Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Αλευρωμένος ποντικός στη γειτονιά γυρίζει.

Χιλιόκομπο χιλιόδετο χίλια θα πεις, δε θα το βρεις.

Στήνω δίχτυ , μα όχι για ψάρια.

Πόδια δεν έχω κι όμως κινούμαι , η καρδιά μου χτυπάει σαν τη δικιά σου.

Άσπαρτο κι αφύτευτο και στο σακί δεμένο.

Την αυγή με τέσσερα , το μεσημέρι με δύο και το βράδυ με τρία.

Και μαύρη να ‘ναι η μάνα , η κόρη άσπρη γεννιέται.

Τα βουνά χιονίσανε , οι μύλοι ξεριζώθηκαν , τα δύο γίναν τρία.

Από έξω πανούκλα κι από μέσα κούκλα.

Έχω ένα σεντονάκι που όλο τον κόσμο τον σκεπάζει και το νερό δεν το σκεπάζει

Ουρά έχει μα πουλί δεν είναι και στην ουρά έχει δυο μάτια.

Ένα πραγματάκι είναι άσπρο σαν τυράκι μα τυρί δεν είναι

Τρεις την πιάνουν και γεννά μα αλήθεια πρώτα πίνει , μαύρα τα κάνει τα παιδιά και πίσω της τ’ αφήνει.

Το χαράζω και το δέρνω και το δάκρυ του το παίρνω .

Ανάσκελα , ξανάσκελα κάθεται κι η μαυρίκω στο κεφάλι

Κάθεται η τζουτζουφού κι αναβαίνει ο αράπης .