Χιλιοκάταρτο καράβι στα βαθιά βαθιά αρμενίζει .

Κορόνα φορεί , βασιλιάς δεν είναι την ώρα λέει , ρολόι δεν είναι .

Μπάλωμα στο μπάλωμα και βελονιά δεν έχει .

Γούρνα μου πελεκητή μαρμαρένια και χυτή που ‘χεις μέσα μαύρα ψάρια και ολόγλυκο κρασί .

Ο μπάρμπας μου ο Θοδωρής δεκαεφτά βρακιά φορεί . Κόβω τα γενάκια του , πέφτουν τα βρακάκια του .

Ο μπάρμπας μου ο Θοδωρής δεκαεφτά βρακιά φορεί .

Μια κοντούλα παχουλή όλο κόκκινα φορεί . Έχει πράσινα μαλλιά και φλουράκια στην ποδιά .

Ο ήλιος το κάνει , ο ήλιος το τρέφει κι όταν σμίξει με τη μάνα του , πεθαίνει .

Σιδερένιο το αρνί , κρεατένιο το σουβλί .

Κλείνω το σεντουκάκι , τα κρόσια μένουν έξω .

Άψυχο , ψυχή δεν έχει , και ψυχές παίρνει και φεύγει .

Σιδερένιο τ’ άλογο κι η ουρά του μπαμπακένια .

Είναι δύο αδελφάκια κι έχουν ένα αφαλό .

Χιλιόκομπο , χιλιόδετο , χίλια να πεις δε θα το βρεις .

Σαν άλογο τρέχει , πόδια δεν έχει .

Του παππούλη τα γένια φτάσαν ως τη γη .