Για κάποιον που τρομάζει ή που σαστίζει εύκολα, λέμε συνήθως ότι, «έχασε τ’αβγά και τα καλάθια». Η φράση αυτή έμεινε από το 1688, όταν την Αθήνα την είχε καταλάβει ο Μοροζίνης με τα στρατεύματα του. Την εποχή εκείνη είχε πέσει …

Η παροιμία αυτή βγήκε από την γειτονική πολιτεία της Μεθώνης, την Κορώνη, που κι αυτή είχε μεγάλο πλούτο και δύναμη. Είναι γνωστό πως γενικός διοικητής του Μωριά, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν ο πασάς της Τριπολιτσάς. Όλοι οι τοπικοί διοικητές, …

Η λέξη «λύσσα» είναι αρχαία και την συναντάμε στα πολύ παλιά κείμενα της αρχαιότητας, όπως στον Όμηρο (Ιλιάδα Θ’219, και Ι’239), με την έννοια της μανιώδους ορμής. Η λέξη προέρχεται από το ρήμα «λύω», που μεταξύ άλλων έχει και την …

Άντρες, γυναίκες και παιδιά της Μάνης το μόνο επάγγελμα που ήξεραν να κάνουν στα παλιά τα χρόνια, ήταν τα όπλα. Για τα χωριά τους δεν έλεγαν ότι έχουν τόσους κατοίκους, παρά τόσα τουφέκια. Ο ίδιος ο Ιμπραήμ που έκαψε την …

Ο Ασκληπιός άρχισε από επαρχιακός γιατρός στα Τρίκαλα. Αν έγινε θεός, το χρωστά στο Δία, που θέλησε κάπως ν’ ασχοληθεί μαζί του. Όσο τσαρλατάνικες κι αν φαίνονται σήμερα πολλές από τις θεραπείες του, ο Ασκληπιός ήταν τίμιος γιατρός .Κάποια γυναίκα …

Είναι μια έκφραση, που δεν έχει συγκεκριμένη εξήγηση. Λέγεται για το φιλόπονο άνθρωπο, παρότι το σκυλί δεν διακρίνεται για την εργατικότητα του. Ο Αισχύλος στην τραγωδία «Αγαμέμνων» αρχίζει με το φρουρό, που λέει: “Τους θεούς παρακαλώ να με γλιτώνουν τέλος …

«Οδηγοί τυφλοί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες». Η φράση αυτή ειπώθηκε από τον Χριστό για τους Φαρισαίους, που με την υποκρισία τους καταπιάνονται να στραγγίσουν ένα κουνούπι, αλλά καταπίνουν στο μεταξύ ολόκληρη καμήλα. Λέγεται με το ίδιο …

Καμιά τιμή στην αρχαιότητα δεν είχε την αξία του τίτλου «Ολυμπιονίκης». Οι νικητές, όταν γύριζαν στην πόλη τους, είχαν το δικαίωμα να φορούν πορφύρα και στεφάνι, γκρέμιζαν ένα μέρος του τείχους της πόλης, για να περάσει η πομπή τους και …

Δε δίνει τ΄ αγγέλου του νερό.

Δε ζει το ψάρι στη στεριά.

Δε με νοιάζει που πεθαίνω, παρά που όσο ζω μαθαίνω.

Δείξε μου τη συντροφιά σου να σου πω την αρχοντιά σου.

Δέκα μέτρα, μία κόβε.

Δεν είδα από τα μάτια θα δω από τα φρύδια;

Δεν ήθελα τα νιάτα του για τα γεράματά μου.

Δεν έχουμε ψωμί να φάμε, ραπανάκια για την όρεξη (θέλουμε).