Είπαν – Εγραψαν

Οι τραπεζίτες είναι σαν τον κανονικό κόσμο, απλώς πλουσιότεροι.

Το παραθυράκι στη φορολογία είναι αυτό που ωφελεί τον άλλο. Αν ωφελεί εσένα, το λέμε φορολογική μεταρρύθμιση.

Δεν ξέρω αν μπορώ να ζήσώ με το εισόδημα μου, η κυβέρνηση δεν με αφήνει να το δοκιμάσω.

Το δυσκολότερο πράγμα να καταλάβεις στον κόσμο είναι ο φόρος εισοδήματος.

Βεβαιότητα; Σε αυτόν τον κόσμο τίποτα δεν είναι βέβαιο, εκτός από το θάνατο και τους φόρους.

Η τέχνη της φορολόγησης συνιστάται στο να μαδάς τη χήνα με τέτοιον τρόπο, ώστε να αποσπάσεις τη μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα φτερών με το λιγότερο δυνατό σκούξιμο.

Μας λένε ότι αυτός είναι ένας απεχθής και αντιλαϊκός φόρος. Δεν ξέρω κανέναν φόρο που να μην είναι απεχθής και αντιλαϊκός.

Πρέπει να πληρώνεις φόρους. Αλλά δεν υπάρχει νόμος που να λέει ότι πρέπει να αφήνεις και φιλοδώρημα.

Με ότι λεφτά βγάζεις η κυβέρνηση σε πετάει μια φορά το χρόνο σε ένα ρυάκι και ότι δεν βραχεί μπορείς να το κρατήσεις.

Οι εφοριακοί πρέπει να αγαπούν τους φτωχούς. Δημιουργούν τόσους καινούργιους κάθε χρόνο.

Είμαι περήφανος να πληρώνω φόρους για τη χώρα μου. Ωστόσο, θα ήμουν εξίσου περήφανος εάν πλήρωνα τα μισά λεφτά.

Το να φορολογείς και ταυτόχρονα να ικανοποιείς, όπως και το να είσαι ερωτευμένος και ταυτόχρονα σοφός, είναι χαρίσματα που δεν έχουν δοθεί στους ανθρώπους.

Το μέτρο της τιμιότητας ενός ανθρώπου δεν είναι η φορολογική του δήλωση. Είναι η ρύθμιση του μηδέν στη ζυγαριά.

Οι γιορτές είναι αυτή η ιδιαίτερη εποχή του χρόνου, όταν μαζί με τους αγαπημένους μας μοιραζόμαστε αρχαίες παραδόσεις, όπως το να προσπαθούμε να βρούμε θέση πάρκινγκ στο εμπορικό κέντρο. Η δική μου οικογένεια παραδοσιακά τριγυρίζει στο πάρκινγκ μέχρι να βρει …

Η Γη έχει γεράσει με τα βάρη της φροντίδας που κουβαλάει. Όμως τα Χριστούγεννα είναι πάντα νέα.

Αγαπώ τη γιορτινή παλίρροια και κάθε χρόνο που ζω, πάντα μου αρέσουν τα δώρα που παίρνω, αλλά λατρεύω τα δώρα που δίνω εγώ.