asxetos.gr 15 χρόνια χρηστικό περιεχόμενο
Στο Νείλο με τραβούσαν δυο τουλάχιστον οδηγοί: Η θαυμαστή περιγραφή του Ηρόδοτου στον αιγυπτιακό λόγο των Ιστοριών του και το στοχαστικό ποίημα του Γιώργου Σεφέρη «Ένας γέροντας στην ακροποταμιά» από το Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄.
Η ιστορία του Καϊρου ξεκινά από τον 4ο π. Χ. αιώνα. Όταν το 641 μ.Χ. οι Άραβες κατέκτησαν την Αίγυπτο έχτισαν ένα πρόχειρο στρατιωτικό καταυλισμό στην έρημο της δεξιάς όχθης του Νείλου. Έστησαν για λίγο τις σκηνές τους και συνέχισαν για την Αλεξάνδρεια, η οποία παραδόθηκε αμαχητί. Όταν ξαναγύρισαν στον καταυλισμό τους για να χτίσουν το πρώτο τζαμί την ονόμασαν Φουστάτ (Πόλη των Σκηνών). Όμως η πρωτεύουσα της καινούργιας τους επαρχίας ήταν άτυχη. Το 750 μια τεράστια πυρκαγιά την κατέστρεψε εντελώς. Από το Φουστάτ δεν έμεινε τίποτα εκτός από το ιστορικό τζαμί, που σώθηκε σαν από θαύμα. Κατόπιν ιδρύθηκε πιο βόρεια άλλη πρωτεύουσα της Αιγύπτου κι αυτή ως στρατιωτικός καταυλισμός, πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα από το όνομά της: El asker.
Η συνεχής εισροή μεταναστών γύρω της δημιούργησε την ανάγκη να ιδρυθεί μια πραγματική πόλη. Αυτό έγινε με κάθε επισημότητα τη στιγμή που όρισαν οι αστρονόμοι: το πρωϊ της 5ης Αυγούστου του 969, όταν ο Άρης (Καχίρ, στα αραβικά Νικηφόρος) περνούσε τον μεσημβρινό του τόπου. Προς τιμήν του ονόμασαν την πόλη Αλ Κάχιρα. Η αραβική πόλη πλούτισε από το εμπόριο με τη Βενετία και την Ανατολή και έμελλε να γίνει η πιο ένδοξη του μουσουλμανικού κόσμου.
Πολλοί στρατοί επεχείρησαν να την κατακτήσουν. Οι Σταυροφόροι σε αλλεπάλληλα κύματα. Οι Τούρκοι ήρθαν το 1517 και την κράτησαν μέχρι το 1914. Το 1798 την κατέλαβε ο Ναπολέων. Το 1882 ήρθε η σειρά των Άγγλων, που έπαιξαν το ρόλο «προστάτη» επί 70 χρόνια.
Ο Έλληνας βασιλιάς που της χάρισε το όνομα
Τα πάντα για το Ισλαμικό Κάϊρο
10 λόγοι για να πάτε στο Κάϊρο
«Αυτό το μακρύ ποτάμι ήταν κάποτε Θεός κι έπειτα γένηκε δρόμος και δωρητής και δικαστής και δέλτα που δεν είναι ποτέ το ίδιο», έγραψε ο Σεφέρης. Η μεγαλύτερη πόλη της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής εκτείνεται στις όχθες του Νείλου. Μόνο αν επισκεφθεί κανείς την Αίγυπτο μπορεί να καταλάβει τη σημασία που έχει το νερό στη γη. Από την αρχαιότητα τον λάτρευαν όχι μόνο ως Θεό αλλά και ως καλό δαίμονα. Τον απεικόνιζαν ως άνδρα γυμνό, με τη ζώνη των βαρκάρηδων, ενώ στο κεφάλι του είχε μια δέσμη από παπύρους.
Ο ποταμός πηγάζει από την τροπική Αφρική, από την περιοχή της Αβησσυνίας λεγόμενος «Κυανούς Νείλος» και από την Ταγκανίκα ο «Λευκός». Οι δύο ποταμοί συναντιούνται στο Χαρτούμ και γίνονται ένας μέχρι το Κάϊρο. Ο Νείλος εκβάλλει στη Μεσόγειο σχηματίζοντας το περίφημο Δέλτα. Κατά την περίοδο της ανόδου της στάθμης των νερών (Ιούνιος- Οκτώβριος) παρασέρνει τεράστιες ποσότητες λάσπης. Η λάσπη επικάθεται στην καλλιεργήσιμη γη και την πλουτίζει με άφθονο φυσικό λίπασμα. Ο Νείλος είναι πλωτός και διευκολύνει σημαντικά τη συγκοινωνία της Αιγύπτου. Το πλάτος του κυμαίνεται από 400 μέχρι 2.000 μ. και είναι σε μήκος ο μεγαλύτερος ποταμός της γης διασχίζοντας έκταση 6.600 περίπου χιλιομέτρων.
Στο Κάϊρο εκεί που το ποτάμι ευρύνεται σχηματίζει τα νησάκια Γκεζίρα και Ρότα. Στην ανατολική πλευρά του ανθεί μέχρι και σήμερα ο ισλαμικός, ο χριστιανικός και ο εβραϊκός πολιτισμός. Η Γκεζίρα σχηματίσθηκε τον 14ο αι. αλλά δεν μπορούσε να κατοικηθεί από τις λάσπες που δημιουργούσαν οι πλημμύρες. Το 1830 ο Μωχάμετ Άλι έχτισε ένα ανάκτορο κι έναν καταυλισμό για τη φρουρά του που ονομάστηκε Ζαμάλεκ, που σημαίνει πρόχειρη κατοικία. Αργότερα γύρω από το ανάκτορο δημιουργήθηκε ένας εξωτικός βοτανικός κήπος, ένας ζωολογικός και συντριβάνια με ψάρια της Ερυθράς Θάλασσας. Το 1872 χτίστηκε η γέφυρα Κασρ ελ Νιλ, συνδέθηκε με την πόλη κι έγινε η αγαπημένη κατοικία του Χαδίφη, αλλά και η πιο ακριβή συνοικία της πόλης. Στη Γκεζίρα αξίζει να δείτε τον Πύργο, την Όπερα (δώρο της Ιαπωνίας), το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και το Μουσείο Μουχτάρ με έργα του πιο διάσημου Αιγύπτιου γλύπτη.
Προσανατολίστηκα στο Νείλο γρήγορα. Τον είδα από τις όχθες του αφήνοντας απ έξω την έρημο να ζει τη μεγαλειώδη της σιωπή. Τον είδα και από ψηλά ξημερώματα μ ένα λειψό φεγγάρι που δεν ήθελε να δύσει. Ο ήλιος ανεβαίνοντας χρύσωνε κιόλας τα νερά του θεσπέσιου ποταμού, ο οποίος σέρνει τεμπέλικα τα λασπωμένα νερά του από τη Μεσόγειο μέχρι τα βάθη της Αφρικής. Ο Ηρόδοτος από τον 5ο αι. π.Χ. ισχυρίζεται ότι «η Αίγυπτος είναι το δώρο του Νείλου» και ότι «πουθενά αλλού δεν υπάρχουν τόσα θαυμάσια πράγματα και τόση μεγαλοπρέπεια».
