Σαν το θέλεις σου μιλώ . Σαν δε θέλεις σιωπώ . Άλλο φίλο δε θα βρεις, πιο πιστό και πιο σοφό ….

Ούτε χέρια ούτε μάτιαούτε πόδια έχω ακόμα, μοναχά κορμί , λαιμό και στόμα …

Λαμπερό σαν το γυαλί , μέσα κόσμος περπατεί …

Κάτι κοπέλες στρογγυλές, άμα μπουν στα σπίτια τους , βγαίνουν στα παράθυρα …

Ανεβαίνει , κατεβαίνει και στην ίδια θέση μένει …

Του παππού μου το ζωνάρι, πάει – πάει , δεν τελειώνει …

Ψηλός , ψηλός καλόγεροςκαι πίτα το κεφάλι ..

Ψηλός , ψηλός καλόγεροςκαι με ένα μάτι βλέπει …

Από όπου περάσειτα κάνει άνω – κάτω , μπελάς για το σπίτι μεζές για το γάτο …

Ήμερο ,άκακο , δειλό μας τρέφει και μας ντύνει , ποιο είναι αυτό το ζωντανό που τόσα καλά μας δίνει ..

Αγαπητό τετράποδοτις γάτες κυνηγάει,με λύκους έχει πόλεμοκαι τα μαντριά φυλάει ..

Με πουπουλένιο πάπλωμαμια φαμελιά σκεπάζεται …

Είναι ένα μικρό σπιτάκιδίχως στέγη και ταράτσα, μήτε γύρω παραθύρια , μήτε πόρτα μήτε φάτσα …

Μια κοντούλα παχουλήπάντα κόκκινα φορεί, έχει πράσινα μαλλιάκαι σποράκια στην κοιλιά …

Να τη δεις να φοβηθείς , να τη φας να γλυκαθείς …

Έχει φύλλα σα δεντρίμα δεντρί δεν είναι . Μέσα είναι άσπρο σαν τυρίμα τυρί δεν είναι . Έχει ποντικού ουρά μα ποντικός δεν είναι …