Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Σφάζω τη γίδα μου , τρώω τη γίδα μου κι από της γίδας το μηρί κάνω τη γίδα μου γερή .

Έχω ένα πραγματάκι , στον κήπο δεν πάει και τα λάχανά μας τρώει .

Τόσο βαρύ σαν σίδερο , τόσο γλυκό σαν μέλι , μήτε στο χέρι πιάνεται μήτε στην τσέπη μένει .

Από πάνω πετσί , από κάτω πετσί , μέσα μέλι και κεχρί.

Την ημέρα λαμποκόπι και τη νύκτα λαμποκόπι.

Ανθός , ανθός , ανθότατος κι από το μέλι πιο γλυκός .

Αφαιρώ και μεγαλώνω , προσθέτω και μικραίνω.

Ένα παιδάκι με δύο λαιμούς.

Μοιάζει με τυρί , τυρί δεν είναι κι αν το βάλεις στο στόμα γρήγορα θα αφρίσει.

Έχω ένα βαρελάκι που ‘χει δυο λογιών κρασάκι .Το ένα έχει μάλαμα , το άλλο έχει ασήμι.

Έχω ένα άλογο , όλο το βαρώ , ποτέ δε φεύγει.

Ανεβαίνει , κατεβαίνει και χωρίς να φάει γεμίζει . Μοναχά στριφογυρίζει την κοιλίτσα του γεμίζει.

Σε κήπο δε φυτεύεται , σε περιβόλι όχι .Ο βασιλιάς το γεύεται κι ο κόσμος το ‘χει.

Να τη δεις να φοβηθείς , να τη φας να γλυκαθείς

Όταν φυσάς σκούζω κι όταν σκούζεις σωπαίνω.

Άσχημος πατέρας , όμορφη η κόρη τρελός ο εγγονός.