Για τους περισσότερους το Κάϊρο είναι συνδεδεμένο με το παρελθόν: Πυραμίδες, Χαν Ελ Χαλίλι, Σφίγγα.
Χτισμένο στην κορυφή του Δέλτα, αχανές και αντιφατικό, φέρνει στον επισκέπτη πανικό. Πρώτα με τους κατοίκους του που κανείς δεν ξέρει τον ακριβή τους αριθμό. Ο πληθυσμός της χώρας είναι 69.500.000. Οι τουριστικοί οδηγοί επιμένουν ότι οι μόνιμοι κάτοικοι της πρωτεύουσας του αραβικού κόσμου δεν ξεπερνούν τα 7.700.000. Οι ντόπιοι τους ανεβάζουν στα 17.000.000 και προσθέτουν πως ο πληθυσμός της πόλης αυξομειώνεται τρομακτικά, καθώς διαδέχεται τη νύχτα η μέρα. Τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι, ισχυρίζονται, μπαίνουν στο Κάϊρο μόλις ξημερώσει κι αναχωρούν όταν πέφτει η νύχτα. Το 90% των κατοίκων προέρχονται από χωριά, ακόμη κι αν δεν το παραδέχονται. Πρόκειται για μια πόλη «σαρανταποδαρούσα» που ξεδιπλώνεται συνεχώς προς όλες τις κατευθύνσεις.
Πως βγάζει το ψωμί του όλος αυτός ο κόσμος; Που ζει και που κοιμάται; Μικρή ιδέα παίρνει ο επισκέπτης μόλις βρεθεί μπλεγμένος στα στενά σοκάκια του παλιού Καϊρου καταμεσήμερο. Κι όμως χωρίς αυτοί οι πάμπτωχοι άνθρωποι, δείχνουν στο σκούρο πρόσωπό τους γλύκα και υπομονή. Ίσως να τους παρηγορεί και η πίστη τους, που τη δηλώνουν πέντε φορές τη μέρα (χάραμα, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ και αργά τη νύχτα), γονατίζοντας στα τζαμιά, στα καταστήματα η και καταμεσής του δρόμου για να προσευχηθούν.
Αν και έχουν παρέλθει 5.000 και πλέον χρόνια από τότε που βασίλευε ο πρώτος Φαραώ, το ίδιο είδος βοδιού που απεικονίζεται στους τοίχους των πρώτων τάφων εξακολουθεί και σήμερα να σέρνει τα άροτρα στους αγρούς της υπαίθρου. Σύγχρονα οχήματα διασταυρώνονται στις λεωφόρους με γαϊδουράκια που σέρνουν κάρα, οι ήχοι της πόλης μπερδεύονται με το κάλεσμα για προσευχή από τους μουεζίνηδες.
Το άκρον άωτον της έσχατης ταπείνωσης το βλέπεις στο Βόρειο και το Νότιο Κοιμητήρι, το γνωστό ως Πόλη των Νεκρών, όπου οι νεκροί ζουν σε «τάφους –σπίτια» και οι ζωντανοί σε «σπίτια- τάφους». Ένας άλλος κόσμος σε μια λεπτή ισορροπία συνύπαρξης με τους νεκρούς. Στο κάτω μέρος του τάφου τοποθετούνται οι νεκροί, ενώ πάνω σ αυτούς, σε άλλο επίπεδο, διαμένουν οι ζωντανοί. Καταληψίες, χωρίς να φοβούνται τα φαντάσματα. Αλλά το ξέχασα: Βρίσκομαι στη χώρα της μούμιας. Η Αίγυπτος δεν συνδέει τους νεκρούς με το κακό και το δυσοίωνο, αλλά μάλλον με το καλό…
Οι φτωχοί κάτοικοι της πόλης, πάνω από τετρακόσιες χιλιάδες, αναζητώντας απελπισμένα λύση στις στεγαστικές τους ανάγκες συνυπάρχουν με τους νεκρούς κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Κι όμως, αυτή η περιοχή σφύζει από ζωή, παιδιά τρέχουν στους χωμάτινους δρόμους, τα κλάξον ξεκουφαίνουν τα αυτιά, στο λεωφορείο οι επιβάτες στριμώχνονται με δεκάδες άλλους επιβάτες, κοτόπουλα και λάχανα.
Αν θέλετε να έχετε μια αυθεντική εικόνα της πόλης ξυπνήστε πρωϊ και βγείτε στους δρόμους που έρχονται από την επαρχία, από τη Μπένια στο βορρά ως τη Μπένι Σουέφ στο νότο. Λεωφορεία, αυτοκίνητα, εξατμίσεις. Την ίδια ώρα στίφη εργαζομένων από τη μακρινή Χελουάν και την Ελ Μαργκ ξεχύνονται στους σταθμούς του υπόγειου. Άλλοι είναι δάσκαλοι η υπάλληλοι που δεν μπορούν να πληρώσουν τα νοίκια του Καϊρου και άλλοι χωρικοί που πάνε στην πόλη να πουλήσουν την παραγωγή τους, είτε ζώα είναι αυτά είτε καρποί της γης.
Η πόλη των αντιθέσεων, της μαγείας και του μυστηρίου. Οι αραμπάδες και τα λαϊκά καφενεία, απέναντι στις λιμουζίνες και τα αστραφτερά ξενοδοχεία. Οι φελάχοι με τις κελεμπίες και οι σύγχρονοι επιχειρηματίες με γραβάτες και σινιέ κοστούμια. Τα τζαμιά και οι φερετζέδες από τη μία, τα μοντέρνα πιάνο bars από την άλλη. Τα κινητά τηλέφωνα και οι ναργιλέδες. Τα σημάδια του πλούτου και της φτώχειας πλάϊ –πλάϊ.
Ο όγκος τους, το ύψος τους, το βαθύτερο νόημα τους; Μυστήριο. Αιώνες και χιλιετίες οι Πυραμίδες υψώνονται μέσα στην έρημο τυλιγμένες με το μύθο και τις ανεμοθύελλες. Παρ’ ότι από καιρό έχουν αποκαλύψει πολλά από τα μυστικά τους, τα όσα κρύβουν είναι ακόμα περισσότερα απ’ όσα δείχνουν. Και από τότε που ο Χάουαρντ Κάρτερ μπήκε, το 1922, στον τάφο του Τουταγχαμών, ο μύθος τους μεγάλωσε αντί να μειωθεί, παίρνοντας και τις διαστάσεις θεϊκής κατάρας για τους συλητές.
