Αυτός τα θέλει μονά-ζυγά δικά του.

Ζέστη, όταν λες πως έχεις, πρόσεχε να μην κρυώσεις.

Η γυναίκα, το ρολόι και το πιστόλι δεν δανείζονται.

Τώρα που αρχίσαμε σα να το μεσιάσαμε.

Η νηστεία δε φέρνει θάνατο αλλά η λαιμαργία φέρνει ψόφο.

Βλάχο και λαγό, βάρα τους στο σταυρό.

Το παλιό καράβι κάνει τα νερά .

Σε κάθε βιαστική δουλειά, βάζει κι ο διάολος την ουρά του.

Να έχει αλεύρι το σακί κι ας λείπουνε τα κάλλη.

Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη.

Από το “πέσε”, ως το “κάνε” είναι μεγάλη η διαφορά.

Η λάμψη του προσώπου σου με φως του ήλιου μοιάζει και δε κατέχω οντέ σε ιδώ ποιος που τσι δυο σας λιάζει.

Ο Χάρος τα κληρονομά τα κάλλη και τα πλούτη πράμα δεν παίρνει ο άνθρωπος απ’ τη ζωή ετούτη.

Πάντα θλιμένη χαραυγή για μένα ξημερώνει γιατί την ώρα που ξυπνώ κάθε χαρά τελειώνει.

Παίρνω τη λύρα κι’ έρχομαι και με το πεντοζάλι θα λάμψει ο κόσμος γύρω μας απ’ ομορφιά και χάρη .

Εμένα ο νους μου σάλεψε κ’ εις τα βουνά σκορπίστει Γη μαγεμένο μ’ έχουνε γη ο θεός μ’ οργίστει.