Στην Ακτή του Ελεφαντοστού

Βρίσκεται στη δυτική ακτή της Αφρικής καταλαμβάνει το 1% της μαύρης ηπείρου και συνορεύει δυτικά με το Μαλί και Μπουρκίνα Φάσο, ανατολικά με τη Γκάνα και βρέχεται από τα νερά του κόλπου της Γουϊνέας. Είναι πρώην Γαλλική αποικία και πήρε το όνομά της από το εμπόριο του ελεφαντόδοντα. Έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1960. Έχει έκταση 322.456 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 18.366.672 κατοίκους. Το κλίμα είναι τροπικό με μέγιστες θερμοκρασίες 45 βαθμούς Κελσίου και υγρασία 90 τοις εκατό.

Το πολίτευμα είναι Δημοκρατία. Υπάρχει Βουλή 100 βουλευτών που εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία. Ο πρόεδρος εκλέγεται από τον λαό για μία πενταετία. Πρωτεύουσα και διοικητικό κέντρο της χώρας αποτελεί το Αμπιντάν (Abidan) (408.000 κάτοικοι), που απλώνεται στις όχθες μιας τεράστιας λιμνοθάλασσας. Απέραντες παραλίες, λευκόχρυσες αμμουδιές και πανύψηλοι φοίνικες κατά μήκος των ακτών και η τροπική ζούγκλα προσφέρουν στον επισκέπτη μια ποικιλία από μαγευτικές εικόνες της αφρικανικής ηπείρου. Είναι δημοφιλές στους τουρίστες γιατί εκτός από το πανεπιστήμιο, τα τεχνικά κολέγια διαθέτει βιβλιοθήκη, μουσείο και πολύ κοντά εθνικό πάρκο με αξιοπρόσεκτο τροπικό δάσος. Aλλη μία μεγάλη πόλη είναι το Γιαμασσούκρο (Υamossoukro), η οποία πρόσφατα έγινε έδρα της κυβέρνησης. Στην πόλη αυτή μπορεί να θαυμάσει κανείς την βασιλική εκκλησία της Παναγίας της Ειρήνης, πιστό αντίγραφο της βασιλικής του Αγ. Πέτρου στο Βατικανό.

Εικόνα από το πολύβουο παζάρι.

Η ιστορία της χώρας αρχίζει από τον 14ο αιώνα όταν το 1356 επισκέφθηκαν την παραλία της Γάλλοι ναυτικοί από την Διέππη. Μετά τον πόλεμο του 1870 η Γαλλία ανέθεσε στον Verdier, έναν εφοπλιστή, να προστατέψει τα συμφέροντα της στην περιοχή. Το 1893 κατέστη γαλλική αποικία με τη σημερινή ονομασία και το 1899 έγινε τμήμα της γενικής διοίκησης της δυτικής γαλλικής Αφρικής. Η χώρα ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο κράτος το 1960 με πρόεδρο τον Φ.Η.Β., γνωστότερο ως πρόεδρο της ειρήνης επειδή κατάφερε να πατάξει τον φανατισμό μεταξύ των 70 φυλών και θρησκειών έτσι ώστε όλοι να ζουν ειρηνικά. Επίσημο νόμισμα είναι το CFA. 1 δολάριο Αμερικής αντιστοιχεί σε 600 CFA.

Ο χάρτης και η σημαία της χώρας

Επίσημη γλώσσα είναι η Γαλλική, αλλά υπάρχουν και 60 διάλεκτοι. Πιστεύουν σε διάφορες θρησκείες. Το 60% είναι Χριστιανοί, το 30% Μωαμεθανοί και οι υπόλοιποι σε δικές τους δοξασίες. Ιεραποστολικά εργάζεται στην περιοχή από το 1999 ο πρώτος Επίσκοπος της Ιεράς Επισκοπής Γκάνας π. Παντελεήμων Λαμπαδάριος που γεννήθηκε στην Κάλυμνο και διακόνησε τις Ιερές Μητροπόλεις Καλύμνου και Κώ, απ’ όπου στη συνέχεια προσκλήθηκε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Παράλληλα με τη θρησκεία τους όλοι οι ντόπιοι είναι ανιμιστές, δηλαδή πιστεύουν στις ψυχές. Τα ζώα, τα δέντρα, γι αυτούς όλα έχουν ψυχή, γι αυτό απαιτούν το σεβασμό τους. Επίσης πιστεύουν ότι οι ψυχές των νεκρών τριγυρίζουν ανάμεσα στους ζωντανούς, που τους προστατεύουν η τους τιμωρούν -στην ανάγκη τους εκδικούνται- για την συμπεριφορά τους. Εκτός από αυτά τα πνεύματα που ελέγχουν τη ζωή των ανθρώπων υπάρχουν πολλοί θεοί που φροντίζουν για την ισορροπία και την αρμονία του σύμπαντος φτάνει οι πιστοί να τους λατρεύουν σωστά, να κάνουν τελετές και θυσίες.