Ποιος έχτισε τις Πυραμίδες; Ποιοι δούλεψαν για το κτίσιμό τους; Η ηλικία των θαμμένων εργατών είναι μεταξύ 35 με 40. Κι όλοι παρουσιάζουν τις ίδιες παραμορφώσεις στην σπονδυλική στήλη. Δηλαδή κυρτωμένη ραχοκοκαλιά με υπερτροφικούς νωτιαίους σπονδύλους. Αποτέλεσμα προφανώς των τεράστιων προσπαθειών που έπρεπε να καταβάλουν και που τελικά κατέστρεψαν τους χόνδρους. Ένας σκελετός φέρει δείγματα καρκίνου στο κρανίο και στα πλευρά. Οι εργάτες φαίνεται πως έχαιραν ιατρικής φροντίδας.
Νοτιοδυτικά (7 χλμ. από το Κάϊρο), απλώνεται η Γκίζα όπου βρίσκονται οι Πυραμίδες, τα μόνα από τα Επτά Θαύματα της αρχαιότητας που διατηρούνται σχεδόν άθικτα έως σήμερα. Η μεγαλύτερη και πιο αριστουργηματική κτίσθηκε στα μέσα της 3ης χιλιετίας π.Χ. Δημιουργός της ήταν ο Φαραώ της 4ης Δυναστείας του Αρχαίου Βασιλείου, Χούφου (ή Χέοπας, κατά τον Ηρόδοτο 2589- 2566 π.Χ.).
Το ύψος της είναι 146,6 μ. Αποτελείται από 2.300.000 ογκόλιθους που ζύγιζαν κατά μέσο όρο 2,5 τόνους ο καθένας. Είναι τέλεια λαξευμένοι και τοποθετημένοι με καταπληκτική ακρίβεια. Να λοιπόν το πρώτο μυστήριο! Από πού και πως επεξεργάστηκαν και τοποθετήθηκαν αυτοί οι ογκόλιθοι; Χρειάσθηκαν είκοσι τρία χρόνια για την ανέγερσή της (άλλο μυστήριο) και στη διάρκεια χιλιάδες εργάτες έχασαν τη ζωή τους σέρνοντας μέρα και νύχτα τις πέτρες με κορμούς δέντρων. Πολλοί από τους εκατό χιλιάδες εργάτες που έχτισαν την Πυραμίδα του Χέοπα προέρχονταν απ όλες τις επαρχίες της Αιγύπτου. Οι γυναίκες των πιο προνομιούχων εργατών ήταν ιέρειες της Χάτορ, θεάς του έρωτα και της ομορφιάς.
Ένα τρίτο μυστήριο που απασχολεί όσους ασχολούνται με τις πυραμίδες είναι η τελειότητα των διαστάσεών τους. Η περίμετρος της βάσης τους έχει με το ύψος της, τη σχέση που έχει η περιφέρεια του κύκλου με την ακτίνα του. Η ακρίβεια είναι τόσο μεγάλη που η εκδοχή της σύμπτωσης απορρίπτεται. Παράλληλα το μήκος των πλευρών της βάσης αντιστοιχεί στο αστρικό και ηλιακό έτος με μεγάλη ακρίβεια!
Αμέτρητοι είναι οι χαρακτηρισμοί οι οποίοι έχουν κατά καιρούς αποδοθεί στη Μεγάλη Πυραμίδα: κιβωτός της αρχαίας γνώσης, λίθινο βιβλίο με μαθηματικά και αστρονομικά απόκρυφα μηνύματα, δέκτης της κοσμικής ενέργειας, εξωγήινο δημιούργημα.
Ο γιός του Χέοπα, Χεφρίνος (Χαφρέ) έχτισε τη δεύτερη πυραμίδα (136,4 μ. ύψος), που είναι η καλύτερα διατηρημένη. Ο γιός του Μυκερίνος έχτισε την τρίτη, ύψους μόνο 62 μ.
Επίσης μπορείτε να μπείτε στο εσωτερικό της πυραμίδας του Χέοπα, αλλά να είστε προετοιμασμένοι για μια δοκιμασία που απαιτεί πολύ περπάτημα, μπουσουλώντας σε στενούς διαδρόμους όπου ο αέρας είναι λίγος. Οι διάδρομοι οδηγούν σε μια εντυπωσιακή στοά που το ύψος της φθάνει τα 8.50 μέτρα.
Μέσα στον τάφο που έχει σκαφτεί στην πυραμίδα του Χεφρίνου φτάνουμε περπατώντας από στενούς διαδρόμους στην αινιγματική σαρκοφάγο από γρανίτη. Το εσωτερικό των πυραμίδων είναι καλυμμένο με τοιχογραφίες, ανάγλυφα και γραπτές παραστάσεις από τη ζωή των Φαραώ.
Στις πυραμίδες, στην αρχή της ατελείωτης ερήμου, επικρατεί ένα πανηγύρι χρωμάτων, γλωσσών και κωμικών συναλλαγών με μελαψούς πωλητές που διαλαλούν χαϊμαλιά, μπακιρένια μενταγιόν με τα κεφάλια της Νεφερτίτης και της Κλεοπάτρας, παπύρους, μέχρι και πλαστικές καμήλες.
Όσο βρίσκεστε στη Γκίζα μπορείτε να επισκεφθείτε το Μουσείο Ηλιακής Λέμβου, όπου θα δείτε τη λέμβο, μήκους 43,3 μ. από ξύλο κέδρου. Βρέθηκε τυχαία (το 1954) σε 1.224 κομματάκια θαμμένη στις παρυφές της πυραμίδας του Χεόπα, προφανώς για να τις χρησιμοποιήσει ο Φαραώ στον Κάτω Κόσμο. Το σκάφος κρίνεται από τους αρχαιολόγους αξιόπλοο και βεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται για απλό ομοίωμα πλοίου με συμβολική και μόνο παρουσία.
Μη χάσετε το ανεπανάληπτο θέαμα στο ηλιοβασίλεμα με το χρυσό δίσκο του Ρα να χάνεται πίσω από τη ράχη της Σφίγγας και τη μεσαία πυραμίδα του Χεφρίνου. Επίσης αξέχαστη εμπειρία είναι και το θέαμα «Ήχος και Φως» όταν τα μνημεία λούζονται από χρωματιστούς προβολείς. Πιο αργά μέσα στο σκοτάδι της νύχτας δίνεται η ψευδαίσθηση ότι οι κορυφές των πυραμίδων ακουμπούν τα αστέρια.
