Όσο διαρκούσε ο αρραβώνας συνηθιζόταν, στην γιορτή της Παναγίας, η πεθερά να στέλνει στη νύφη ένα καρπούζι με φλουρί, καθώς και του Αγίου Θεοδώρου μια καρυδόπιτα. Οι μητέρες και των δύο παιδιών, όταν ζύμωναν ψωμί, πήγαινε η μία στην άλλη. …

Ο αρραβώνας γινόταν βράδυ του Σαββάτου ή γιορτερές μέρες. Ο γαμπρός απουσίαζε. Παρευρίσκονταν μόνο τα πεθερικά με τους συγγενείς . ΄Έπρεπε όμως τα άτομα που θα πήγαιναν στη νύφη να μην είναι ζυγά. Αν ήταν το θεωρούσαν κακό σημάδι για …

Στους επίσημους αρραβώνες το σόι του γαμπρού πήγαινε τα «ο νια», ένα έθιμο πού συνηθίζεται και σήμερα. Τα σ’νιά είναι πανέρια γεμάτα δώρα για τη νύφη. Τα δώρα συνοδεύονταν απαραιτήτως και από ένα ψάρι γεμιστό στο φούρνο – κατά κανόνα …

Ο γάμος παλιά γινόταν με προξενιό .Αν το κορίτσι κι οι γονείς του δέχονταν την πρόταση, ο προξενητής την άλλη μέρα έπαιρνε δώρο από το «παλικάρι» και το πήγαινε στο κορίτσι, και δώρο από το κορίτσι πού το πήγαινε στο …

Το μωρό βαπτίζονταν μέσα στις πρώτες 40 ημέρες. Η νονά ήταν πάντα η ίδια στην οικογένεια και αυτό συνεχιζόταν από γενιά σε γενιά. Το όνομα αποφασίζονταν από τους γονείς του πατέρα. Οι γονείς του μωρού δεν ήταν παρόντες κατά τη …

Τον 5ο-6ο μήνα που άρχιζε να μπουσουλάει το μωρό, να «αρκουδίζει», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά, έκαναν την αρκουδόπιτα, ενώ, όταν το παιδί έκανε τα πρώτα βήματα, συνήθως με την συμπλήρωση έτους, όλοι στο σπίτι απολάμβαναν την… περπατόπιτα. Η «πιρπατόπ’τα» ήταν συνήθως …

Της λεχώνας απαγορεύονταν οι βαριές δουλειές και της δίνονταν ένα πλήθος από πρακτικές συμβουλές όπως: “…η λεχώνα δεν έπρεπε να φυσά τη φωτιά, ακόμη έπρεπε να έχει τη φτέρνα της ανάμεσα στα σκέλια, όταν καθόταν καταγής. Η γυναίκα στις 40 …

Παλιά η λεχώνα έμενε σε ξεχωριστό δωμάτιο με το μωρό της, ενώ έξω από την πόρτα του δωματίου της ήταν απλωμένο ένα μεγάλο προσόψι με μια καδένα πού προειδοποιούσε όλους ότι υπάρχει λεχώνα στα σπίτι, για τη σχετική ησυχία. Ήταν …

Το Μάη εγεννήθηκα και μάγια δε φοβούμαι μόνο αν μου τα κάνουνε στην κλίνη απού κοιμούμαι.

Εμένα μου το είπανε άνθρωποι μερακλήδες πως την καλύτερη ζωή περνούνε οι μπεκρήδες

Παρακαλώ σε λυρατζή Δώσε το δοξάρι κι έπιασε πάλι στο χορό ένα καλό ζευγάρι.

Εγέμωσ΄ η καρδούλα μου τσούδια και μελητάκους και μου την εκουφήσανε κι είναι γεμάτη λάκκους.

Τέσσερα φύλλα έχει η καρδιά και τα έκανες κομμάτια από τις κόφτες σου τις ματιές απ τα καφέ σου μάτια

Ανάθεμα σε μοίρα μου μοίρα μου ανάθεμα σε εις στο καλό ευρίσκεσαι και στο κακό γιάντα ‘σε.

Στον Ομαλό ανέβηκα κορφές του Ψηλορείτη να ‘δω δυο μάτια γαλανά σαν τη μεγάλη Κρήτη.

Έχω παράξενη καρδιά Και πάντα τη μαλώνω Γιατί γελά χωρίς χαρά Και κλαίει δίχως πόνο.