asxetos.gr 15 χρόνια χρηστικό περιεχόμενο
Εκκλησιαστικά διοικείται από την Αρχιεπισκοπή Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, της οποίας ο τωρινός Μητροπολίτης ονομάζεται Λάζαρος και υπάγεται στην Αρχιεπισκοπή Κιέβου. Η Βουλή της έχει 99 βουλευτές (μεταξύ τους ο κ. Νικόλας Σουμουλίδης, Πόντιος, που παίρνει μισθό περίπου σαράντα χιλιάδες δρχ. και υπουργός Ενέργειας ο κ. Κόλιας). Έχει δικό της Πρωθυπουργό και Κυβέρνηση, αλλά οι γενικές αποφάσεις λαμβάνονται από την κεντρική Κυβέρνηση της Ουκρανίας.
Η Κριμαία είναι το νοτιότερο τμήμα της πάλαι πότε Σοβιετικής Ένωσης. Ενώνεται με την ξηρά μέσω του ισθμού του Περεκόπ και βρέχεται προς δυσμάς και προς νότο από τη Μαύρη Θάλασσα και βορειοανατολικά από την Αζοφική.
Η ιστορία της είναι ενδιαφέρουσα, αφού οι πρώτες αποικίες δημιουργήθηκαν από τους Έλληνες τον 6ο αιώνα π.Χ. και μάλιστα η Χερσόνησος Κριμαίας ήταν η αρχαία Ταυρίδα, γνωστή σε πολλούς από την τραγωδία “Ιφιγένεια εν Ταύροις”. Η περιοχή εκχριστιανίσθηκε από τον Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο.
Τον 7ο αιώνα τα παράλια της Ταυρίδας προσαρτήθηκαν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τον 10ο αιώνα καταλήφθηκε από τον Ρώσο ηγεμόνα του Κιέβου Βλαδίμηρο, ο οποίος αργότερα βαπτίσθηκε Χριστιανός, τον 12ο αιώνα καταλήφθηκε από τους Ταταρο-μογγόλους, οι οποίοι την μετονόμασαν από Ταυρίδα σε Κριμαία, που σημαίνει φρούριο των Τατάρων, τον 15ο αιώνα καταλήφθηκε από τους Τούρκους, αργότερα προσαρτήθηκε στην Ρωσία από την Μεγάλη Αικατερίνη, το 1921 ανακηρύχθηκε σε αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καταλήφθηκε από τους Γερμανούς και απελευθερώθηκε το 1945.
Από τα λίγα αυτά ιστορικά στοιχεία φαίνεται η δοκιμασία την οποία πέρασε η περιοχή αυτή, καθώς επίσης φαίνεται ακόμη και το ελληνικό χρώμα της. Η ονομασία των πόλεων Συμφερούπολη, Σεβαστούπολη (στην οποία βρισκόμαστε σήμερα), Θεοδοσία, Χερσώνα, Γιάλτα η Γιαλός δείχνει την ελληνική προέλευση της περιοχής.
Σε όλη την Κριμαία ζουν σήμερα περίπου τέσσερις χιλιάδες (4.000) ελληνικές οικογένειες και σ όλη την Ουκρανία 300.000, που κρατούν την γλώσσα και τις παραδόσεις. Πολλοί από αυτούς κατά την εποχή του Στάλιν μετακινήθηκαν βιαίως από την γενέτειρά τους στα Ουράλια Όρη και αλλού και μετά την αλλαγή του καθεστώτος επέστρεψαν στον τόπο τους με πολύ μεγάλη αγάπη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Ταυρικό Εθνικό Πανεπιστήμιο του Βερνάντσκιϊ της Συμφερούπολης λειτουργεί έδρα ελληνικής φιλολογίας και κάθε χρόνο οι καλύτεροι φοιτητές έρχονται στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Ιωαννίνων για να βελτιώσουν τις γνώσεις τους στα ελληνικά.
Η Κριμαία είναι μια περιοχή μάλλον ξεχασμένη από τους Ευρωπαίους, από τότε που ο Ναπολέων ο 3ος και η βασίλισσα Βικτώρια επιχείρησαν να καταλάβουν τη Σεβαστούπολη. Σήμερα όμως εκεί διακυβεύονται πολλά, όπως: Η επέκταση της δημοκρατίας, οι μελλοντικοί δρόμοι μεταφοράς των ορυκτών καυσίμων, η σταθερότητα της νοτιοανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου, η λαθρομετανάστευση, το λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών. Μετά τη Μεσόγειο και τη Βαλτική, η Μαύρη Θάλασσα είναι πλέον η Τρίτη ευρωπαϊκή θάλασσα με το μερίδιό της σε προβλήματα και ευκαιρίες.
