Πολλές μανούλαις θλίβονται κι ούλαις παρηγοριώνταιτου Γιώργ’ η μάνα θλίβεται, παρηγοριά δεν έχειστο παραθύρι κάθεται, τους κάμπους αγναντεύει,τα ριζοβούνια τ’ Ωλενού βλέπει σκοτιδιασμέναμην απ’ τα χιόνια τα πολλά, μην από το χειμώνα;Μήτ’ απ’ τα χιόνια τα πολλά, μήτ’ από το …

Έβγα Γκόλφο μ’ στο βουνό,έχω δυο λόγια να σου πω,να τα πεις τ’ αφέντη σου,να του κάψεις την καρδιά Βγήκαν κλέφτες στο βουνόγια να κλέψουν άλογακι άλογα δεν ηύρανεπροβατάκια πήρανε. Αχ! Αχ! πήρανε το λαγιαρνίπου ‘χε το χρυσό μαλλί,το ασημένιο …

Τρία πουλάκια κάθουνται στον Έλυμπο στην ράχη. Το ΄να τηράει τα Γιάννινα, τ’ άλλο την Κατερίνα, το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει: «Τι ΄ν’ το κακό που πάθαμε, οι μαύροι οι Λαζαίοι! Μας χάλασε ο Βελή-πασάς, μας έκαψε τα …

Σήμερα, Δήμο μ’, Πασκαλιά, σήμερα πανηγύρι.τα παλικάρια χαίρονται και ρίχνουν στο σημάδι,κι εσύ, Δήμο μ’, στα Γιάννινα, στην πόρτα του βιζίρη,στον άλυσο, στο κούτσουρο, στο έρημο τουμρούκι.Και όλος ο κόσμος τόλεγαν, και Τούρκοι και Ρωμαίοι.«Δήμο μου, κάτσε φρόνιμα, νά’ χης …

Τρεις περδικούλες κάθονται, στον Όλυμπο στη ράχη μοιρολογούσαν κι έκλαιγαν, μοιρολογάν και λένε. Εσείς πουλιά πετούμενα που πάτε στον αέρα να πάτε και στη Τζόρτζαινα, Ναούμη τη γυναίκα. Να μην τα πλέξει τα μαλλιά, κοσί να μην τα φτιάξει. Να …

Σ όλον τον κόσμο ξαστεριά, σ’ όλον τον κόσμο ήλιοςκαι ‘ς τα καϊμένα Γιάννενα μαύρο, παχύ σκοτάδι,τι φέτο εκάμαν τη βουλή οχτώ βασίλεια ανθρώποικ’ εβάλανε τα σύνορα ‘ς της Άρτας το ποτάμικι’ αφήκανε τα Γιάννενα και πήρανε την Πούντα,κι’ αφήκανε …

Α’ ‘Στα χίλια οχτακόσια εικοσιοχτώ, μιαν Τρίτη,(αφουγκρασθήτε να σας πω ογιά τη μαύρη Κρήτη)σύναξη κάνου οι βασιλείς και πάνε ‘ς το Παρίσι,να κάμουνε συνέλεψη τι να γενή η Κρήτη.Μ’ απής εσυναχτήκανε κι’άρχηξαν το κουσούλτο,ούλοι εδιχονήσανε και παίρνει την ο Τούρκος.Αθρώπους …

Αφήνω γεια στις όμορφες και γεια στις μαυρομάτεςκαι γω θα πάω στα Γιάννενα, στου μπέη στα σαράγια.Γεια σου χαρά σου μπέη μου! Καλώς τηνε την Βλάχα.Εγώ είμαι η Βλάχα η όμορφη, η Βλάχα η παινεμένη,πωχω τα χίλια πρόβατα τα πεντακόσια …

“Εσείς χελιδονάκια μου, που πάτε στον αέρα δώστε μαντάτα στο βοριά σ’ όλα τα βιλαέτια, πάτησαν τη Μονεμβασιά, σε πέντε-δέκα μέρες θα ‘ρθουν τα τσακωνόπουλα κι ο καπετάν Γεωργάκης να δεις πραστιώτικο σπαθί, τσακώνικο ντουφέκι”.

Ο Όλυμπος κι ο Κίσαβος, τα δυό βουνά μαλώνουν, το ποιό να ρίξει τη βροχή, το ποιό να ρίξει χιόνι. Ο Κίσαβος ρίχνει βροχή κι ο Ολυμπος το χιόνι.Γυρίζει τότ’ ο Ολυμπος και λέγει του Κισάβου:«Μη με μαλώνεις, Κίσαβε, μπρε …

Του Κίτσου η μάνα κάθουνταν στην άκρη στο ποτάμιμε το ποτάμι μάλωνε και το πετροβολούσε. «Ποτάμι, για λιγόστεψε, ποτάμι, γύρνα πίσω, για να περάσω αντίπερα, στα κλέφτικα λημέρια, πο’ ‘χουν οι κλέφτες σύνοδο κι όλοι οι καπεταναίοι». Τον Κίτσο τόνε …

Ολες οι καπετάνισσες από το Κακοσούλι,όλες την Αρτα πέρασαν, στα Γιάννενα τις πάνε,σκλαβώθηκανοι ορφανές, σκλαβώθηκαν οι μαύρες.Κι η Λένω δεν επέρασε, δεν την επήραν σκλάβα,μόν’ πήρε δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια.Σέρνει τουφέκι σισανέ κι εγγλέζικα κουμπούρια,έχει και στη μεσούλα …

Κάποιοι δαιμόνοιτον είχαν στείλει.Έγινε αχείληκόσμου που επόνει. Ήρωες χρόνοι!Και πως εμίλειμε το φιτίλι,με το τρομπόνι! Το πέρασμά του,μήνυμα κρύομαύρου θανάτου. Κι είχε το θείοχέρι που φλόγακράταε κι ευλόγα.

Η σκλάβα η Πόλη κάθεται στο Βόσπορο και κλαίειΚι ο φιδωτός ο Βόσπορος την συμπονεί και λέει : «Πες μου κυρά μου ζηλευτή, πεντάμορφη κυρά μου,Γιατί ποτίζεις δάκρυα τα γαλανά νερά μου;Σαν τι είναι που μου ζήτησες κι εγώ να …

Βαλτέτσι μου περήφανο και χιλιοδοξασμένο,πού είναι οι λεβέντες σουπου όλο τους περιμένωναρθούνε να χορέψουνεστης Παναγιάς τη χάρηστου Βαλτετσίου τον πλάτανονα ρήξουν το λιθάριν’ αναδειχτούνε στο σπαθίκαι στο καλό σημάδι,ν’αναδειχτούν και στο χορό,ποιός είναι παληκάρι.Εδώ που μαζευτήκανεόλοι οι καπεταναίοι της Μάνης …

Ο Θούριος είναι με απλά λόγια γραμμένος, για να είναι κατανοητός από τον λαό και δεν χρειάζονται υποσημειώσεις και επεξηγήσεις όπως άλλες συνθέσεις της εποχής του.