Υπάρχουν πάνω από 80 πυραμίδες στην κοιλάδα του Νείλου. Είναι ενδιαφέρον να πάτε στη νεκρόπολη της Μέμφιδος, που συνήθως παραβλέπεται από τα τουριστικά λεωφορεία. Βρίσκεται 2 χλμ. δυτικά από το χωριό Σακάρα κι εκεί θα παρακολουθήσετε από κοντά το μεγάλο πείραμα των αρχαιολόγων. Εκεί ήταν ένα από τα μεγαλύτερα νεκροταφεία της αρχαίας Αιγύπτου, που λειτούργησε για πάνω από 3.000 χρόνια και θάβονταν μέλη των βασιλικών οικογενειών και ευγενείς. Επίσης θα δείτε το οίκημα που στεγάζει τον κολοσσό του Ραμσή Β΄ λαξευμένο σε λεπτό ασβεστόλιθο, μήκους 10 μέτρων και βάρους αρκετών τόνων. Πιο πέρα ένα αλαβάστρινο τραπέζι μήκους 5 και φάρδους 3 μ. που το χρησιμοποιούσαν για την ταρίχευση των νεκρών.
Εκεί βρίσκεται και η πρώτη πυραμίδα της Αιγύπτου, η βαθμιδωτή του Φαραώ Ζοζέρ, που χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Ιμχοτέπ το 2.816 π.Χ. (δηλαδή είναι έργο 4.821 ετών). Οι επισκέπτες μπορούν να μπουν στο ταφικό συγκρότημα. Στη βόρεια πλευρά της πυραμίδας βρίσκεται το σερντάμπ, ένα κιβώτιο που περιέχει το αντίγραφο του αγάλματος του Ζοζέρ, σε φυσικό μέγεθος, ο οποίος ατενίζει προς την αιωνιότητα.
Πέντε χιλιόμετρα βόρεια από το Κάϊρο δεσπόζει η Μισρ Ελ Γκαντίνα. Είναι η Ηλιούπολη των αρχαίων Ελλήνων, από τα σημαντικότερα λατρευτικά κέντρα της αρχαιότητας, αφιερωμένη στο θεό ήλιο Ρα. Εδώ υπάρχει ο Ιερός ναός της Παναγίας και η Ελληνική Στέγη Ηλιουπόλεως. Κατά τα άλλα, ελάχιστα απέμειναν από την παλιά δόξα της. Κυριότερος είναι ένας οβελίσκος του Φαραώ Σέσωστρι Α΄. Σήμερα η Ηλιούπολη έγινε προάστιο, μια πανέμορφη όαση με επαύλεις και κτίρια σε μαυριτανικό στυλ, ένδειξη της μεγάλης ανάπτυξης της περιοχής.
Ο Έλληνας βασιλιάς που της χάρισε το όνομα
Όλοι γνωρίζουν την Αίγυπτο, τη χώρα που κείται του «Αιγαίου υπτίως», πολλοί τη λατρεύουν για τον πολιτισμό της, ελάχιστοι όμως ξέρουν τη σχέση της με τους αρχαίους Έλληνες. Κατ αρχήν αυτός που έδωσε το όνομα του στη χώρα είναι ο Αίγυπτος, γιός του Βήλου. Ο Βήλος ήταν γιός του Ποσειδώνα και της Λιβύης (της εγγονής της Αργίτισσας Ιούς). Μητέρα του Αιγύπτου ήταν η Αγχινόη η Αγχιρρόη, θυγατέρα του Νείλου. Όταν μοίρασαν το βασίλειο του πατέρα τους, ο Αίγυπτος πήρε την Αραβία και ο Δαναός τη Λιβύη, απ’ όπου αναγκάσθηκε και έφυγε για το Άργος.
Ο Αίγυπτος απέκτησε 50 γιούς, τους Αιγυπτιάδες, οι οποίοι παντρεύτηκαν 50 Δαναίδες (θυγατέρες του Δαναού). Από αυτούς σκοτώθηκαν όλοι, πλην ενός του Λυγκέως, τον οποίο έσωσε η Υπερμνήστρα. Με το όνομα Αίγυπτος αναφέρεται και ένας από τους γιούς του Αιγύπτου, αλλά και ένας γιός του βασιλιά της Καρίας Μαυσώλου.
Ανάλογη προϊστορία υπάρχει και για την ονομασία του Νείλου. Τον αφέντη ποταμό της Αιγύπτου τον ονόμασε έτσι ο Ησίοδος, ενώ ο Όμηρος τον αναφέρει ως ποταμό Αίγυπτο.
Τέλος, ο Ηρόδοτος αναφέρει πως κάποτε και τις Θήβες ονόμαζαν Αίγυπτο, αποδεικνύοντας πως δεν υπήρχε άλλη τόσο μεγάλη πόλη στην περιοχή!
Στην αγορά του Καϊρου θα ζήσετε μοναδικές στιγμές. Όλο το ανατολίτικο στοιχείο σας θα βγει στην επιφάνεια. Δεν έχει σημασία η γλώσσα συνεννόησης. Οι πωλητές είναι πολλοί, έμπειροι και γνωρίζουν τις προθέσεις του αγοραστή. Κανόνας του παιγνιδιού είναι το παζάρεμα. Eδώ θα βρείτε όλα τα φθηνά αντίγραφα των πυραμίδων, φανταχτερές στολές του χορού της κοιλιάς, πιάτα από κεραμικό η ορείχαλκο, ασημένια σετ του τσαγιού, αφροδισιακά φίλτρα, ηρεμιστικά βότανα και ξόρκια για το «κακό μάτι».
Όταν ο Μαμαλούκος διοικητής διέταξε, το 1832, να χτιστεί το πρώτο χαν (πανδοχείο εμπόρων και αποθήκες) δε φανταζόταν ότι μετά από αιώνες θα εξελισσόταν στο μεγαλύτερο σουκ της Ανατολής. Παζάρι έγινε μετά έναν αιώνα και σήμερα απλώνεται μετά τα τείχη του πανεπιστημίου Αλ Αζχάρ σ΄ ένα μεγάλο κομμάτι της παλιάς πόλης.
Στο ελ Μπενετστάν, το στενό κεντρικό δρομάκι της αγοράς και στο παλιό σουκ ελ Ναχασίν θα βρείτε από φτηνά σουβενίρ μέχρι πραγματικούς θησαυρούς. Μόλις αισθανθείτε ότι οι σόλες σας βγάζουν φωτιά και το κεφάλι σας βουίζει, έπειτα από ατέλειωτες περιπλανήσεις στα δαιδαλώδη στενά, θα βρείτε παρηγοριά στο καφέ Φισάουι η Καφενείο των Καθρεφτών. Ισχυρίζεται ότι λειτουργεί από το 1773. Στους θαμώνες του συγκαταλέγονται ο Αιγύπτιος νομπελίστας συγγραφέας Νατζίμπ Μαχζούφ, αλλά και ο Ζαν Πολ Σαρτρ.
Συστήνω να δοκιμάσετε τσάϊ με μέντα (δροσίζει περισσότερο από ένα παγωμένο χυμό μάνγκο η ασίρ λασάμπ, δηλαδή χυμό ζαχαροκάλαμου). Μια αξέχαστη εμπειρία είναι και ο ναργιλές με πικάντικη μυρωδιά μήλου.
