Ο κόσμος είναι του Θεού και ο Θεός του κόσμουκαι συ μελαχροινάκι μου, είσαι Θεός δικός μου.

Αγάπα με τζαμπί τζαμπί, να σ’ αγαπώ σταφύλινα με φιλείς στο μάγουλο, να σε φιλώ στ’ αχείλι.

Έλα να σμίξομε τα δυό, ωσαν τα χελιδόνιαπου φέρνουνε την Άνοιξη και λυώνουνε τα χιόνια.

Μάθια, καρδιά, ψυχή και φως, χαρά, ζωή και ελπίδαμε την καινούρια αγάπη μου, καινούριο κόσμο είδα.

Σαν είναι η αγάπη μπιστικιά, παλιώνει μα δε λυώνειτσι χίλιους χρόνους μια βολά (φορά), να σμίξει καινουργιώνει.

Τοίχος παλιός δε χτίζεται, καινούργιος δε χαλάταικαινούργια αγάπη γίνεται, παλιά δε λησμονάται.

Ετσά’ ναι δα καθώς το λές, απ’ αγαπά και χάσειτούρχεται να κουζουλαθεί και τα βουνά να πιάσει.

Γράφω σου γράμμα στο χαρτί, με την πολλή γλυκότηεσύ’ σαι απού τη σκλάβωσες την εδική μου νιότη.

Η αγάπη θέλει φρόνεση, θέλει ταπεινοσύνηθέλει λαγού περπατηξά και αητού γληγοροσύνη.

Αναστενάζω τρέμει η γης και διασκορπά το χώμαφουνάρα καίει την καρδιά και ίντα να πεί το στόμα.

Της θάλασσας τα κύματα, πατώ και βουλούνεσα θέλω εγώ να σ’ αγαπώ, κανένα δε φοβούμαι.

Αγάπα με να σ’ αγαπώ κι ο κόσμος να χαλάσει,θα φαίνεται η αγάπη μας στη, χαλασμένη πλάση.

Αν μία έγκυος υποσί ‘ενα σοβαρό τραυματισμό, μπορεί να έχει το πιο πιθανό, ένα πρόωρο τοκετό.

Όταν μιλάμε για κληρονομικότητα, πρόκειται για περιπτώσεις όπου η γιαγιά, η μητέρα και η κόρη έχουν πρόωρους τοκετούς και οι γιατροί θεωρούν πως υπάρχει έτσι σχετική κληρονομική προδιάθεση προς αυτή την κατεύθυνση.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως οι ανωμαλίες στο έμβρυο, ουσιαστικά μιλάμε για αποβολή, αφού κατά κάποιο τρόπο η φύση προνοεί για να μη γεννηθεί ένα μη υγιές παιδί.

Σχετικά με την αντιμετώπιση του προβλήματος της ύπαρξης μεγάλης ποσότητας του αμνιακού υγρού, οι απόψεις διίστανται. Κάποιοι γιατροί κάνουν παρακέντηση για να βγάλουν το επιπλέον υγρό και άλλοι αρκούνται στο να παρακολουθούν στενά την έγκυο.