Φεύγοντας ένα σ” αγαπώ με το αντίο επήρα μα οι λέξεις δεν γλυκαίνουνε του πόνου την αλμύρα

Ήθελα να μαι αδέρφι σου μικιό να με μαλώνειςΓιατί είσαι ωραιότερος μωρό μου όταν θυμώνεις

Μην απογοητεύεσαι ότι και να σου λάχεικι όταν σου τύχει το κακό, πάντα να δίνεις μάχη

Πολλά παραπονέματα σου τάχω μηνυμέναΈλα να σμίξουμε τα δυο και να γεννούμε ένα

Για “πι “νομής του φίλου μου ήλθα να τραγουδήσωΝα πω τραγούδια όμορφα να τον ευχαριστήσω.

Λάμψη του προσώπου σουτη σκοτεινιά μοιράζεικαι βρίχνει ο ήλιος περασιά κι όπου περάσεις λιάζει.

Αν θα ρωτήσεις δυστυχήίντα χει κι όλο πίνειδακρύζει μα απάντησησε άνθρωπο δε δίνει .

Λιάζει και κάνω ανέφαλοποπάνω σου την σκέψηΤο φως του ήλιου να μη βρεί τρόπο να σε χαϊδέψει .

O όρκος είναι αμάρτημα γι αυτό τον αποφεύγωστα δυο μου μάτια διάβασε τη λέξη σε λατρεύω.

– (Ν)τελάλης: Η λέξη είναι μάλλον τούρκικη και σημαίνει “αυτός που ανακοινώνει τα μαντάτα”, ο δημόσιος κήρυκας. Οι ντελάληδες διαλαλούσαν στους κατοίκους των κωμοπόλεων και των χωριών τα νέα που έφταναν με τον τηλέγραφο ή τα εμπορεύματα που έφερναν στις …

– Μυλωνάς : Η καλλιέργεια σιτηρών ήταν πολύ διαδεδομένη μέχρι το 17ο αιώνα, ενώ στη συνέχεια περιορίστηκε σημαντικά. Οι άνθρωποι τότε φρόντιζαν δυο φορές το χρόνο, (φθινόπωρο – άνοιξη), για την παρασκευή του σταρένιου ή καλαμποκίσιου αλευριού. Μετέφεραν τα τσουβάλια …

– Μπασματζής (Υφασματοπώλης): Σε λίγα κεφαλοχώρια , υπήρχαν τα καταστήματα υφασμάτων, που συνήθως ήταν και ραφτάδικα. Εμπορικά που πουλούσαν όλα τα είδη που είχαν ζήτηση εδώ, όπως μεταξωτά, βαμβακερά, βελούδινα, χασέδες, ποπλίνες, αλατζάδες, τσίτια κλπ.

– Μπακάλης: Πνιγμένος στα ράφια με τις κονσέρβες, τις ζάχαρες τα ζυμαρικά και όλα τα απαραίτητα για το μαγείρεμα της νοικοκυράς. Τα περισσότερα χύμα και αγορασμένα βερεσέ. Χωρίς ψυγείο, πουλούσε όλα τα βασικά είδη και τρόφιμα χύμα. Συνήθως, το μπακάλικο …

– Μανάβης: Από τους πιο συμπαθητικούς μικροπωλητές που υπάρχουν μέχρι σήμερα. πλανόδιος ή μη. Το χειμώνα, τότε που δεν υπήρχαν θερμοκήπια και ψυγεία, λίγα τα φρούτα και τα ζαρζαβατικά. Όμως όταν άνθιζαν οι μπαξέδες με το έμπα της άνοιξης, γέμιζαν …

– Οι μαραγκοί ήταν οι τεχνίτες που κατασκεύαζαν ξύλινα έπιπλα, αλλά και σκάλες, κουφώματα, ταβάνια, πατώματα, πόρτες και γενικότερα όλο τον ξύλινο εξοπλισμό των κατοικιών. Είχαν δικά τους εργαστήρια όπου κατασκεύαζαν τα έπιπλα, ωστόσο οι ίδιοι συμμετείχαν και στις οικοδομές, …

– Οι ξυλοσχίστες, που επονομάζονταν “μπισκιτζήδες”, εργάζονταν στα δάση και υλοτομούσαν την απαραίτητη ξυλεία για τις οικοδομές, τη ναυπηγική, αλλά και για τις κατασκευές των επιπλοποιών και των μαραγκών.