Bon Nadau.
Συνέχεια »Aranis
12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Bon Nadau.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Nabidΰ & Goyosa Aρada beniιn.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Gozhqq Keshmish.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Yomprocha’ ya’ nataya.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Melkam Yelidet Beaal.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Spraasnikam & Amlertut Kiaget.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Wafoyo Kado Oro & Wafoyo Tundo Oro manyeni.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Malipayon nga Paskwa ag Mahigugmaon nga Bag-ong Dag-on.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
C’ehwggelnen Dzaenh.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Keremisi jai be.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Wafayo Chamo Mbaga & Bothi Oro Manyeni.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Ευχές Χριστουγέννων
Mot ki Yomcwing Botwo Me Mwaka Manyen.
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Περί Χριστουγέννων
Το πιο πιθανό είναι η ιδέα αυτή να μεταδόθηκε γύρω στο 1843 όταν ο Άγγλος συγγραφέας Τσαρλς Ντίκενς έγραψε την ίσως πιο διάσημη χριστουγεννιάτικη ιστορία για ένα πάμπλουτο, μα πολύ τσιγκούνη επιχειρηματία, τον Εμπενίζερ Σκρουτζ. Την εποχή που έγραψε ο …
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Περί Χριστουγέννων
Ο μύθος για το πώς ξεκίνησαν οι άνθρωποι να βάζουν τα δέντρα στα σπίτια τους προέρχεται από την Γερμανία. Σύμφωνα με αυτόν μια οικογένεια δέχτηκε τη παραμονή των Χριστουγέννων ένα μικρό ταλαιπωρημένο αγόρι στο σπίτι της και το επόμενο πρωί …
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Περί Χριστουγέννων
Το Λιβάνι ήταν ένα άρωμα που χρησιμοποιούσαν οι Ιουδαίοι και σαν δώρο συμβόλιζε πως ο Χριστός θα γινόταν αγαπητός. Το χρυσάφι ήταν το αγαθό των βασιλιάδων, πράγμα που συμβόλιζε την ιδιότητα ως βασιλιά που έχει ο Χριστός για τους Χριστιανούς. …
Συνέχεια »12 Δεκεμβρίου, 2006Περί Χριστουγέννων
Η ιδέα του να χαρίζουμε διάφορα πράγματα στα αγαπημένα μας πρόσωπα προήλθε από τα δώρα που έκαναν οι τρεις μάγοι στον μικρό Χριστό.
Συνέχεια »