«Η αρχαιότερη αυτή πόλη της ιστορίας επιστρέφει και πάλι στην ιστορία. Αυτή τη φορά ως η νεότερη. Έχει ξαναγίνει. Παραδείγματα υπάρχουν....... Η Hawler, η Κουρδική δηλαδή Ηλιούπολη, η Αρμπίλ ή Ερμπύλ, τα Αρχαία Άρβηλα, επιστρέφουν ως η Μητρόπολη των Κούρδων, καθώς και όλων των Κουρδιστάν....» - Στα Κουρδικά τη λένε Hawler

Το ναυάγιο της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας, της γνωστής και ως Τρίτης, που τα αμόρφωτα μεταπολιτευτικά της μορφώματα αντί να της ανάβουν κεριά κάθε επέτειο της 24ης Ιουλίου 1974, όπως γίνεται στα μνημόσυνα, τα σβήνουν, όπως γίνεται στα γενέθλια, όταν δεν λούζονται με τα σαμπουάν των αμφισβητούμενων συνήθως περγαμηνών τους σε κάθε μελανή επέτειο της 21ης Απριλίου 1967, όπως η φετινή, η τεσσαρακοστή....

"Ευχαριστώ και εγώ τις ΗΠΑ αλλά για διαφορετικούς λόγους. ...... Οι δικοί μου λόγοι είναι σαν εκείνους που ενέπνεαν το Λυσία κατά την εκφώνηση του υπέρ αδυνάτου λόγου του. Μάλιστα αποτέλεσαν την αιτία όχι μόνο για να γεννηθούν μια ή έστω δύο αλλά τρεις ιδέες και προτάσεις οι οποίες κι αναπτύσσονται στα ισάριθμα μέρη της νέας τριλογίας σχετικά με το μειονοτικό της Θράκης και την Αμερικανική θέση περί Τουρκικής μειονότητας. "

..Η μεν Ακρόπολη είναι το σύμβολο των Αθηνών, ο Λευκός Πύργος είναι το σύμβολο της Θεσσαλονίκης και η Νίκη της Σαμοθράκης, το σύμβολο του νησιού. Και γιατί όχι και σύμβολο όλης της Θράκης. Αν δε πολιτική, όπως λένε κάποιοι, είναι ο χειρισμός των συμβόλων, τότε σίγουρα η παρούσα εργασία συνιστά πολιτική.....

Οι Ρωμά ή Ρρωμά και Roms ή Rroms, {με δύο -ρ- ή -r- λέγεται ότι εκφράζεται καλύτερα το όνομά τους}, είναι ένας λαός πένητας και πλάνης, όσο όμως μουσικός που προέρχεται από τα Βορειοδυτικά της Ινδίας, κοντά στο Ιρανικό οροπέδιο ...

21 Απριλίου 2006. Τεσσαράκοντα παρά μια χρονιές μετά: Από το «Κάτω η Χούντα», στο «Έξω τα Μέσα». Τότε δεν υπήρχε Δημοκρατία. Σήμερα υπάρχει, όμως είναι αντιδημοκρατική. Δεν είναι;

Δεν υπάρχει ούτε μια Κούρδισα ούτε ένας Κούρδος που να μην γνωρίζουν τη θυσία αυτή της Ελληνίδας. Κάτι όμως που δεν ισχύει για τις συμπατριώτισσες και τους συμπατριώτες της.

Αν ζούσε σήμερα ο Ίων Δραγούμης και ξαναέγραφε την υπέροχη «Σαμοθράκη» του, δεν θα επέμενε για τη Νίκη ότι: «Ξέχασε όμως να κρύψει τα φτερά της, λησμόνησε πως τα φορούσε φεύγοντας από το νησί της για πάντα σε ξένους τόπους. Και από τα φτερά την εγνώρισαν»

"Σκέφτηκα ότι η Ελευθερία πέραν της Ελευθερίας θυσιάστηκε και για τη Δημοκρατία. Τη μόνη που μπορεί να κάνει τα φίδια, φιδάκια...."

Έγιναν Έλληνες, Ρωμαίοι, Χριστιανοί, Σλάβοι, εξισλαμίστηκαν και επί πολλά έτη τώρα εκτουρκίζονται, όμως η ιστορία αποδεικνύει ότι τα πρώτα τουλάχιστον τέσσερα, ήλθαν, είδαν και απήλθαν. Ακόμη όμως και απέναντι στο επί δεκαετίες Κεμαλικό φαινόμενο, όπως στα εξ αντικειμένου συμπορευόμενα, το Αθηναϊκό και το Θρακικό θεσμικό- αγαθής τύχης ένεκεν, αναπτύσσεται επίσης, το Πομακικό φαινόμενο.

Κατά τη γνώμη μου η μόνη σχέση που έχουν οι Πομάκοι με το ερυθρό, είναι ότι αποτελούν τους «ερυθρόδερμους» της Γηραιάς Ηπείρου. Και ότι είναι πλέον καιρός να αντιμετωπιστούν ως Ευρωπαίοι. Τόσο από τους εντός, όσο κυρίως από τους εκτός, αλλά και τους εντός εκτός και επί τα αυτά.

Δεν πρόκειται για αίνιγμα ή σπαζοκεφαλιά. Ασφαλώς, εκ πρώτης όψεως, ένα μυθικό όρος, ο Όλυμπος, ένας παρεξηγημένος λαϊκός ήρωας, ο καραγκιόζης, και μια Γαλλίδα ακαδημαϊκός, η Jacqueline De Romilly, δεν έχουν κάτι το κοινό. Όμως αυτό δεν εμποδίζει να αποτελέσουν τα μέρη μιας τριλογίας. Ποια είναι τώρα η εσωτερική ενότητα; το κοινό τους θέμα;

«Αφιερώνεται στα θύματα του Πολυτεχνείου. Επίσης, σε όλες τις νέες και τους νέους που έλαβαν μέρος. Σε όλους, πλην επωνύμων. Οι οποίοι άρχισαν την πολιτική ζωή ως Δημοκράτες αλλά κατέληξαν καριερίστες»

«Όχι μονάχα ανανεώνομαι όταν πηγαίνω στην πατρίδα, αλλά και πολλές από τις πολιτικές μου σκέψεις τις απόκτησα στην Αρκαδία, παρατηρώντας τη ζωή και συζητώντας με ανθρώπους, γραμματισμένους ή και απλούς χωρικούς...» - Αλέξανδρος Παπαναστασίου

"Ένα τέτοιο πρόδρομο συνδυασμό ψυχογραφικής ανθρωπολογίας και λογοτεχνίας, αν όχι και πολιτικής -με την ευρύτερη έννοια του όρου, αλλά και τη στενή, προκειμένου περί εθνικών ή πολιτισμικών ζητημάτων- αποτελούν τα ολιγάριθμα και ολιγόλογα πεζά όσο και ώριμα ποιητικά έργα του συμπατριώτη μου Γεωργίου Βιζυηνού......"

...Στα βουνά της Θράκης μια σκλάβα γέννησε ένα παιδί που κι αυτό έγινε σκλάβος στα δώδεκα χρόνια του. Από την νεανική του όμως ηλικία σκεφτόταν πώς να διαλύσει τα δεσμά της σκλαβιάς, 2000 χρόνια πριν από τη διακήρυξη της ελευθερίας των σκλάβων...
«Από την εισαγωγή της ταινίας ‘Σπάρτακος’ του Stanley Kubrick, με τον Kirk Douglas»