Αρχικά τα έλατα διακοσμούνταν με ειδικά χριστουγεννιάτικα μπισκότα και κεριά που συμβόλιζαν τα αστέρια. Επειδή όμως τα κεριά ήταν πολύ επικίνδυνα, ο Αμερικάνος Μόρις εφηύρε το 1895 τα ηλεκτρικά φωτάκια που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα.
Συνέχεια »admin
Κλαδιά από δέντρα
Οι παγανιστές (φυσιολάτρες, είχαν σαν θρησκεία την λατρεία προς τη μητέρα φύση), στην Ευρώπη χρησιμοποιούσαν πάντοτε κατά τους χειμερινούς μήνες σαν διακόσμηση στα σπίτια τους κλαδιά από δέντρα για να τους θυμίζουν την άνοιξη που πρόκειται να έρθει.
Συνέχεια »Κάρτες και μοτίβα
Οι εικόνες και τα μοτίβα στις κάρτες, είναι πολλά και διάφορα. Αρχικά διακοσμούσαν τις κάρτες κυρίως, η γέννηση του Χριστού αλλά και διάφορα χιονισμένα τοπία, αργότερα γύρω στο 1910-1920 άρχισαν οι κάρτες να αποκτούν κορδέλες και άλλα στολίδια. Σήμερα μπορεί …
Συνέχεια »Χιονάνθρωπος και κάρτες
Στην σημερινή εποχή χρησιμοποιούμε τους χιονάνθρωπους στις χριστουγεννιάτικες κάρτες, γιατί θεωρείτε σαν αποδεικτικό στοιχείο πως θέλουμε τα Χριστούγεννα να είναι λευκά.
Συνέχεια »Κυνήγι για τα Χριστούγεννα (χωρία της Μάνης)
Κατά τη διάρκεια της σαρακοστής τα περισσότερα παιδιά βγαίνανε κυνήγι. Τα βράδια, όταν το σούρουπο έπεφτε για καλά και το κρύο άρχιζε να τσούζει, παίρνανε το φακό με καινούργια πλάκα και γυρίζανε στα χαλάσματα και στα σπήλια κοντά στο χωριό. …
Συνέχεια »Χριστόξυλο και τζάκι (Βόρειο Ελλάδα)
Πριν ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φροντίζει να έχει καθαρίσει καλά το σπίτι και με ιδιαίτερη προσοχή το τζάκι, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη. Καθαρίζουν ακόμη και την καπνοδόχο, για να μη βρίσκουν …
Συνέχεια »Χριστόξυλο
Στα χωριά της βορείου Ελλάδας, ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια τις παραμονές των γιορτών και διαλέγει το Χριστόξυλο, δηλαδή το πιο όμορφο, γερό και χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά, που θα το πάει σπίτι του, με σκοπό να καίει …
Συνέχεια »Παραμονή Χριστουγέννων και χοίρος στην Κρήτη
Στα κρητικά χωριά, λίγο παλιότερα, οι νοικοκυραίοι ή όσοι νήστευαν τη σαρακοστή που προηγείται των Χριστουγέννων, μόλις άρχιζε η Σαρακοστή αγόραζαν ένα ζωντανό μικρό γουρουνάκι, το οποίο έσφαζαν την παραμονή Χριστουγέννων, για να εορταστεί την αύριο το γεγονός. Η σφαγή …
Συνέχεια »Χριστούγεννα στα Γρεβενά και Κούτσουρο
Στα Γρεβενά ανάβουν ένα μεγάλο κούτσουρο στη γωνιά, από την παραμονή των Χριστουγέννων και η φωτιά καίει συνέχεια μέχρι τα Φώτα, για να προστατεύει την οικογένεια από τα δαιμονικά.
Συνέχεια »Έλατο και καθιέρωση σαν χριστουγεννιάτικο σύμβολο
Το δέντρο, σαν χριστουγεννιάτικο σύμβολο, χρησιμοποιήθηκε μετά τον 8ο αιώνα. Εκείνος που καθιέρωσε το έλατο σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, ο ‘Άγιος Βονιφάτιος, που για να σβήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, έβαλε στη …
Συνέχεια »Η λέξη κάλαντα
Η λέξη κάλαντα, σύμφωνα με τους λαογράφους, προέρχεται από τη λατινική “calenda”, που σημαίνει αρχή του μήνα, νουμηνία και τραγουδιόνταν στην αρχή του μήνα, ενώ που διαμορφώθηκε από το ελληνικό ρήμα καλώ. Το έθιμο αυτό προϋπήρχε στην Ελλάδα, πριν από …
Συνέχεια »Ποδαρικό Πρωτοχρονιάς
Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί για το ποιος θα τους κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους, δηλαδή ποιος θα μπει πρώτος στο σπίτι τους τον καινούριο χρόνο. Έτσι, από την παραμονή λένε σε κάποιο που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να …
Συνέχεια »Χριστόψωμο και νοικοκύρης
Την ημέρα του Χριστού, ο νοικοκύρης παίρνει το χριστόψωμο, το σταυρώνει, κόβει και το μοιράζει σ’ όλη την οικογένειά του και σε όσους παρευρίσκονται στο τραπέζι. Μερικοί, εδώ βλέπουν ένα συμβολισμό της Θείας κοινωνίας. Όπως ο Χριστός έδωσε τον άρτο …
Συνέχεια »Καλή χέρα την Πρωτοχρονιά
Μετά τα Χριστούγεννα ακολουθεί η Πρωτοχρονιά, γιορτή που όλα τα παιδιά περιμένουν με λαχτάρα κάποιο δώρο είτε από το νονό είτε από τους γονείς και φίλους. Στην Κρήτη παλιά αντί για παιγνίδια έδιναν ως δώρο στα παιδιά γλυκίσματα και κάποια …
Συνέχεια »Τζιάκομο Λεοπάρντι
Τα παιδιά βρίσκουν τα παν στο τίποτα. Οι μεγάλοι βρίσκουν το τίποτα στα πάντα.
Συνέχεια »Ιγκόρ Στραβίνσκι
Η παιδική μου ηλικία ήταν μια περίοδος αναμονής για την στιγμή που θα μπορούσα να στείλω τους πάντες και τα πάντα στο διάολο.
Συνέχεια »