Ομοιοπαθητική, Υπόσχεση πραγματικής ίασης

«Aude Sapere»

Τολμήστε να γνωρίσετε

Οι δυο αυτές λέξεις ειπώθηκαν από το γιατρό Samuel Hahenemann, και είναι η επιγραφή της  πρώτης σελίδας στο βιβλίο: Το όργανον της θεραπευτικής Τέχνης.  Αν σκεφτούμε λίγο περισσότερο τη σημασία των δυο αυτών  λέξεων θα συμφωνήσουμε νομίζω πως ένα από τα μεγαλύτερα χαρακτηριστικά του ανθρώπου είναι ο ενδοιασμός που δείχνει όχι στο να ακολουθήσει τυφλά, αλλά στο να δοκιμάσει έστω κάτι καινούργιο, κάτι έξω από το συνηθισμένο του, ακόμα και αν αυτό, το συνηθισμένο του, δεν τον ικανοποιεί καθόλου.

Αυτόν τον σχεδόν κανόνα για την ανθρώπινη συμπεριφορά ακολουθούσε αρχικά και η Amy L. Lansky, συγγραφέας αυτού του βιβλίου.  Σπούδασε μαθηματικά και Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο του Rochester και απέκτησε διδακτορικό στην Πληροφορική από το Πανεπιστήμιο του Stanford. Αφού εργάστηκε αρκετά χρόνια στη Silicon Valley, οδηγημένη από το «Θαύμα» της θεραπείας του γιου της από αυτισμό με τη χρήση της ομοιοπαθητικής, τα παράτησε όλα, έκανε στην άκρη τον κανόνα της συνήθειας τού μέχρι τότε γνωστού και σπούδασε στην Αγγλία ομοιοπαθητική. Σήμερα είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του NATIONAL CENTER OF OMEOPATHY.

Στο βιβλίο της αυτό περιγράφει τα βήματα που ακολούθησε η ίδια στην ομοιοπαθητική, με αφετηρία πάντα το πρόβλημα αυτισμού που είχε ο γιος της. Παράλληλα εξιστορεί τη ζωή του Hahenemann. Αν και γιατρός ο ίδιος, απαρνήθηκε την ιδιότητά του και έπαψε να ασκεί την ιατρική πιστεύοντας πως τα φάρμακα κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό και δεν προσφέρουν θεραπεία. Μιλώντας άπταιστα  έξι γλώσσες και πολύ καλά άλλες τρεις, ζούσε από τις μεταφράσεις μέχρις ότου, εφαρμόζοντας τη ρήση του Ιπποκράτη «η θεραπεία επιτυγχάνεται μέσω της δράσης των αντιθέτων ή των ομοίων», ξεκίνησε τα πειράματά του που θα τον έκαναν γνωστό ως τον πατέρα της Ομοιοπαθητικής. Διώχτηκε από τους φαρμακοποιούς, αλλά και ξεσήκωσε σάλο όταν είπε το 1792 ότι ο αυτοκράτορας Λεοπόλδος Β΄ της Αυστρίας πέθανε από αιμορραγία που προκάλεσαν οι γιατροί του (κάτι παρόμοιο έγινε και με τον Τζώρτζ Ουάσινγκτον, ενώ σήμερα η τρίτη ή τέταρτη αιτία θανάτου στην Αμερική είναι ιατρογενής, δηλαδή οφείλεται σε εσφαλμένες διαγνώσεις/εγχειρήσεις, φαρμακολογία, νοσηλεία).  Σκόρπια στην εξιστόρηση αναφέρονται σχόλια μεγάλων ομοιοπαθητικών γιατρών, η πορεία της Ομοιοπαθητικής και οι λόγοι που δεν εφαρμόστηκε στο βαθμό που θα ταίριαζε σε ένα σύστημα ουσιαστικής θεραπείας και όχι απλώς καταστολής των συμπτωμάτων.

Η συγγραφέας, εφοδιασμένη με τα στοιχεία της παρατήρησης, της λεπτομέρειας και του ορθολογισμού, από τα μαθηματικά και την Πληροφορική, μα με ανοικτούς ορίζοντες στον τρόπο σκέψης, περιγράφει τις σταδιακές βελτιώσεις της υγείας στην οικογένειά της, σε συνδυασμό με ιστορικές αναφορές της Ομοιοπαθητικής, τα αποτελέσματά της, τον πόλεμο που δέχεται από όποιο σύστημα επηρεάζεται και εφαρμόζει τεχνικές marketing που του επιβάλλονται από οικονομοτεχνικούς σχεδιασμούς. Η ματιά της μάνας στην καθημερινότητα της θεραπείας συνδυάζεται αρμονικά με τις θεωρητικές προσεγγίσεις της ερευνήτριας και το κείμενο κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη που θέλει να μάθει τι τέλος πάντων είναι αυτή η Ομοιοπαθητική. Προς το τέλος του βιβλίου υπάρχουν ομιλίες του Έλληνα Γιώργου Βυθούλκα, «κορυφαίος ομοιοπαθητικός, από τους διασημότερους  αναμορφωτές της Ομοιοπαθητικής κατά τον 20ό αιώνα….», όπως τον περιγράφει η Papyros-Larousse Britannica,  που έχει τιμηθεί με το εναλλακτικό  βραβείο Νόμπελ από τη σουηδική κυβέρνηση και είναι ο ιδρυτής της γνωστής ανά τον κόσμο σχολής Ομοιοπαθητικής στην Αλόννησο. Εκεί υποδέχεται κάθε χρόνο 200-300 γιατρούς από όλο τον κόσμο για εκπαίδευση.  Ένα ακόμα «φαγωμένο» από την Ελλάδα παιδί της.

Τι είναι ασθένεια, τι είναι θεραπεία; Πώς δεχόμαστε τη μηχανιστική αντίληψη για το σώμα, αφού οι μηχανές δεν αυτοεπισκευάζονται όπως εκείνο; Τι νέο φέρνει η παρατήρηση της υγείας σε κβαντικό επίπεδο; Τελικά, οι σκέψεις έχουν επακόλουθα στην υγεία μας… Φύση και πρότυπα, συμβολισμοί και συσχετίσεις συμπτωμάτων, δυναμοποίηση των υπεραραιωμένων φαρμάκων, μελέτες και πειραματικά ερευνητικά αποτελέσματα. Τι κάνεις σε ένα έγκαυμα; Πληροφορίες για την πρώτη επίσκεψη σε ομοιοπαθητικό γιατρό, αντιδοτήσεις, η θεραπεία και τα στάδιά της.

Αυτά και άλλα, με απλό τρόπο για όλους, ζωντανεύουν σε αυτό το βιβλίο όπου η γλώσσα της Lansky, συνεπικουρούμενη από τη μετάφραση της Άλκηστης Κελεσίδη, είναι απλή, κυλάει εύκολα και ακόμα και τις λίγες φορές που μιλάει για θεωρητικές προσεγγίσεις, το κάνει με τόσο όμορφο και κατανοητό τρόπο ώστε ο αναγνώστης καταλαβαίνει απόλυτα τη σημασία τους. Προλογίζει και έχει την επιστημονική επιμέλεια ο Αριστοτέλης Βάθης, ιατρός ομοιοπαθητικός-βιοχημικός.