Τη διέπλευσαν πρώτοι οι Αργοναύτες με την περίφημη «Αργώ» και από τότε έμεινε γνωστή ως Άξενος Πόντος. Στους ιστορικούς χρόνους η Μαύρη Θάλασσα γίνεται κτήση των Ελλήνων και οι πόλεις- λιμάνια της θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο εμπόριο. Οι Βυζαντινοί επεκτείνουν τα όρια της αυτοκρατορίας τους σε όλη σχεδόν την επικράτεια της, ενώ τον 18ο και 19ο αιώνα εκατοντάδες επιχειρήσεις θα προκόψουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε να φτάσουν Έλληνες να ελέγχουν το σημαντικότερο μέρος της οικονομικής και κρατικής ζωής.
Οι αρχαίοι Έλληνες, κατ ευφημισμό, την ονόμασαν Εύξεινο Πόντο. Από τον 14ο αιώνα και μετά επικρατεί διεθνώς η ονομασία Μαύρη Θάλασσα. Οι μύθοι τη θέλουν γεμάτη επιφανειακά και υποθαλάσσια ρεύματα, τις Αρπύιες, τα φτερωτά τέρατα να καραδοκούν, τη Σκύλα και τη Χάρυβδη τα αρπακτικά πουλιά να φτερουγίζουν μέσα στην ομίχλη της. Σ αυτή τη θάλασσα εκβάλλουν τρία μεγάλα ποτάμια: ο Δούναβης, ο Δνείπερος και ο Δνείστερος.
Βρεθήκαμε σε μια περιοχή όπου μνημεία και μοναστήρια μαρτυρούν ότι Ελλάδα και Βυζάντιο ρέουν στις φλέβες του Κριμαϊκού πολιτισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Έλληνες κατοικούσαν σε 83 χωριά και πόλεις της Κριμαίας ως το 1778, όταν η Αικατερίνη της Ρωσίας τους ανάγκασε να μετοικήσουν στη Μαριούπολη. Έκτοτε, ορισμένοι επέστρεψαν και επανεγκαταστάθηκαν μαζί με Έλληνες εμπόρους και Πόντιους πρόσφυγες που πολέμησαν στο πλευρό των Ρώσων, στα οχυρά της Σεβαστούπολης, στην οποία θα σας ξεναγήσουμε παρακάτω.
Η Σεβαστούπολη αποτελεί μία από τις σημαντικότερες εμπορικές πόλεις της Ουκρανίας με πληθυσμό 395.000 κατοίκους. Κτίστηκε, στα ερείπια της παλιάς Ελληνικής αποικίας , της Χερσονήσου, και αποτελεί πνευματικό, εμπορικό και επιστημονικό κέντρο ως και τις ημέρες μας. Αποκαλείται και λίκνο του Ρωσικού Ορθόδοξου Χριστιανισμού και στην πόλη αυτή ασπάστηκε τον Χριστιανισμό ο Μεγάλος Πρίγκιπας Βλαδίμηρος. Μια παράδοση αναφέρει ότι στη Σεβαστούπολη θανατώθηκε ο Απόστολος Ματθίας (ήταν αυτός που πήρε τη θέση του Ιούδα του Ισκαριώτη για να συμπληρωθούν οι Δώδεκα Απόστολοι) .
Η πόλη ισοπεδώθηκε κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο από τις αγγλογαλλικές δυνάμεις (1855). Επίσης υπήρξε το θέατρο της ήττας του λευκού στρατού του Βράγκελ, το 1920 από τους Μπολσεβίκους.
