Περιβάλλον – Οικοσύστημα

Η θάλασσα είναι ο παγκόσμιος υπόνομος.

Η μοναξιά που νιώθεις δίπλα στη θάλασσα είναι προσωπική γεμάτη ζωντάνια. Δεν σε ρίχνει, δεν σε κάνει να λυπάσαι τον εαυτό σου. Είναι μαναξιά διεγερτική.

Ο θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής, υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας.

Η απόλυτη φυσική και πνευματική αδράνεια είναι πάρα πολύ ευχάριστη. Και μια παραλία οχι μόνο επιτρέπει τέτοια αδράνεια, αλλά την επιβάλλει, εξαφανίζοντας έτσι και κάθε αίσθημα ενοχής.

Σε κάθε μύτη ακρωτηρίου, σε κάθε καμπύλη παραλίας, σε κάθε κόκκο άμμου υπάρχει η ιστορία της γης.

Το να κατανοήσεις το νερό είναι το να κατανοήσεις το σύμπαν, τα θαύματα της φύσης και την ίδια τη ζωή.

Αν υπάρχει μαγεία σε ετούτο τον πλανήτη, περικλείεται στο νερό.

Μισώ το νερό, πηδιούνται ψάρια εκεί μέσα.

Ποτέ δεν ξέρουμε την αξία του νερού, μέχρι το πηγάδι να στερέψει.

Το βρόμικο νερό δεν μπορεί να πλυθεί.

Αυτό που κάνει μια έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι.

Προάστιο είναι εκεί που ο εργολάβος ρίχνει τα δέντρα με τις μπουλντόζες και μετά δίνει στους δρόμους τα ονόματα τους.

Αν αφήναμε τους υλοτόμους να πάνε και να κόψουν τα δέντρα, δεν θα είχαμε και πρόβλημα με τις πυρκαγιές στα δάση.

Δεν βρίσκεις δέντρο για σκιά; Μη ρίχνεις το φταίξιμο στον ήλιο, στον ευατό σου να το ρίξεις.

Το έθνος που καταστρέφει τη γη του, καταστρέφει τον ευατό του. Τα δάση είναι τα πνευμόνια του τόπου μας, απορροφούν τους ρύπους του αέρα και ανανεώνουν το κουράγιο των ανθρώπων μας.

Μια πόλη δεν τη σώζουν οι έντιμοι άνθρωποι της, αλλά τα δάση και οι βάλτοι που την περιστοιχίζουν.