Ο μπάρμπας μου ο ζωναράς σαράντα ζώνες ζώνεται .

Σαράντα φράγκα έδωσα και πήρα την κερά μου, να την(ε) βάζω ανάσκελα να κάνω τη δουλειά μου .

Από μέσα από το μαλλί είναι μια γουλιά καλή .

Τσιγκελωτό – τσιγκελωτό μπαίνει σε τρύπα γυναικών .

Ποιος είναι αυτός που από μόνος του δικάζει και τιμωρεί, όταν του παίρνουν κάτι και κανείς δεν διαμαρτύρεται;

Πέντε πέντε κουβαλούνε τα σφυριά σφυροκοπούνε και η κερά τα παρασέρνει και τα ρίχνει στον κάραβο .

Το αρνάκι μου το κόκκινο Θεός να το φυλάει . Σαν τρώει ξύλα θρέφεται σαν πίν’ νερό ψοφάει .

Τριγύρω-γύρω κάγκελα στη μέση παίζει η πάπια .

Σαρανταδυό πουκάμισα , Απ’ έξω το παλιό μου .

Πράσινος πύργος , κόκκινα σπιτάκια μέσα κατοικούνε μαύρα παιδάκια .

Στρογγυλό μηδενικό , καθαρά ελληνικό , θεραπεύει φίνα , τη μικρή μας πείνα .

Τακτοποιώ, συγυρίζω, καθαρίζω το σπίτι

Του κόσμου είναι ο θάνατος κι όλοι θε να πεθάνουν .

Βάλαμε το λύκο να φυλάει το μαντρί .

Όποιος καμαρώνει γι` αφεντιά, πρέπει κι αφέντης να είναι .

Το δικό μου το καρφί το βλέπεις, το δικό σου το παλούκι δεν το βλέπεις .