Σχεδόν τέσσερα χρόνια κράτησε ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ «Λευκών» και «Κόκκινων». Εκατομμύρια οι νεκροί και περισσότερα τα άλλα θύματα και οι τραυματίες. Η πλέον αιματηρή φάση αυτού του πολέμου έλαβε χώρα στην Κριμαία. Μετά την αποχώρηση των «Λευκών», οι σφαγές έφτασαν στο απόγειο τους. Μέσα σε ενάμισι μήνα εκτελέστηκαν περίπου 50.000 άνθρωποι. Ειδικά η Σεβαστούπολη έζησε ημέρες φρίκης και γι’ αυτό ονομάστηκε «πόλη των κρεμασμένων». Η κεντρική λεωφόρος ήταν γεμάτη πτώματα. Όσους συλλάμβαναν τους κρεμούσαν στους δρόμους, για να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό, ενώ σε όλη την πόλη κυριαρχούσαν αφίσες με το σύνθημα «θάνατος στους προδότες». Όταν σταμάτησαν οι μάχες, μόνον επτά κτήρια είχαν μείνει όρθια, η υπόλοιπη πόλη είχε ισοπεδωθεί.
Η πόλη αποτελεί σημαντική ναυτική βάση και ναυπηγικό κέντρο. Στο λιμάνι είναι αγκυροβολημένος ο Ρωσικός στόλος. Ο Γρηγόρης Ποτέμκιν ανέλαβε τη δημιουργία του πολεμικού ναύσταθμου στα εγκαίνια του οποίου παραβρέθηκε το 1787 τόσο η Αικατερίνη Β’ όσο και ο αυτοκράτορας της Αυστρίας Ιωσήφ Β΄. Η Σεβαστούπολη είναι η έδρα του Ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας και από εδώ δίνονται οι εντολές στα 460 πλοία, πολλά από τα οποία πηγαινοέρχονται μέρα-νύχτα στη μεγάλη ναυτική βάση, θυμίζοντας σε ντόπιους και ξένους ότι βρίσκονται μεν στην Ουκρανία, αλλά οι Ρώσοι έχουν τον πρώτο λόγο. Μέχρι πότε όμως; Η συμφωνία Ρωσίας –Ουκρανίας για τη βάση λήγει το 2017 και κανείς δεν ξέρει αν η Ρωσία θα διεκδικήσει την παράταση. Πάντως, ο αρχηγός του Ρωσικού Ναυτικού, ναύαρχος Βλαντιμίρ Μασορίν, ήδη έχει δηλώσει πως «Η Μεσόγειος είναι πολύ σημαντική στρατηγικά για το στόλο της Μαύρης Θάλασσας. Προτείνω να αποκατασταθεί η μόνιμη παρουσία του στη Σεβαστούπολη με τη συμμετοχή των στόλων της Βόρειας Θάλασσας και της Βαλτικής», χωρίς να διευκρινίσει ποια θα είναι η βάση των Ρώσων στη Μεσόγειο.
Υπενθυμίζεται ότι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου το σοβιετικό πολεμικό ναυτικό διέθετε μόνιμη παρουσία στη Μεσόγειο χρησιμοποιώντας μια βάση που εκμίσθωνε στη Συρία. Δημοσίευμα αποδιδόμενο σε διπλωματικές πηγές (Αύγουστος 2007) ανέφερε ότι είναι πιθανόν η Μόσχα να επιδιώξει και πάλι να χρησιμοποιήσει τη Συρία – μια κίνηση που θα εξόργιζε το Ισραήλ.
Αν σας ενδιαφέρει η ναυτική ιστορία υπάρχει το Μουσείο της Μαύρης Θάλασσας, δίπλα στη Λέσχη των Ρώσων Αξιωματικών.
Ξεκινώντας από τη prospekt Nakhinova που κοσμείται από νεοκλασικά βλέπουμε το μικρό πάρκο στο Θέατρο Ρωσικής Δραματουργίας και στη bulvar Prymorsky θαυμάζουμε τη Στήλη του Αετού (1904). Ονομάζεται έτσι γιατί φέρει έναν αετό στην κορυφή, βρίσκεται μέσα στη θάλασσα και είναι αφιερωμένη στα ρωσικά πλοία που βυθίστηκαν το 1854.
Ο ντόπιος ξεναγός μας τελειώνει την περιήγηση με μια συμβουλή: Μη ξεχάσετε να πάτε στο Μουσείο Τέχνης, στο Δελφινάριο και στο 38ο Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο της Σεβαστούπολης όπου διδάσκονται τα Ελληνικά σαν κύριο μάθημα.
Απέναντι από το ξενοδοχείο Sevastopol τα σκαλοπάτια μας οδηγούν στο άγαλμα του Λένιν. Πίσω από τη λαξευτή μορφή του κομμουνιστή ηγέτη (στο κέντρο της πόλης) λάμπει ο χρυσός θόλος του Καθεδρικού Vladimirsky.
