Σταθερός ας διαμένη στην φιλίαν του τινάς, για να έχη της ζωής του τας ημέρας του τερπνάς.

Πάντοτε η σταθερότης είναι πράγμα επαινετόν αυτή έχει τα πρωτεία πολλών άλλων αρετών.

Αυτοί (οι καπετανέοι) Τυράννους δεν ψηφούν, κ’ ελεύθεροι στον κόσμον ζουν, πλούτος, ζωή, τιμή τους, είν’ μόνο το σπαθί τους.

Εις την δικαιοσύνην να σκύψη ο εχθρός.

Να σφάξωμεν τους λύκους, που τον ζυγόν βαστούν και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν.

Πως οι προπάτορές μας ωρμούσαν σαν θεριά για την ελευθερίαν πηδούσαν στη φωτιά.

Να λάμψη πάλιν Λευθεριά, ως ήτον τότε μια φορά.

Με μια καρδίαν όλοι, μια γνώμην, μια ψυχή, κτυπάτε του Τυράννου την ρίζαν, να χαθή.

Σας κράζη η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί ζητά την συνδρομήν σας με μητρικήν φωνή.

Στην γνώμη των τυράννων να μην ελθώ ποτέ, μήτε να τους δουλεύω, μήτε να πλανηθώ. Εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Κ’ η αναρχία ομοιάζει την σκλαβιά.

Σταυρός, η πίστις και καρδιά, δουφέκια και καλά σπαθιά, γκρεμίζουν Τυραννίαν, τιμούν Ελευθερίαν.

Οι αγωνιστές του 1821 φορούσαν γύρω από την μέση τους τις Παλάσκες στις οποίες τοποθετούσαν τα πολεμοφόδια τους . Μία μικρή μεταλλική ορθογωνική θήκη για τις τσακμακόπετρες των πυροβόλων όπλων τους και το “μεδουλάρι” .

Συμβούλους προκομένους, με πατριωτισμό, να βάλωμεν εις όλα να δίνουν ορισμόν.

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσης και είσαι στη σκλαβιά; στοχάσου πως σε ψένουν καθ’ ώραν στη φωτιά.

Ως πότε παλληκάρια, να ζώμεν στα στενά μονάχοι, σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;