Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα.

Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια

Όποιος δουλεύει δεν πείνα και αν πεινά δεν πεθαίνει.

Η ζωή είναι ένα λουλούδι και ο ερωτάς το μέλι του

Ο τεμπέλης δεν τρώει τα αμύγδαλα για να μην τα σπάει

Τον έπιασαν στα πράσα.

Πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.

Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις .

Όταν τρώμε δεν μιλάμε.

– Αυτή τη φράση την παίρνουμε από μια Κεφαλλονίτικη ιστορία. Κάποιος παπάς σε ένα χωριουδάκι της Κεφαλλονιάς, αγράμματος, πήγε να λειτουργήσει σ’ένα άλλο χωριό, γιατί ο παπάς του χωριού είχε αρρωστήσει για πολύ καιρό. Ο παπάς όμως, στο δικό του …

Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε για πρώτη φορά σ’ένα στίχο του Μένανδρου (342-291 π.Χ.), που μιλάει για το γάμο. Ο ποιητής γράφει «…εάν τις την αλήθειαν σκοπή, κακόν μεν εστίν, αλλ’αναγκαίον κακόν». Δηλαδή: Εάν θέλουμε να το εξετάσουμε στο φως …

Ο περίφημος πάλι γιατρός Μαρκέλλης , συμβούλευε σοβαρότατα εκείνους που υπόφεραν από τα μάτια τους , να γράφουν πάνω σε μια μαύρη πλάκα με κιμωλία λέξεις σαν αυτές : «αραμαράμα», «ξεναξενόξης» κλπ. Ωστόσο, μια από τις ακατανόητες αυτές λέξεις , …

Η φράση αυτή έχει την αρχή της στη Μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Αμφιάραος από τον Περικλύμενο και κινδυνεύοντας, από στιγμή σε στιγμή, να χτυπηθεί από το ακόντιο του διώχτη του, σώθηκε μόνο από τη γρήγορη …

Είναι μια έκφραση που τη μεταχειριζόντουσαν πολύ οι πρόγονοί μας και την έλεγαν για τους αγράμματους. Το τούβλο το απελέκητο είναι «άνευ αξίας», έτσι και ο άνθρωπος ο αγράμματος δεν έχει καμιά αξία. Τη συναντούσαν δε πάνω από τις έδρες …

Δηλαδή, βαρέθηκε να ακούει τα ίδια και τα ίδια και του λέει να αλλάξει τροπάρι. Το τροπάρι είναι ένας σύντομος εκκλησιαστικός ύμνος (που στερεότυπα επαναλαμβάνεται). Τα τροπάρια τα ψέλνουν σε οκτώ ήχους σύμφωνα με την βυζαντινή μουσική. Δηλαδή, κατά οχτώ …

– Στο έτος 1840-41 στο θέατρο Μπούκουρα. εμφανιζόταν μία περίφημη Ιταλίδα «αοιδός» η Ρίτα Μπάσσο, η οποία, κυριολεκτικά, ξετρέλαινε τους Αθηναίους κι έγινε αιτία πολλών επεισοδίων και στα ανώτατα τότε στρώματα της κοινωνίας ακόμη. Κατά την ώρα, λοιπόν, μιας παράστασης …