Στα καφενεία της περιοχής προσφέρουν ροφήματα από γλυκάνισο η κανέλα. Το καρκαντέ είναι αφέψημα με βάση τον ιβίσκο, που το πίνουν πολύ οι ντόπιοι επειδή είναι εξαιρετικό κατά της αρτηριακής πίεσης.
Για τους βιβλιόφιλους υπάρχει μια διάσημη παλιά αγορά κοντά στους κήπους Azdekeya. Στο νησί Ζαμαλέκ θα βρείτε καταστήματα που έχουν καλή φήμη και είδη ποιότητας και πίσω από το Marriot υπάρχουν έμποροι που πουλούν χαλιά, τάπητες και δερμάτινα.
Ξεχάσετε ό,τι ξέρετε για τη μουσειακή εμπειρία. Ο χώρος που συναρπάζει κάθε επισκέπτη είναι το Αιγυπτιακό Μουσείο που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Εκεί φυλάσσονται περισσότεροι από 100.000 αρχαιολογικοί θησαυροί από τη Φαραωνική Αίγυπτο, που για να τους θαυμάσετε θα χρειασθούν περισσότερες από μία επισκέψεις. Τα έργα που εκτίθενται έγιναν με σκοπό να συνοδεύσουν τους βασιλιάδες και τους απλούς ανθρώπους στην αιώνια ζωή.
Χωρίς αμφιβολία το έκθεμα που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι ο θησαυρός του Τουταγχαμών: Τα ταφικά έπιπλα και τα διάφορα αντικείμενα είναι από χρυσό. Ένας μοναδικός θησαυρός 1.700 κομματιών, η νεκρική μάσκα από ατόφιο χρυσάφι, οι περίτεχνοι θρόνοι του, τα πολύτιμα προσκέφαλα, μερικές μοναδικής ομορφιάς κασέλες και οι χρυσές του άμαξες. Σε άλλες αίθουσες θα δείτε μούμιες πολλών Φαραώ και του Ραμσή Β΄ και ένα κάθισμα τουαλέτας ηλικίας 3.000 ετών.
Στο μουσείο απαγορεύεται η λήψη με βιντεοκάμερες, ενώ πολύ ακριβή είναι η χρήση φωτογραφικής μηχανής. Η καλύτερη ώρα είναι να πάτε πρωί- πρωί πριν αρχίσουν να καταφθάνουν τα πούλμαν με τα γκρουπ των γιαπωνέζων τουριστών η το απόγευμα που κλείνει. Το φως είναι ιδανικό για να πάρετε φωτογραφίες.
Στον περίβολο του μουσείου λειτουργεί εστιατόριο και καφέ, με θέα τον υπέροχο κήπο, τις σφίγγες-φρουρούς, τις γρανιτένιες στήλες και το σιντριβάνι με τα νούφαρα. Αν δεν σας αρέσει το επαρχιακό του στυλ μπορείτε να πάτε στο διπλανό ξενοδοχείο «Χίλτον».
Τα πάντα για το Ισλαμικό Κάϊρο
Όσοι νομίζουν ότι κάπου εδώ τελειώνει το Κάϊρο κάνουν μέγα λάθος. Οι περισσότεροι χάνουν το πιο ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της πόλης, το ισλαμικό Κάϊρο, που καμία σχέση δεν έχει με την αρχαιότητα. Μιλάμε για το ανατολικό και ανατολίτικο τμήμα του, που πατάει ακόμα στέρεα στο μεσαιωνικό του παρελθόν. Σημειωτέον ότι η αιγυπτιακή πρωτεύουσα είναι το μόνο κέντρο της αραβικής κουλτούρας που επέζησε, αφού τα άλλα δύο (η Κόρντοβα και η Βαγδάτη καταστράφηκαν από τους Ισπανούς και τους Μογγόλους αντίστοιχα).
Στα καλύτερα αξιοθέατα συμπεριλαμβάνονται:
– Το τζαμί – Μεντρεσές του σουλτάνου Χασάν, από το οποίο διατηρείται μόνο ο ένας από τους τρεις μιναρέδες του, ύψους 81,6 μ. Η θέα από εδώ σου κόβει την ανάσα.
– Το τζαμί του στρατηγού Αμρ, το πρώτο της Αιγύπτου που κάηκε τον 12ο αι. και αναστηλώθηκε αργότερα.
– Το τζαμί ελ Αζχάρ που ιδρύθηκε το 971 μ.Χ. Ήταν το πρώτο της φατμιδικής πόλης και θεωρείται το παλαιότερο πανεπιστήμιο στον κόσμο. Για περισσότερα από 1.000 χρόνια πρόσφερε δωρεάν παιδεία και στέγη σε φοιτητές απ όλο το Ισλάμ. Στην είσοδο υπάρχει η Πύλη των Κουρέων του 18ου αι., όπου οι φοιτητές συνήθιζαν να ξυρίζουν τα κεφάλια τους.
– Η Μπαμπ Ζουέιλα, που χτίστηκε το 1092 και από την ταράτσα, ανάμεσα από τους επιβλητικούς πυργίσκους, οι Μαμελούκοι σουλτάνοι παρακολουθούσαν κάθε χρόνο το καραβάνι των προσκυνητών που ξεκινούσε για τη Μέκκα.
– Ξεκινήστε από την Μπαμπ Ζουέϊλα και περπατήστε κατά μήκος της Σαρία ελ Μπουίζ λιντίν Αλλάχ. Ανάμεσα σε τζαμιά και μαυσωλεία θα βρεθείτε σε γραφικά σουκ με μπαχαρικά, αρώματα, φυλαχτά, γιατρικά, φέσια (ταρμπούς) και φρούτα.
– Στην άλλη πλευρά βρίσκεται το τζαμί ελ Χακίμ. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το τζαμί παρουσιάζουν τα έργα και οι μέρες του παρανοϊκού χαλίφη που το κατασκεύασε. Αρχηγός των Ισμαηλιτών- σιιτών μουσουλμάνων που εξουσίαζαν το Κάϊρο τον 11ο αι. είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου σε κάθε πολίτη. Εκατοντάδες υπολογίζονται οι χριστιανοί, εβραίοι, αλλά και μουσουλμάνοι που έπεσαν στη δυσμένειά του και αποκεφαλίστηκαν «δι ασήμαντον αφορμήν». Ο Αλ Χακίμ επειδή του άρεσε η νύχτα κήρυττε ότι αυτή είναι η καλύτερη ώρα για δουλειά, ενώ η μέρα είναι κατάλληλη για ύπνο. Επίσης μισούσε τις γυναίκες και δεν τις επέτρεπε να κυκλοφορούν στους δρόμους, ενώ είχε επιβάλλει το κλείσιμο των καταστημάτων που κατασκεύαζαν γυναικεία παπούτσια. Όμως δεν τελειώνουν εδώ οι ιδιορρυθμίες του: Διέταξε να σκοτώσουν όλα τα σκυλιά του Καϊρου επειδή δημιουργούσαν θόρυβο. Παρ όλα αυτά οι Δρούζοι, μετά το θάνατο του, κήρυτταν ότι θα επιστρέψει ως Μεσσίας.
