Σε αυτή την ψεύτρα την ζωή τίποτα δεν κερδίζεις μονάχα μερικές στιγμές την ώρα που γλεντίζεις

Κάλεσμα κάνω στσι καιρούς και θα ‘μαι από τσι πρώτους Ν’ αντισταθώ να μη χαθεί το αίσθημα απ’ τσ’ αθρώπους.

Αμοναχός ο άθρωπος ατός του κι απατός του Ότι του κάνει η κεφαλή δεν του το κάνει ο οχτρός του.

Το άδικο εγεννήθηκε πριχού να γεννηθούμε Κι όπου κι αν πάμε, σύντεκνε, ομπρός μας θα το βρούμε.

Όσο πιο δύσκολοι καιροί ακόμη και να ‘ρθούνε Στο μονοπάτι τση τιμής διαβάτη θα με βρούνε.

Ο ξάστερος ο ουρανός ν” αστράψει δε φοβάται Κι ο άνθρωπος ο καθαρός φόβο δε συλλογάται.

Οποιος με αίμα τση καρδιάς τη ζγουραφιά τελειώσει κάνει την όμορφη πολλά και δεν μπορεί να λυώσει .

Ανθρωπος δίχως γράμματα και μόνο με τον τρόπο κάνει και κλαίνε και γελούν τα μάθια των ανθρώπων .

Οποιο πουλί ψηλοπετά κείνο φωθιά το βρίσκει , και καίγουντ’ οι φτερούγες του και πέφτει και βαρίσκει .

Και πως μπορώ να σ’ αρνηθώ , κι α θέλω δε μ’ αφήνει τούτη η καρδιά που τσ’ ήναψες τσ’ αγάπης το καμίνι.

Ποιος εις τον κόσμο εφάνηκε κι αγάπη δεν κατέχει ; ποιος δεν την εδοκίμασε και ποιος δεν την ξετρέχει ;

Με τον καιρό οι συννεφιές , περνούνε κι γι-αντάρες ευχές μεγάλες γίνουνται με τον καιρό οι κατάρες .

Αν έχω την απομονή και να μηδέν οκνέψω θάρθει και μένα η αράδα μου και τότε θα ψαρέψω .

Ο ήλιος έριξε φωθιά να κάψει το κορμί σου κι αυτή στεφάνι εγίνηκε χρυσό στην κεφαλή σου .

Μπεραμπελιώτικο νερό και νάχα ένα φλυτσάνι να βρέξω την καρδούλα μου από πονεί να γιάνει .

Δεν έτυχε ποτέ να δεις πως πολεμούν τα μάτια δίχως μαχαίρια και σπαθιά να γίνονται κομμάτια .