Όλα σου τα ‘μαθα, μα ξέχασα μια λέξη

«Μερικοί άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα, όπως είναι, και αναρωτιούνται γιατί. Εγώ βλέπω τα πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ και αναρωτιέμαι γιατί όχι». Μπέρναρ Σω

Ο Δημήτρης Μπουραντάς θεωρείται ο πλέον διακεκριμένος καθηγητής του Μάνατζμεντ και της Ηγεσίας στην Ελλάδα, με διεθνή αναγνώριση. Στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο έχει ιδρύσει και διευθύνει δύο μεταπτυχιακά προγράμματα για στελέχη επιχειρήσεων υψηλού κύρους, από τα οποία έχει αποφοιτήσει μεγάλος αριθμός στελεχών ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων. Πολλές εργασίες του έχουν δημοσιευθεί στα πιο έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Στην Ελλάδα έχει εκδώσει πέντε βιβλία, εκ των οποίων το ένα διδάσκεται στο Λύκειο.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα με κεντρικό άξονα τις ιστορίες δύο ανθρώπων, του Νίκου, πανεπιστημιακού καθηγητή και της Άννας, φοιτήτριας, στο τμήμα που διδάσκει ο Νίκος. Η Άννα, όπως οι περισσότεροι φοιτητές, περνά τον πρώτο χρόνο περνώντας τα μαθήματα του πανεπιστημίου με μέτριους βαθμούς. Όταν ξεκινά το δεύτερο έτος το άγχος για την επαγγελματική αποκατάσταση, ο λαβύρινθος της εσωτερικής κενότητας και οι φιλοδοξίες που συγκρούονται με τη μελαγχολία, κυριεύουν τη ζωή της Άννας. Τότε ο καθηγητής Νίκος Αλεξίου θα σταθεί αρωγός στην προσπάθεια της νεαρής φοιτήτριας να βρει το δρόμο της, ένα δρόμο, που δεν ξεκινά από την υλική ικανοποίηση και το προσωρινό, αλλά από τη βαθύτερη αναζήτηση της ψυχής.

Έκτοτε αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στην Άννα και το Νίκο με αμφίδρομα συναισθήματα, φιλικά, ερωτικά, συναδελφικά. Σε κάθε σταυροδρόμι που συναντά εις εκ των δύο ηρώων γίνεται μια ουσιαστική ανάλυση πάνω στον άνθρωπο, την εργασία και την κοινωνία. Αποτέλεσμα αυτής της παράλληλης και χρόνιας διαδρομής είναι οι δυο χαρακτήρες να πατήσουν στην κορυφή, να χαίρουν διεθνούς αναγνώρισης, αλλά και να κρατούν το πάθος τους σε εκλογικευμένη υφή. Όπως συνήθως συμβαίνει, έτσι και ο Νίκος, έχοντας συσσωρευμένη γνώση και κύρος ως επιστήμονας, οδηγεί τη φοιτήτριά του σε μονοπάτια ασφαλή, αμελώντας όμως να της μάθει την ουσία μιας και ουσιαστικής λέξης.

Το μυθιστόρημα του Δημήτρη Μπουραντά ξεφεύγει κατά πολύ από το συνηθισμένο μοτίβο των μυθιστορημάτων. Γραμμένο σ’ απλοϊκή, αλλά καθ’ όλα εύστοχη γλώσσα, δίνει στον αναγνώστη την εντύπωση ότι πρόκειται για την προσωπική διήγηση ενός φίλου. Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη, ενώ χρησιμοποιείται διακριτά, αλλά όχι υπερβολικά, η τεχνική του παντεπόπτη αφηγητή. Οι χαρακτήρες των ηρώων δομούνται μέσα από τη διαδρομή του καθενός, γεγονός που τους κάνει πιο οικείους στο κοινό. Οι διάλογοι του βιβλίου είναι εξαιρετικοί, γιατί ενέχουν μια ιδιαίτερη ποιότητα με διάσπαρτες ρήσεις σπουδαίων φιλοσόφων, αλλά και διότι αφήνουν έντεχνα να διαφανεί ένα μάθημα ηθικής, καλλιέργειας και ατομικής αναζήτησης. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν δυνατό να βρούμε ψεγάδι στο συγκεκριμένο βιβλίο, αφού είναι τέτοιο το ύφος του, που πραγματικά συνεπαίρνει τον αναγνώστη.

Ο Δημήτρης Μπουραντάς μας παραδίδει ένα κείμενο, όχι για να περάσουμε απλώς μερικές ώρες, αλλά για να ανακαλύψουμε στις σελίδες του τα σημεία του εαυτού μας που είναι θαμμένα κάτω από τη λάσπη της καθημερινότητας. Και σίγουρα μας δίδεται η ευκαιρία να διορθώσουμε τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και να παλέψουμε για ένα καλύτερο παρόν.

Στέφανος Ξένος