– Η συναγωγή Μπεν Έζρα είναι η παλαιότερη διασωθείσα της Αιγύπτου και πιστεύεται ότι στο σημείο αυτό βρέθηκε σ ένα καλάθι ο Μωϋσής, ενώ οι Εβραίοι ισχυρίζονται ότι εκεί τον 6ο αι. προσευχόταν ο Ιερεμίας.
– Το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης και το Μουσείο Ισλαμικής Κεραμικής διατηρεί τη μεγαλύτερη και σπανιότερη συλλογή του Μωαμεθανικού κόσμου και ο επισκέπτης μέσα από χαλιά, κεραμικά, καλλιγραφία, μεταλλικά και ξύλινα σκεύη, μεσαιωνικά όπλα και αρματωσιές έχει μπροστά του την ιστορία της Μέσης Ανατολής..
– Το Μουσείο Μαχμούντ Χαλίλ με αυθεντικούς ιμπρεσιονιστικούς πίνακες ευρωπαίων καλλιτεχνών.
– Το Μουσείο του Ανακτόρου Μάνιαλ διακοσμημένο με βιτρώ, φιλντίσια και 300 ταριχευμένα κεφάλια από γαζέλες- θηράματα του βασιλιά Φαρούκ.
– Το Κοπτικό Μουσείο με πλούσια εκθέματα από το 200 έως 1800 μ.Χ.
– Απέναντί του είναι το τζαμί του τουρκαλβανού Μοχάμεντ Άλι. Είναι ορατό από πολλά σημεία της πόλης, κτίσθηκε από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Ιωσήφ Βόχνα και θυμίζει έντονα την Αγία Σοφία, ενώ κατ’ άλλους μιμήθηκε το σχέδιο του τζαμιού Νούρι Οσμανίγιε. Το ρολόϊ στο προαύλιο είναι δώρο του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου-Φιλίππου σε αντάλλαγμα του οβελίσκου που βρίσκεται στην πλατεία Κονκόρντ του Παρισιού.
– Δίπλα βρίσκεται το τζαμί ελ Νάσερ, το Παλάτι Γκαουχάρα, το Μουσείο Άμαξας με όλη τη χλιδή των μεταφορικών μέσων που χρησιμοποιούσαν οι βασιλείς από την εποχή του Χεδίφη Ισμαήλ, το Εθνικό Μουσείο Αστυνομίας και το Εθνικό Πολεμικό Μουσείο.
– Στο Μαυσωλείο –Μεντρεσέ Κέιτ Μπέη κυριαρχούν αραβουργήματα και γεωμετρικά σχέδια.
– Το τέμενος ελ Χουσείν θεωρείται από τα ιερότερα της πόλης. Είναι αφιερωμένο στον εγγονό του Μωάμεθ, προσελκύει μουσουλμάνους απ όλο τον κόσμο και όλη η γύρω περιοχή θεωρείται ευλογημένη (μπαράκα) γι αυτό απαγορεύεται το αλκοόλ.
– Το τζαμί Ιμπν Τουλούν (876 μ.Χ.) ξεχωρίζει απ’ όλα για την απλότητα και τις τολμηρές φόρμες του. Αξίζει να το επισκεφθείτε για να δείτε τη ζωοφόρο, μήκους 2 χλμ. από ξύλο συκομουριάς (περιέχει το 1/5 των εδαφίων του Κορανίου) και τον μιναρέ που είναι εμπνευσμένος από την αρχιτεκτονική Σαμάρα του Ιράκ.
Θα ήταν παράλειψη για του Έλληνες αν δεν πάνε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Ο ναός έχει σχήμα ροτόντα και τέτοιοι υπάρχουν τρεις σε όλο τον κόσμο: στη Ρώμη, στη Θεσσαλονίκη και στο Κάϊρο. Έχει 4 ορόφους, όπως ο πύργος της Βαβυλώνας γι αυτό ονομάζεται και Μοναστήρι της Βαβυλώνας. Το κτίσμα είναι του 4ου αι. και αποτελεί τόπο προσκυνήματος πιστών απ όλη την Αφρική. Παλιότερα λειτουργούσε ως νοσοκομείο, γηροκομείο, φτωχοκομείο, ελληνικό σχολείο. Όσοι είχαν αναπνευστικά προβλήματα ερχόντουσαν εδώ για θεραπεία. Στο ναό υπάρχουν και οι φυλακές του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου. Εκατοντάδες είναι οι μουσουλμάνοι που επισκέπτονται το χώρο και προσκυνούν στη χάρη του, επειδή αγαπούν τον άγιο και πιστεύουν στη δύναμή του. Μέσα στο ναό υπάρχει ασημένια εικόνα του Αγίου του 12ου αι., ενώ αρκετές εικόνες είναι έργα του Κ. Παρθένη.
Στην αυλή του ναού υπάρχει νεκροταφείο, όπου θάβονται οι ελάχιστοι εναπομείναντες Έλληνες της Αιγύπτου, αλλά και Άραβες Ορθόδοξοι. Σε παραπλήσιο χώρο είχε καταφύγει η Παναγία με τον Ιωσήφ, όταν ο Ηρώδης είχε διατάξει τη σφαγή των νηπίων και σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος κτίσθηκε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Κοιμητήριο της παλιάς πόλης. Στην Ιερά Μονή του Αγ. Γεωργίου βρίσκονται και οι Τάφοι των Πατριαρχών
Στο Κάϊρο υπάρχουν και άλλες χριστιανικές εκκλησίες όπως: ο Καθεδρικός Πατριαρχικός Ναός Αγίου Νικολάου, του Αγ. Σεργίου, της Αγ. Βαρβάρας, ο Ιερός Ναός Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ της Κοινότητας των Αραβοφώνων Ελληνορθοδόξων, ο Ιερός Πατριαρχικός Ναός των Αγίων Αναργύρων, ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου έδρα της ενδημούσης Μητροπόλεως Μέμφιδος, ο Ιερός Ναός Αγίας Αικατερίνης Μετόχιον της Ιεράς Μονής Σινά, ο Ιερός Πατριαρχικός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος, ο Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Μετόχιο του Πατριαρχείου Μόσχας, έδρα του Εξάρχου του Πατριαρχείου της Ρωσίας, ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου της κοινότητας των Αραβοφώνων, ο Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος στο Ελληνικό Νοσοκομείο, ο Ιερός Ναός Εισοδίων της Θεοτόκου στο “Σπετσεροπούλειο” Ορφανοτροφείο και ο Ιερός Κοινοτικός ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με ψηλό κωδωνοστάσιο, παλιά η αγαπημένη εκκλησία της ελληνικής παροικίας.
Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρος Β΄ όταν ομιλεί για την παροικία θυμίζει τα λόγια μιας μεγάλης μορφής της Ορθοδοξίας του Πατριάρχη Αθηναγόρα που έλεγε, «μην ρωτάτε πόσοι είμεθα, αλλά ποιοι είμεθα…» για να συμπληρώσει ότι παρά την πληθυσμιακή συρρίκνωση, η ελληνική παροικία στο Κάιρο συνεχίζει το έργο ενός ολόκληρου αιώνα, κρατώντας «Θερμοπύλες» της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.
– Να χαιρετάτε τακτικά με τη φράση «σαλάμ αλέκουμ». Θα το εκτιμήσουν οι συνομιλητές σας και θα αισθανθείτε ντόπιος. Σεβαστείτε τη θρησκεία των κατοίκων και τα τοπικά έθιμα.
– Θαυμάσιες φωτογραφίες θα πάρετε από την ταράτσα του τζαμιού Μοχάμεντ Άλι και από τις φελούκες που ταξιδεύουν στο Νείλο. Όταν θέλετε να φωτογραφίσετε ανθρώπους ζητήστε πρώτα την άδεια τους η φροντίστε να μη γίνετε αντιληπτοί.
– Στο Κάιρο θα βρείτε κάθε είδους ψυχαγωγία. Στα κλαμπ και τις ντίσκο ακούγονται όλα τα είδη μουσικής. Μη φύγετε όμως χωρίς να δείτε το χορό της κοιλιάς και μια παράσταση με τους Περιστρεφόμενους Δερβίσηδες.
– Το αεροδρόμιο απέχει 25 χλμ. από το κέντρο της πόλης.
– Πώς θα πάτε: Υπάρχουν καθημερινές πτήσεις από το «Ελευθέριος Βενιζέλος» με την Ολυμπιακή Αεροπορία (τηλέφ. 210 966 6666) και την Egypt Air (τηλ. 210 921 2818). Το ταξίδι διαρκεί μόλις μιάμιση ώρα!
– Τα λεωφορεία των αστικών συγκοινωνιών είναι συνήθως γεμάτα και συνιστάται να τα αποφεύγουν οι τουρίστες (ιδιαίτερα οι γυναίκες). Το Μετρό είναι καθαρό και εύκολο στη χρήση του.
– Ούτε καν να περάσει απ το μυαλό σας να οδηγήσετε ο ίδιος. Κανείς δεν σταματά στα κόκκινα φανάρια, όλοι κορνάρουν συνέχεια. Ο θόρυβος και η κυκλοφοριακή αναρχία είναι τρόπος ζωής. Με € 30 περίπου μπορείτε να έχετε ένα αυτοκίνητο με τον οδηγό του στη διάθεσή σας για μια ολόκληρη μέρα (κανονίστε το στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου).
– Οι κλοπές δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο στο Κάϊρο. Οι τουρίστες κυκλοφορούν με ασφάλεια και συνήθως τα οργανωμένα γκρουπ στις μετακινήσεις τους συνοδεύονται από αστυνομικούς.
– Υπάρχουν αυστηρές ποινές για τα ναρκωτικά (φθάνουν μέχρι ισόβια φυλάκιση η απαγχονισμό).
– Να πίνετε μόνο εμφιαλωμένο νερό.
– Μη φύγετε από το Κάϊρο χωρίς να επισκεφθείτε το μουσείο παπύρου “Merit Papyrus Institute”. Θα μάθετε πώς έφτιαχναν τους παπύρους στην αρχαία Αίγυπτο. Και στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων της Γεωργικής Σχολής, θα παρακολουθήσετε την ιστορία της Αιγύπτου μέσα από κέρινα ομοιώματα.
– Τηλέφωνα ανάγκης: Αστυνομία 122 η 02/303-4122 . Τουριστική Αστυνομία 126 η 02/390-6028. Πρώτες Βοήθειες: 123
– Στο Κάϊρο ισχύουν οι παρακάτω αργίες: 1, 7 και 21 Ιανουαρίου. 10 Φεβρουαρίου. 1 και 2 Μαϊου. 18 Ιουνίου. 23 Ιουλίου. 15 Αυγούστου. 11 Σεπτεμβρίου. 6 Οκτωβρίου. 23 Δεκεμβρίου.
– Το 94% των Αιγυπτίων είναι Μουσουλμάνοι και οι υπόλοιποι Κόπτες Χριστιανοί.
– Δικαίως αποκαλείται «Μητέρα του Κόσμου». Οι εθνικότητες που κατοικούν είναι Αιγύπτιοι, Βερβέροι, Βεδουίνοι, Νούβιοι, Άραβες, Αφρικανοί, Έλληνες, Σουδανοί, Ιταλοί και άλλοι.
– Οι περισσότεροι μιλούν Αραβικά, αλλά στις τουριστικές επιχειρήσεις θα συναντήσετε αρκετούς να μιλούν αγγλικά και γαλλικά.
– Η Αίγυπτος έχει ίδια ώρα με την Ελλάδα. Το ρεύμα είναι 220V εναλλασσόμενο.
– Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθείτε το Κάιρο είναι από τα τέλη Νοεμβρίου έως τα τέλη Μαρτίου, οπότε η θερμοκρασία κυμαίνεται από 10-28 βαθμούς Κελσίου. Σας συμβουλεύω μην πάτε το καλοκαίρι, η ζέστη είναι αφόρητη. Καλού-κακού να πάρετε μαζί σας αντηλιακό, καπέλο, εντομοαπωθητικό και χάπια για πιθανές στομαχικές διαταραχές.
– Η Αλεξάνδρεια απέχει 3 ώρες μακριά με λεωφορείο. Αν δεν έχετε χρόνο για μεγαλύτερη επίσκεψη αφιερώστε τουλάχιστον μια ημέρα να πάρετε μια γεύση από την πόλη του Καβάφη και του Τσίρκα.
– Εφημερίδες :
www.hebdo.ahram.org.eg/index.htm
– Το Abu Shakra θεωρείται στο Κάϊρο ο «βασιλιάς του κεμπάμ». Στο Egyptian Panake House να δοκιμάσετε φατεέρ, κάτι ανάμεσα σε τηγανίτα και πίτσα. Στο El Sukkriya στου Χαλ εν Χαλίλι συχνάζουν ντόπιοι έμποροι για το ναργιλέ και το τσάϊ τους και όταν βραδιάσει γεμίζει από οικογένειες που διασκεδάζουν με ζωντανή τοπική μουσική. Στο Felfella Garden (Downtown) θα φάτε νόστιμους μεζέδες και γεμιστά περιστέρια. Μη φύγετε από το Κάϊρο χωρίς να δοκιμάσετε ντολμάδες με αμπελόφυλλα (ουαρά α αϊνάμ), πουρέ μελιτζάνας με ταχίνι (μπαμπά χλανούχ), πουρέ από ρεβίθια (χούμους), φάβα από φασόλια (φούουλ), τηγανητά κεφτεδάκια από φασόλια(τααμίγια) και αντί για ψωμί χρησιμοποιείστε το μπαλαντί.