Για εμάς ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η επίσκεψη στη Χερσόνησο, μια σπουδαία πόλη των Ελλήνων από το 422 π.Χ. που βρίσκεται μόλις 3 χλμ. μακριά από το κέντρο της Σεβαστούλης. Η Χερσόνησος καταστράφηκε από τους Τατάρους στα τέλη του 14ου αιώνα, αργότερα γνώρισε μεγάλη εμπορική ανάπτυξη και ευημερία, προσαρτήσθηκε στη ρωμαϊκή, αργότερα στη βυζαντινή αυτοκρατορία, δέχθηκε επιθέσεις νομαδικών φυλών και καταλήφθηκε το 988 μ.Χ. από τον Βλαδίμηρο του Κιέβου, που αργότερα ασπάσθηκε τον χριστιανισμό. Στα ερείπια της αρχαίας Χερσώνας, υπάρχει εντυπωσιακός Ιερός Ναός του Αγίου Βλαδίμηρου με το καταπληκτικό βαπτιστήριό Του.
Όπου κι αν στρέψει κανείς το βλέμμα του, θα πέσει πάνω σε αμφορείς, επιγραφές, μωσαϊκά, εκκλησίες, τάφους, μνημεία και μοναστήρια που μαρτυρούν ότι Ελλάδα και Βυζάντιο ρέουν στις φλέβες του κριμαϊκού πολιτισμού. Σήμερα ανέρχονται σε 20.000 οι συμπατριώτες μας που κρατούν ζωντανή την ελληνική φλόγα στα νότια της Ρωσίας. Είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος που άκουσα από Πόντιο της Ελλάδας με Έλληνα της Ουκρανίας : «Ερχουστουν σην Ελλάδαν; ». «Όχι», λέει χωρίς να το σκεφθεί πολύ. Ο όρκος είναι ιερός. «Πρεπ’ να μένομεν, γιατί έχομεν αδα τη πεθαμεντσ’ εμούν».
Δεν υπάρχει επισκέπτης που να μη έχει δει το φημισμένο Πανόραμα, την αναπαράσταση της Άμυνας της Σεβαστούπολης που ξυπνά τις μνήμες από τις ηρωικές μέρες του 1854. Πρόκειται για ένα ιστορικό μουσείο, που άνοιξε τις πόρτες του το 1905, την 50η επέτειο από τον Κριμαϊκό πόλεμο. Όλο το μουσείο είναι ένας πίνακας, που πρέπει να δει ο καθένας. Είναι ένας υπέροχος πίνακας, μήκους 115 μ. και ύψους 14 μ. του γνωστού ζωγράφου Ρουμπώ. Οι επισκέπτες ανεβαίνουν σε μια πλατφόρμα παρατήρησης στη μέση της αίθουσας κι είναι σαν να βρίσκονται στην κορυφή του λόφου Μάλακχοφ, εκεί που διεξήχθη η αγριότερη και πιο αποφασιστική μάχη του πολέμου. Το «Πανόραμα» βρίσκεται στην Ιστορική Λεωφόρο.
Τέλος αξίζει μια επίσκεψη στο κοντινό παραλιακό προάστιο της Mπαλακλάβα, αριστοτεχνικά κτισμένο στο ομώνυμο στενό κολπίσκο.
Στη Σεβαστούπολη ο καλύτερος τρόπος μετακίνησης είναι το τρένο. Ενδεικτικές αποστάσεις: Η Γιάλτα απέχει 200 χλμ. και η Μόσχα 1.200 χλμ.Υπάρχει αεροπορική σύνδεση με το Κίεβο, τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη και τη Ρίγα (Λετονία).
Για τη διαμονή σας υπάρχει ελεύθερο κάμπινγκ, ενοικιαζόμενα δωμάτια και λίγα μεν αλλά φιλόξενα ξενοδοχεία που παρέχουν τις βασικές ανέσεις.
Οι τιμές στα φαγητά και τα γλυκά είναι σχετικά χαμηλές.
Νόμισμα της χώρας είναι το Hryvnia. Τα ανταλλακτήρια θα τα αναγνωρίσετε από την επιγραφή «Obmin valyuty».
Δύσκολα θα συναντήσετε άτομα που μιλούν Αγγλικά. Επίσημη γλώσσα είναι τα Ουκρανικά, αλλά πάρα πολλοί μιλούν Ρωσικά.
