Αγιάρι: ακέραιο , σωστό , κανονικό .

Αγγειό: το δοχείο.

Δαχτυλίδι πύρινο , πύρινο , τριπύρινο , από γκρεμούς γκρεμίζεται κι όμως δε ραγίζεται.

Τα βουνά χιονίσανε , οι κάμποι εξασπρίσανε και τα δυο γινήκαν τρία .

Ασπρο είναι το χωράφι και μελαχρινός ο σπόρος και μιλεί και και συντυχαίνει με εκείνον που τα σπέρνει .

Πουλί πάει στον ανήφορο χωρίς φτερά και κόκαλα.

Ο μπάρμπας μου ο Κοντοθόδωρος με τα πολλά ζωνάρια .

Ενα μαντρί , παλιό μαντρί, χιλάδες πρόβατα χωράει κι αρνιού ποδάρι δε χωράει .

Δύο αδέλφια κυνηγιούνται και δεν πιάνονται .

Τρίποδο άλογο , μαύρος καβαλάρης , κοκκινοφόρος το βαρεί .

Στραβός πατέρας , καλό παιδί , παλαβό αγγόνι και παλαβότερο προσάγγονο .

Πετσί από δω ,πετσί από κει , από μέσα μέλι και κεχρί.

Χίλιοι μύριοι καλόγεροι , άλλοι τ’ απίστωμα κι άλλοι τ’ ανάσκελα .

Εχω μια βελέντζα που σκεπάζει όλον τον τόπο .

Ο μπάρμπας μου ο Κοντοθόδωρος με τα τρανά μουστάκια .

Χρυσό καντήλι κρέμεται ψηλά απ’ τα ουράνια . Δίχως αλυσίδες κρέμεται , δίχως σκοινιά κρεμιέται , δίχως βοριά βορίζεται , δίχως αέρα σείεται , δίχως λαμπάδες και κεριά φέγγει τον κόσμο όλο , φέγγει και της μανίτσας μου στ’ αλώνι …