– Σας συστήνουμε να κάνετε μία στάση στη «Rotisserie» του ξενοδοχείου «Nile Hilton», από τα πιο γνωστά και παλιά εστιατόρια της πόλης, με θέα στον Νείλο. Ή στο «Swiss Chateau», επίσης με θέα στον Νείλο και γαλλοελβετική κουζίνα. Για αιγυπτιακά, όμως, παραδοσιακά πιάτα («φούλια», «φαλάφελ», «κοσάρι», «μολοχία», «κεμπάμπ») θα σας συνιστούσα ένα οποιοδήποτε από τα εστιατόρια της αλυσίδας «Φελφέλλα».
– Ένα καλό δείπνο ολοκληρώνεται με ένα Ουμ Αλί, δηλαδή τη Μαμά του Αλί (πουτίγκα με γάλα, καρύδα, σταφίδες, κανέλα και κρέμα)- το καλύτερο θα το φάτε στο Arabesque. Πάντως υπάρχει μεγάλη ποικιλία γλυκών σε όλα τα ζαχαροπλαστεία της πόλης. Οι ντόπιοι προτιμούν τη σιμιγδαλένια μπασμπούσα, μπακλαβά με αμύγδαλα, καταϊφι κουνάφα με γέμιση τυριού και κρεμ καραμέλ.
– Αν θελήσετε να πιείτε καφέ σερβίρεται σάντα (σκέτος), μαζμούτ (μέτριος) η ζιάντα (γλυκός).
– Από το περιστρεφόμενο εστιατόριο του Πύργου μπορείτε να δείτε το Κάϊρο «αφ υψηλού» (ύψος 185 μέτρα).
Η άρτια τουριστική υποδομή του Καϊρου θα σας εξασφαλίσει μια ευχάριστη διαμονή σε ξενοδοχεία που συνδυάζουν πολυτέλεια σε σωστές τιμές με στοιχεία τοπικής κουλτούρας. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα πιο φημισμένα:
Marriott Cairo Saraya El Gezira Street, 4*
Sheraton Heliopolis Hotel, Towers & Casino Uruba Street, 4*
Sheraton Cairo Hotel, Towers & Casino Galae Square, 4*
The Mena House Hotel & Casino Pyramids Road Giza, 4*
Sheraton Royal Gardens 13, Helmiat Al Ahram Street, 4*
JW Marriott Hotel Cairo Ring Road, 5*
Intercontinental Heliopolis Omar Ibn El Khattab Street.
El Gezirah Sheraton Hotel, Towers & Casino El Orman.
Semiramis Inter-Continental Cairo.
Concorde El Salam Hotel Cairo 65 Abdel Hamid Badawi St.
Nile Hilton Tahrir Square.
Μπορείτε ν αγοράσετε ασημικά, μπακίρια, δερμάτινα, πίνακες ζωγραφικής, αυθεντικούς παπύρους, υφάσματα, κελεμπίες, ναργιλέδες, χάλκινα σκεύη, αντίκες, αγάλματα, σκαραβαίους, κιλίμια, κοσμήματα Βεδουϊνων, αρώματα και μπαχάρια, είδη από φυσητό γυαλί (μούσκι) και αλάβαστρο.
Στα βιβλιοπωλεία θα βρείτε πολλά βιβλία και χάρτες για την Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή. Επίσης αν ψάξετε θα αγοράσετε σπάνια cd με κλασική παραδοσιακή μουσική.
Το σουκ των μπαχαρικών και των βοτάνων βρίσκεται γύρω από την οδό ελ Μουίζ.
Στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα δεν υπάρχει μόνο το Χαλ εν Χαλίλι. Παζάρια θα βρείτε στη Τουφικίγια, κυρίως με ντόπια τρόφιμα και λαχανικά, στο Ελ Μούσκι με υφάσματα, ρούχα και οικιακά. Γέροι με ριγέ κελεμπίες κάθονται σταυροπόδι και φωνάζουν διαλαλώντας τα εμπορεύματά τους, στην τοπική διάλεκτο Μάσρι που ηχητικά μοιάζει μ’ έναν οπερατικό χείμαρρο και στην πραγματικότητα είναι μια διαδοχή αστείων και παραπόνων.
– Για να δείτε τη Γκίζα, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
– Για να ταξιδέψετε στο Νείλο με φελούκα, που καθώς σκίζει αθόρυβα τα νερά ακούγεται το τραγούδι του μελαμψού βαρκάρη. Η διαδρομή προς την Μασρ Καντίμα (Παλιό Κάϊρο) με τις ορθόδοξες και κοπτικές εκκλησίες του δέκατου αιώνα διαρκεί μία ώρα και είναι πολύ όμορφη εισαγωγή για τη μοναδική αυτή συνοικία.
– Για να μη χάσετε ένα χορό με τους Περιστρεφόμενους Δερβίσηδες.
– Για να παζαρέψετε στα ψώνια μέχρι τελικής πτώσεως.
– Για να θαυμάσετε τους θησαυρούς των Φαραώ στο πλουσιότερο μουσείο του κόσμου.
– Για να χαλαρώσετε μ ένα ναργιλέ (σεεσά) με γεύση κόκας. Θα ξεχάσετε τα πάντα.
– Για να ζήσετε ατμόσφαιρα χαρεμιού και παλακίδων στο Μπείτ ελ Σουχεϊμί.
– Για να φάτε φούουλ (φάβα από βραστά φασόλια).
– Για να μη χάσετε την ευκαιρία για μια βόλτα του τύπου Cairo, by night». Η «πόλη των Χιλίων Μιναρέδων» αλλά και των «κόμβων-τρομπέτα» είναι κυριολεκτικά μαγική υπό το σεληνόφως.
– Για να διαπιστώσετε την αξία του χαμόγελου. Ούτε η κυκλοφοριακή αναρχία, αλλά ούτε το νέφος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης μπορούν να ανακόψουν τις ορδές των τουριστών που περνούν μερικές μέρες στην πιο θορυβώδη πόλη του κόσμου.
«Οι ταξιδιώτες λένε ότι δεν υπάρχει στο πρόσωπο της γης τίποτε πιο ηλιόλουστο και ωραίο από το Κάιρο και το Νείλο. Όσο για τον πατέρα μου, που δεν έχει δει το Κάιρο, δεν έχει δει τον κόσμο», αφηγείται στην ιστορία του ο Εβραίος γιατρός στις «Χίλιες και μία Νύχτες».
