χωρών – όπου κατοικούν περισσότερα από 4,8 δισσ. των 6,2 δισσ. παγκόσμιου πληθυσμού – ξεπέρασε το 2004/2005 τα όρια του 2100 δισσ. δολαρίων. Αυτή η καταστροφική υποδούλωση στο χρέος κάνουν τις περισσότερες χώρες του τρίτου κόσμου αδύνατες στις κοινωνικές επενδύσεις – και μ΄ αυτό αχρηστεύουν τον αγώνα εναντίον της φτώχειας και της πείνας. Αληθεύει, ότι ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός δημιουργεί απίστευτα πλούτη. Μόνο τη δεκαετία μετά την κατάρρευση των δύο πόλων των κρατικών κοινωνιών μετά τη Σοβιετική Ένωση τον Αύγουστο του 1991 αυξήθηκε το παγκόσμιο μικτό κοινωνικό προϊόν περισσότερο από δύο φορές. Το παγκόσμιο εμπόριο έχει τριπλασιαστεί κάθε τέσσερα χρόνια. Αμύθητα πλούτη σε εντελώς λίγους κοσμοκράτες.

Το έτος 2004 είχαν οι 500 μεγαλύτερες διεθνείς επιχειρήσεις τον έλεγχο του 52% του παγκόσμιου μικτού κοινωνικού προϊόντος – αυτά όλα ήτανε σε αυτόν το χρόνο σε όλον τον κόσμο παραγόμενα κεφάλαια, προϊόντα, υπηρεσίες εξυπηρέτησης και διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Τα συγκροτήματα επιχειρήσεων εργάζονται εντελώς απροκάλυπτα και ο αποκλειστικός τους στόχος είναι η μέγιστη αύξηση του κέρδους. Οι επιχειρήσεις κατέχουν μια δύναμη πολιτική, κοινωνική, οικονομική, που ποτέ μέχρι τώρα δεν κατείχε ένας βασιλιάς, ένας πάπας, ένας αυτοκράτορας. Συγχρόνως όμως ανεβαίνουν κάθε μέρα τα βουνά πτωμάτων των θυμάτων τους.

Ο φεουδαρχισμός του κόσμου συμβαίνει ακριβώς τη στιγμή, όπου η ανθρωπότητα για πρώτη φορά της ιστορίας της – είχε τα υλικά μέσα για να πραγματοποιήσει τη συνολική ευτυχία.

Εμείς, οι ευρωπαίοι μπορούμε βέβαια με πολεμικά πλοία και πολυβόλα και νατοϊκά συρματοπλέγματα να σταματήσουμε την προέλαση των επαναληπτικά δυναμωμένων της μακρινής ουράς της αθλιότητας από το Σάχελ, την κεντρική Αφρική και το Σουδάν. Η δική μας όμως ευρωπαϊκή ψυχή συγχρόνως θα καταστραφεί,

βλέπε: Eine moerderische Weltordnung, Tageszeitung, 21.10.05, όπου συμπεριέλαβα και τις σκέψεις του Jean Ziegler. Siehe: Globalisierung: Bedrohung oder Chance, www.imf.org, www.Globalisierung.com , www.Globalisierung.de

Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ

852 εκατομμύρια άνθρωποι είναι υποσιτιζόμενοι και 100 εκατομμύρια παιδιά χωρίς βοήθεια και φέτος είχαμε 6,2 εκατομμύρια νεκρούς από πείνα.Ενώ 200 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε χώρες που δεν γεννήθηκαν, σήμερα 18 εκατομμύρια Αφρικανών σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη βρίσκονται καθ΄ οδό προς την Ευρώπη. Η Δυτική Αφρική απειλείται από τον επόμενο μαζικό θάνατο.Σύμφωνα με την παγκόσμια τράπεζα και τα προσεχή λαμβανόμενα μέτρα θα μπορούσαν να απελευθερωθούν 150 εκατομμύρια άνθρωποι και κάθε χρόνο να φέρουν 500 δισσ. δολάρια κέρδος.

