Άμα δεν θέλω να σε φιλήσω ρωτώ που είναι το μάγουλό σου.

Αδέρφια αγαπημένα, κάστρα που δεν παίρνονται.

Εγώ ‘μαι που κοιμήθηκα ολόγυμνος στο χιόνιμα ‘χα τσ’ αγάπης την φωτιά κοντά να με πυρώνει.

Σαν εκκλησιά στην έρημο που δεν την λειτουργούνε ετσά ναι κείνος π’ αγαπά και δεν τον αγαπούνε.

Από το πρωί η σκέψη μου στην πόρτα σου απ’ όξωμα βράδιασε και δεν μπορώ να την αναμαζόξω .

Από τσι Κρήτης τον μπαξέ θα σας σε μπέψω μπόλι να κάμετε την ξενιτιά ολάνθιστο περβόλι.

Αϊτέ που κάθεσαι ψηλά πως δε σε πιάνει ζάλη οντέ γυρίζεις και θωρείς τση Κρήτης μας τα κάλλη.

Στο κάθε φύλλο τση καρδιάς τ’ όνομα Κρήτη γράφω και το βαστώ περήφανα ως τε να μπω στον τάφο.

Πολλά κοπέλια κάμετε στην ξενιτιά αράδα γιατί ο κάθε Κρητικός είναι και μια Ελλάδα.

Όπου κι αν πάει ο Κρητικός το πάσο του δε χάνει για δε μπορεί ο κάθε εις τον Κρητικό να κάνει.

Κρήτη διαμαντοστόλιστη κλίνω πιστά το σώμα και προσκυνώ ευλαβικά το ιερό σου χώμα.

Ο Κρητικός σαν γεννηθεί το ‘χει γραμμένο η μοίρα μπιστόλι να ‘χει στη μέση του στα χέρια του τη λύρα.

Αλάβωτοι : ανέγγιχτοι, σώοι, δεν έχουν τραυματιστεί.

Ακροπατείς : περπατείς στις άκρες, στις γωνιές κρυφά.

Ακροζυγιάζουνται ; έτοιμοι να πετάξουν .

Ακρόμακρα : μακριά, στην άκρη πέρα .