Γιάντα Θε μου δεν ίκαμες μια Κρήτη παραπάνω στη μια να είμαι όντε θα ζω στην άλλη όντε ποθάνω.

Όλη την ομορφιά της Γης η Κρήτη έχει πάρει, γι’ αυτό είναι και πιο όμορφο το κρητικό φεγγάρι!

Στρογγυλό σαν αυγό μακρύ σαν δρόμο.

Όταν φύγει ο αφέντης κι απομένει η κυρά τα λυχνάρια ένα , ένα μας ανάβει με χαρά.

Τι είναι μπροστά μας αλλά δεν το βλέπουμε;

Όλοι σας με αγαπάτε, μα κατάματα δε με κοιτάτε.

Αδειανό δε στέκεται γεμάτο δε λυγίζει.

Περνώ από τον ήλιο προς, αλλά σκιά δεν αφήνω.

Ουρανός και γη κασέλα και στη μέση περιστέρα .

Γριά δεν είναι καμπούρα έχει . Άντρας δεν είναι μουστάκι έχει. Στο παράθυρο κάθεται κι όλο βλέπει.

Τι γεννιέται με ουρά και χωρίς πόδια και πεθαίνει με πόδια και χωρίς ουρά;

Πράσινα είναι τα νιάτα μου μαύρα τα γηρατειά μου χαροκοπιά η θλίψη μου τροφή τα δάκρυά μου.

Λη και λη λη λη λη και έχει μάρμαρο πολύ.

Είναι τόσα δα μικρά, κι όμως χωρούν όλο τον κόσμο σε λίγα λεπτά!

Όταν του γελάς σου γελάει, όταν του μιλάς δε σου μιλάει.

Πλατύ καπέλο εγώ φορώ. Πόδι μόνο ένα έχω. Την υγρασία αγαπώ.