Περιβάλλον – Οικοσύστημα

Ο Θεός έχει φροντίσει γι αυτά τα δέντρα, τα έχει σώσει από ξηρασίες και αρρώστιες, καταιγίδες και πλημμύρες. Αλλά δεν μπορεί να τα σώσει από τους βλάκες.

Μόνον όταν το τελευταίο δέντρο έχει πεθάνει και το τελευταίο ποτάμι έχει δηλητηριαστεί και το τελευταίο ψάρι έχει πιαστεί , θα καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να φάμε τα χρήματα.

Τι να ‘μαθε το δέντρο από τη γη και μπορεί να μιλάει με τον ουρανό;.

Αυτά που κάνουμε στα δάση του πλανήτη είναι μια ανάκλαση αυτών που κάνουμε στον εαυτό μας, αλλά και αυτών που κάνουμε στους άλλους.

Τα δάση υπάρχουν προ των πολιτισμών, οι έρημοι έπονται.

Σε ένα λεπτό γίνονται οι στάχτες , το δάσος όμως θέλει χρόνο πολύ να μεγαλώσει.

Αυτά τα δάση , που χρειάστηκαν εκατοντάδες χρόνια για να μεγαλώσουν , ισοπεδώθηκαν σε μια βδομάδα. Κι αφού χτίσουν σπίτια εδώ , θα μεγαλώσουν τους δρόμους και θα βάλουν βενζινάδικα και σύντομα όλη η περιοχή θα είναι μια τεράστια λεωφόρος …

Οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για τη συντήρηση των δέντρων θα ζουν σύντομα σε έναν κόσμο που δεν θα συντηρεί τους ανθρώπους.

Αν ένας άνθρωπος γυρίζει στα δάση κάθε μέρα γιατί τα αγαπά , κινδυνεύει να τον πούνε χασομέρη . Αλλά αν περνά τον καιρό του ως κερδοσκόπος , κουρεύοντας τα δάση αυτά και κάνοντας τη γη φαλακρή πριν την ώρα της …

Μια χώρα χωρίς παιδιά θα είχε μπροστά της ένα μέλλον χωρίς ελπίδα. Μια χώρα χωρίς δέντρα την ίδια απελπισία έχει περίπου.

Ένα άτομο που πετάει για μια ώρα με αεροπλάνο έχει τόσο μερίδιο στην εκπομπή βλαβερών αερίων όσο ο μέσος κάτοικος του Μπανγκλαντές το χρόνο.

Ο κίνδυνος είναι ότι η άνοδος της θερμοκρασίας μπορεί να είναι ασταθής και να μας ξεφύγει. Θα μπορούσε η Γη να καταντήσει σαν την Αφροδίτη , πνιγμένη στα σύννεφα και με 400 βαθμούς Κελσίου.

Μια αύξηση δυο τριών βαθμών Κελσίου δεν θα έπεφτε άσχημη σε μια βόρεια χώρα σαν τη Ρωσία . Θα ξοδεύαμε λιγότερα σε γούνες και θα βγάζαμε περισσότερο στάρι.

Το καλύτερο πιθανό σενάριο – μη ρεαλιστικό κατά τη γνώμη μου – με τη μίνιμουμ κλιματική αλλαγή : ένα 9% όλων των ειδών του πλανήτη αντιμετωπίζει κίνδυνο εξαφάνισης.

Το 2050 , σύμφωνα με τις τρέχουσες τάσεις , οι ζημίες από τις κλιματικές αλλαγές θα ξεπερνούν το παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν.