Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Εκεί που στέκεις έστεκα και κει που στέκω θα σταθείς.

Άσπρο γεννήθηκα , μαύρο κατάντησα , στα γηρατειά μου τα δόντια μου χτυπούν.

Ένας πατέρας έχει δώδεκα παιδιά . Το κάθε παιδί εξήντα θυγατέρες , μισές άσπρες , μισές μαύρες.

Έχω ένα σεντονάκι που όλο τον κόσμο τον σκεπάζει και το νερό δεν το σκεπάζει

Ουρά έχει μα πουλί δεν είναι και στην ουρά έχει δυο μάτια.

Ένα πραγματάκι είναι άσπρο σαν τυράκι μα τυρί δεν είναι

Τρεις την πιάνουν και γεννά μα αλήθεια πρώτα πίνει , μαύρα τα κάνει τα παιδιά και πίσω της τ’ αφήνει.

Το χαράζω και το δέρνω και το δάκρυ του το παίρνω .

Γύρω από το σπίτι μου καλόγεροι χορεύουν .

Σφάζω τη γίδα μου , τρώω τη γίδα μου κι από της γίδας το μηρί κάνω τη γίδα μου γερή .

Έχω ένα πραγματάκι , στον κήπο δεν πάει και τα λάχανά μας τρώει .

Τόσο βαρύ σαν σίδερο , τόσο γλυκό σαν μέλι , μήτε στο χέρι πιάνεται μήτε στην τσέπη μένει .

Από πάνω πετσί , από κάτω πετσί , μέσα μέλι και κεχρί.

Την ημέρα λαμποκόπι και τη νύκτα λαμποκόπι.

Ανθός , ανθός , ανθότατος κι από το μέλι πιο γλυκός .

Αφαιρώ και μεγαλώνω , προσθέτω και μικραίνω.