Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Εξήντα έξι πέρδικες , τριακόσια περιστέρια μέσα σε δώδεκα φωλιές ένα αυγό κλωσάνε .

Περπατάει σε μια κάμαρη κι ύστερα πηγαίνει σε άλλη , μόνο αν πας μαζί μόλις την αφήσεις σταματά και αυτή .

Χρυσαφένιο το κεφάλι μου, τα ποδάρια μου τα κόβουν , το κορμάκι μου το σπάνε για να ζήσουν οι φονιάδες μου.

Επάνω από το σπίτι μας χαλί στρωμένο με καρύδια και στη μέση μια κούπα μέλι.

Είναι μια συκιά τη μέρα διόλου σύκα και τη νύκτα είναι γεμάτη.

Άσπρο είναι σαν το αυγό , στρογγυλό σαν το πιπέρι , όχι μα τον Αι Γιώργη ούτε αυγό , ούτε πιπέρι.

Άλογο βαρβάτο και κοντονυχάτο άμα ανοίξει τα φτερά του δεν μπορεί κανείς να πάει κοντά του.

Όταν φυσάς σκούζω κι όταν σκούζεις σωπαίνω.

Άσχημος πατέρας , όμορφη η κόρη τρελός ο εγγονός.

Πάω στο αμπέλι , βρίσκω ένα πουλί. Τα φτερά του τα ΄φαγα , το κορμό του το πέταξα.

Μαύρα ή άσπρα ή κόκκινα τα πρόβατα κι ο τσοπάνος ξύλινος.

Περιστέρι μαδημένο και στη στράτα πεταμένο.

Δαχτυλίδι πύρινο , πύρινο ξεπύρινο , στον γκρεμό γκρεμίζεται , πέφτει , δεν τσακίζεται.

Ένα πραματάκι πέτρες , ξύλα καταπίνει κι όταν πιει νερό ψοφάει.

Μπάλωμα στο μπάλωμα και βελονιά δεν έχει.

Ένα παιδάκι με δύο λαιμούς.