Το πλύσιμο των ρούχων γίνεται στο ποτάμι.

Η ζωή στα χωριά παραμένει παραδοσιακή, λιτή και πρακτικά αναλλοίωτη επί χιλιετίες. Σε όλα οι άνθρωποι ζουν σε καλύβες απλωμένες γύρω από μία νοητή πλατεία. Εκεί παίζουν τα παιδιά, μαγειρεύουν οι νοικοκυρές, επισκευάζουν τα γεωργικά τους εργαλεία οι άντρες, τσιμπολογούν οι κότες και καθαρίζουν το ρύζι οι γιαγιάδες. Εκεί στήνονται τα μεγάλα γουδιά μέσα στα οποία χτυπούν το καλαμπόκι μέχρι να γίνει αλεύρι.

Ανανάς, το πιο σημαντικό προϊόν.

Ο πολτός του, μία κιτρινωπή, σχεδόν άγευστη μάζα, είναι η βασική τροφή τους που -σπάνια- νοστιμεύει από το κρέας μιας από τις κότες της αυλής. Μεγάλα ζώα σφάζονται συνήθως στις μεγάλες γιορτές και τις μυήσεις.

Η εναλλαγή των τοπίων και των κλιματολογικών συνθηκών είναι έντονη και ιδιαίτερα στα βόρεια επικρατούν οι συνθήκες σαβάνας, ενώ τα τοπία του νότου χαρακτηρίζονται από πυκνά δάση. Κατ εξοχήν αγροτική χώρα είναι η πρώτη στον κόσμο σε παραγωγή κακάο και η τέταρτη σε παραγωγή καφέ. Εξ ίσου σημαντικά προϊόντα είναι οι μπανάνες, ο ανανάς, η καρύδα, το ρύζι, οι φοίνικες (απ’ όπου παράγεται το φοινικέλαιο) και η ξυλεία.

Abidan. Πίσω από τη βιτρίνα η δυστυχία.

Όμως πέρα από την ομολογουμένως ωραία φύση, τα τροπικά δάση και τις λευκόχρυσες παραλίες η δυστυχία που συντροφεύει την Αφρική είναι ένα από τα στίγματα της υπερκαταναλωτικής κοινωνίας. Μέσα στις συμπληγάδες της σκληρής και εγωκεντρικής εποχής μας εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από πείνα και δίψα. Κάποια και από έλλειψη μια απλής πενικιλίνης, διαγράφοντας την τροχιά της ζωής τους μέσα σε συνθήκες απόλυτης φτώχιας και εξαθλίωσης. Πρόκειται για τα χίλια και ένα μπουμπούκια που δε θα γνωρίσουν ποτέ την τρυφερότητα ενός βλέμματος η τις πρώτες αναλαμπές της αυγής. Κάθε χρόνο 13 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν από αρρώστιες και υποσιτισμό. Περίπου 200 εκατομμύρια παιδιά -το 36% του συνολικού αριθμώ των παιδιών του πλανήτη μας- λιμοκτονούν!

H M. Κεσεσίογλου με τη Χρ. Καϊλλή, πρόεδρο των «Γυναικών χωρίς Σύνορα»

Η γενική πρόξενος της Ακτής του Ελεφαντοστού κ. Μέρω Κεσεσίογλου κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και μάλιστα ο πατέρας της ήταν γνωστός ευεργέτης τόσο της Πόλης όσο και των Ιεροσολύμων. Όλα αυτά τα χρόνια έχει αφιερώσει τη ζωή της στη φιλανθρωπία με πλούσιο έργο σε δώδεκα κράτη της Αφρικής. Πέρυσι ίδρυσε στην Τανζανία (στην πόλη Νταρ ελ Σαλάμ) ορφανοτροφείο για παιδιά με AIDS. Έχει τιμηθεί για το φιλανθρωπικό της έργο από πολλές κυβερνήσεις κι έχει πραγματοποιήσει πολλές ομιλίες. Σε μία από αυτές, προσκεκλημένη από τις «Γυναίκες Χωρίς Σύνορα» μας εξήγησε τις σχέσεις που έχει με την Ελλάδα η Ακτή του Ελεφαντοστού, χώρα που εκπροσωπεί επίσημα από το 1988:

« Μπορεί να είναι μακρινοί λαοί μας, χωρίς κοινές ρίζες, χωρίς κοινές παραδόσεις. Με πρώτη ματιά αυτό είναι αληθές. Όμως η πατροπαράδοτη ελληνική αλληλεγγύη και φιλανθρωπία έφερε κοντά δύο κόσμους μακρινούς. Χάρη στην υποστήριξη των Ελλήνων η Γαλανόλευκη κυματίζει στην Ακτή του Ελεφαντοστού σημειώνοντας την παγκοσμιότητα του άσβεστου ελληνικού φωτός. [sen.IMAGE7center{Ντροπή στην ευημερία μας