Μπορείτε να κυκλοφορείτε στους δρόμους χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα ακόμα και νύχτα. Επίσης οι γυναίκες δεν θα αντιμετωπίσουν προβλήματα σεξουαλικής παρενόχλησης, παρ’ όλο που τα σεξουαλικά στερεότυπα δεν έχουν ξεπεραστεί.
Για να ταξιδέψετε στην Ουκρανία χρειάζεται οπωσδήποτε βίζα και το διαβατήριο σας θα πρέπει να έχετε ισχύ τουλάχιστο τρεις μήνες μετά την αναχώρησή σας. Επίσης μια «Δήλωση Τελωνείου» είναι απαραίτητη όσο και η βίζα. Είναι ένα έγγραφο το οποίο θα σας ζητηθεί κατά την αναχώρησή σας από το Ουκρανικό έδαφος. Η γραφειοκρατία «ζει και βασιλεύει» στη χώρα, οπότε θα χρειαστεί υπομονή στο τελωνείο.
Ουκρανική πρεσβεία στην Ελλάδα υπάρχει στην Αθήνα (τηλ. 210 68 00 230) και Ελληνική Πρεσβεία υπάρχει στο Κίεβο (0038 044 4620895).
Παγκόσμια είναι η φήμη της Καλλιτεχνικής Ομάδας του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, που σημαίνει ότι συνιστάται ανεπιφύλακτα να δείτε μια παράστασή της στη Σεβαστούπολη. Η ομάδα συστάθηκε το 1932, παραδίδει περισσότερα από 150 κονσέρτα το χρόνο και το ρεπερτόριο της ποικίλει. Σε περιοδείες που έγιναν από το 1989 σε Αγγλία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τσεχία, Σλοβακία, Βέλγιο, Ολλανδία, Αυστρία, Ιταλία, Γερμανία και Ελλάδα έχουν δοθεί περισσότερες από 750 παραστάσεις, έχει πραγματοποιήσει 40 εμφανίσεις σε τηλεοπτικούς σταθμούς και έχει κυκλοφορήσει 6 CD άλμπουμ. Τιμήθηκε το 1991 στο Λίμπουργκ με βραβείο καλύτερου κονσέρτου και το 2000 με το βραβείο «Χρυσός Απόλλων» από το Ίδρυμα Τσαϊκόφσκι του υπουργείου Πολιτισμού της Ρωσίας.
Σημαντική ήταν και η επίσκεψη μας στην πόλη Mπαχτσί Σεράι, τη παλιά έδρα των Χάνων της Κριμαίας. Εδώ ταξιδέψαμε νοερά στο παρελθόν και πιο συγκεκριμένα στην εποχή των Τατάρων. Το παλιό παλάτι των Χάνων, στις όχθες του ποταμού Τσουρούκ Σου, συνδυάζει το Οθωμανικό και Περσικό ρυθμό και είναι το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης. Από τον 15ο αιώνα το Bakhcysaray αποτελούσε έδρα των Τατάρων ηγεμόνων και από το 1475 οι Τάταροι βρέθηκαν υπό τον έλεγχο των Οθωμανών.
Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να δει από κοντά το ανάκτορο, που χτίστηκε τον 16ο αι. από Ρώσους και Ουκρανούς σκλάβους που εργάζονταν υπό την επίβλεψη Περσών, Οθωμανών και Ιταλών αρχιτεκτόνων. Μέσα στο κυρίως τζαμί (1740) βρίσκεται ο ιδιωτικός χώρος προσευχής του άρχοντα με την εντυπωσιακή ξύλινη οροφή. Επίσης διασώζεται ο γυναικωνίτης και δίπλα υπάρχουν νεκροταφείο με περίτεχνα σκαλισμένες ταφόπετρες κι άλλα κτίσματα οθωμανικού στυλ, το χαρέμι και εκθεσιακός χώρος με 11 αίθουσες γεμάτες εκθέματα από την ιστορία των Τατάρων.