Το γεγονός ότι υπάρχουν και αυξάνονται οι διαφορές στα εισοδήματα μέσα σε μια χώρα , μεταξύ μιας χώρας, γειτονικής και χώρες με φθηνά εργατικά χέρια είναι αιτία για σκέψεις και περαιτέρω φροντίδα.Ο αριθμός των ανθρώπων, που παγκόσμια ζει σε καταπιεστική φτώχεια, είναι ασφαλώς υπερβολικά ανησυχητικός. Οι χώρες με χαμηλά εισοδήματα δεν μπόρεσαν τόσο γρήγορα να ενσωματωθούν στην παγκόσμια οικονομία, όπως άλλες, κατά ένα μέρος από τις επιλογές λανθασμένων και προτιμήσεις των πολιτικών τους και κατά ένα μέρος από αίτια των παραγόντων έξω από το δικό τους έλεγχο.

Καμιά χώρα και το λιγότερο οι φτωχότερες, μπορούν να παραιτηθούν και να απομονωθούν, κοινωνικά, και να αποκλειστούν από την παγκόσμια οικονομία. Κάθε χώρα οφείλει να προσπαθήσει να μειώσει τη φτώχεια. Η ανταλλαγή πληροφοριών είναι ουσιώδης και συχνά μία πλευρά της παγκοσμιοποίησης που παραβλέπεται.Αυτές οδηγούν σε κατευθείαν ξένες επενδύσεις όχι μόνο σε μία αύξηση του υλικού κεφαλαίου, παρά επίσης και σε τεχνικές καινοτομίες.

Γενικά βρίσκονται οι γνώσεις πάνω από τις μεθόδους παραγωγής, τις τεχνικές του Management, αγορές εξαγωγών και τις οικονομικές πολιτικές σε πάρα πολύ χαμηλά έξοδα στη διάθεση και με αυτό θέτεται σε μια αξιόλογη πηγή για τα υπό ανάπτυξη έθνη. Ασφαλώς είναι ανάγκη από δημοκρατικά, καθοδηγητικά, προβληματισμένα και ενημερωτικά ΜΜΕ. Η παγκόσμια κοινωνία όφειλε να προσπαθήσει να ενσωματώσει στην παγκόσμια οικονομία τις φτωχότερες χώρες – διαμέσου μιας ισχυροποίησης του οικονομικού συστήματος και διαμέσου εμπορίου και διαμέσου βοήθειας – για να αναπτυχθούν γρηγορότερα και να μειώσουν τη φτώχεια. Αυτός πρέπει να είναι ο δρόμος, που φέρει και φροντίζει όλοι οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες να έχουν είσοδο στα προτερήματα της παγκοσμιοποίησης. Η προώθηση και πραγματοποίηση αυτών των στόχων βοηθάει και στερεώνει την ειρηνική συμβίωση και κατανόηση των λαών.

Ως πρωταρχικό βήμα, βλέπει η Κομισιόν της ΕΕ τη δημιουργία ενός μεγάλου οδικού και σιδηροδρομικού διχτύου στην Αφρική. Συμπληρωματικά καλεί η Κομισιόν για αδελφοποιήσεις πανεπιστημίων, δήμων και κοινοτήτων, κοινοβούλια και οικονομικές επιχειρήσεις και από τις δύο Ηπείρους. Περαιτέρω προτείνει να ισχυροποιηθεί η αγωγή, μόρφωση και περαιτέρω εκπαίδευση., βλέπε: Koelner Stadt-Anzeiger.

Πηγή: Sueddeutsche Zeitung, Koelner Stadt-Anzeiger, Tageszeitung, Der Spiegel, ARD, Frankfurter Rundschau, www.Globalisierung.com., σύγκρινε και προηγούμενα άρθρα μου.