Άνθρωπος

Αμφιβολία σε όλα τα γήινα πράγματα, και σε μερικά από αυτά που έχουν θεϊκή καταγωγή, αυτός ο συνδυασμός δεν κάνει ούτε πιστούς ούτε άπιστους, όμως κάνει τον άνθρωπο να τα βλέπει όλα με αντικειμενικότητα.

Όλοι έχουμε τάση προς την αμαρτία, είτε σαν άτομα είτε σαν ομάδες και δεν υπάρχει νόμος ικανός να μας εμποδίσει, αφού οι άνθρωποι δοκιμάσουν όλα τα είδη των τιμωριών, χωρίς αποτέλεσμα, κι έφτασαν ακόμη σε υπερβολική αυστηρότητα, με την ελπίδα …

Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον, που τον θαυμάζει, ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο, αν ο άλλος τον ξεπερνάει.

Το να μη αμαρτάνεις καθόλου είναι όνειρο αγγέλων.

Να αποφεύγεις τις αμαρτίες, όχι από φόβο, μα γιατί το οφείλεις.

Ένα ατομικό αμάρτημα δεν είναι τόσο βλαβερό σε αυτό τον κόσμο, όσο μια δημόσια ασχήμια.

Κάνουμε τα αμαρτήματα δυο-δυο και εξιλεωνόμαστε για αυτά ένα προς ένα.

Ο άνθρωπος κυβερνά τις αισθήσεις του. Το ζώο κυβερνάται από τις αισθήσεις του.

Αισιόδοξος είναι ο άνθρωπος που βλέπει φως εκεί, που δεν υπάρχει, απαισιόδοξος είναι ο ανόητος που προσπαθεί να το σβήσει.

Ο αισιόδοξος πιστεύει πως ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο. Ο απαισιόδοξος φοβάται πως αλίμονο αυτό είναι αληθινό.

Τι τρομερό βάρος που νοιώθεις, όταν δεν έχεις να κάνεις τίποτε.

Ο λόγος που οι άνθρωποι αντιτίθενται στην πρόοδο δεν είναι επειδή μισούν τον πρόοδο, αλλά επειδή αγαπούν την αδράνεια.

Αυτός που κάνει κάτι πρέπει και να πάθει κάτι.

Οι αγαθοί άνθρωποι μοιάζουν με θεό.

Ο μυαλωμένος συμπεραίνει τα καινούργια από τα παλιά (τα περασμένα).

Όλη η ζωή μας πηγαίνει σαν το ύφασμα της Πηνελόπης . Οτι πετυχαίνουμε τη μια, το αφανίζουμε την άλλη μέρα.