Μη φύγετε χωρίς να φωτογραφηθείτε στο Συντριβάνι των Δακρύων (1764) που υμνήθηκε από τον Ρώσο ποιητή Αλεξάντρ Πούσκιν και κρύβει μια δακρύβρεκτη ιστορία, η οποία εν τάχει έχει ως εξής: Κατασκευάστηκε από έναν Πέρση αιχμάλωτο, τον Όμηρο, για τον ηγεμόνα Giri, ο οποίος ήταν τόσο σκληρός που ο κόσμος έλεγε ότι η καρδιά του ήταν ξύλινη. Μέχρι που ερωτεύτηκε μια όμορφη Πολωνή από το χαρέμι του, που πέθανε πρόωρα και ο σκληρός ηγεμόνας τη θρήνησε πολύ αποδεικνύοντας ότι είχε καρδιά με αισθήματα, ενώ αμέσως διέταξε να γίνει το χρυσό σιντριβάνι, για να συμβολίζει τα δάκρια και τη θλίψη του.
Ανατολικά από το Ανάκτορο υπάρχει το τζαμί Tokhtala- Dzahma και 1 χλμ. παρακάτω το φτωχό χωριουδάκι των Τατάρων Starosele. Οι Τάταροι που ζουν στην Ουκρανία είναι περίπου 100.000, αλλά μετά τις φοβερές διώξεις τους από το Στάλιν το 1944 ακόμα δεν έχουν πατρίδα και ζουν ακόμα και σήμερα στερούμενοι πολιτικών δικαιωμάτων σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς, χωρίς ρεύμα και τρεχούμενο νερό.
Δέκα λεπτά με τα πόδια είναι το μοναστήρι Ουσπένσκυ, που είναι αφιερωμένο στην Παναγία και είναι σκαλισμένο μέσα στα βράχια. Αυτό το μοναστήρι ήταν το κέντρο του ελληνισμού της Κριμαίας. Στα παλαιά χρόνια ήταν σταυροπηγιακό και υπαγόταν στον Οικουμενικό Πατριάρχη. Πρόκειται για ένα μοναστήρι που βρίσκεται μέσα σε σπηλιά, για το οποίο μερικοί ισχυρίζονται ότι ιδρύθηκε τον 1475, ενώ άλλοι ανάγουν την ίδρυσή του στον 8ο και 6ο αιώνα. Το τοπίο μοιάζει με τα σπήλαια της Καππαδοκίας. Το μοναστήρι κάηκε το 1923, και άρχισε να λειτουργεί εκ νέου το 1993. Είναι ένα προσκύνημα φημισμένο και το επισκέπτονται πιστοί από όλη την Ουκρανία και από τη Ρωσία. Κάθε Αύγουστο έρχονται 200.000 προσκυνητές.
Φημισμένη είναι στη Σεβαστούπολη και η πανάρχαια Ιερά Μονή του Ίκερμαν, αφιερωμένη στον Αγιο Ιερομάρτυρα του Α’ αιώνος Κλήμεντα τον θαυματουργό.
Ο διάπλους της μυθικής Μαύρης Θάλασσας ήταν ένα ακόμα ταξίδι όπου νιώσαμε δέος, αυτό που νιώθει ο καθένας όταν βλέπει τη σφραγίδα του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού ανεξίτηλη σ’ αυτές τις «λησμονημένες πατρίδες». Πατήσαμε τα ιερά εκείνα χώματα, όπου οι Έλληνες από την αρχαιότητα προσέφεραν πολιτισμό στους ντόπιους λαούς και αργότερα ο Απόστολος Ανδρέας πρώτος δίδαξε εκεί τον χριστιανισμό στους Έλληνες και σε άλλους λαούς, κυρίως στους Σκύθες. Στα ερείπια αποικίας προσκυνήσαμε το ναό, όπου βαπτίστηκε ο ισαπόστολος Βλαδίμηρος, περιπλανηθήκαμε στο χώρο των αρχαιοτήτων της Χερσονήσου, θυμηθήκαμε την υπόθεση της τραγωδίας του Ευριπίδη “Ιφιγένεια η εν Ταύροις”, που η υπόθεσή της εξελίσσεται στο χώρο της Κριμαίας και τέλος καταλήξαμε στο Μοναστηριακό συγκρότημα της περιοχής των σπηλαίων, που έχει τη Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας.
Φυσικά είναι αδύνατο να χωρέσει η ιστορία των Ελλήνων της Διασποράς σ ένα μικρό οδοιπορικό. Μία μικρή ανίχνευση κάναμε με την υπόσχεση ότι κάποτε θα ξαναγυρίσουμε…
Στο Διαδίκτυο
Η Σεβαστούπολη σε 4 βίντεο με την κάμερα του «ΕΝ ΛΕΥΚΩ»
Άλλες πληροφορίες για την πόλη
