Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Αυτό το γράμμα το σχηματίζουν πολλά ποτάμια .

Πως λέγονται τα παιδιά του γουρουνιού ;

Τι υπάρχει στο κέντρο της γης ;

Ποια πόλη μας ρωτά αν θέλουμε άλλο νοίκι ;

Τι είναι ο μοτοσικλετιστής που δεν φοράει κράνος ;

Άσπρος κάμπος , μαύρα βόδια .

Κόβω πάγο , βρίσκω ασήμι και μέσα στ’ ασήμι μάλαμα.

Σε κήπο δε φυτεύεται , σε περιβόλι όχι κι ο βασιλιάς το γεύεται κι όλος ο κόσμος το ‘χει .

Βόδι δεν είναι , κέρατα έχει , γραμματικός δεν είναι , γράμματα γράφει .

Ό,τι βρω το καταστρέφω και αν πιω νερό , πεθαίνω .

Είναι λευκό σαν πούπουλο, μοιάζει και σαν σεντόνι , όμως αυτό δεν τρώγεται , τις βρύσες μας βουλώνει .

Καράβι δωδεκάσφηνο , κάθε σφήνα κι όνομα .

Ήταν άνθρωποι κι όμως δεν γεννήθηκαν από ανθρώπους.

Τρέχει και τρέχει και πάει και πάει και πίσω δεν κοιτάει.

Είμαι εγώ ένα κουτί , κι έχω μέσα κάτι κι αν ένα κουμπί πατήσεις , κόσμο κει θα αντικρύσεις .

Απ’ τον καιρό που γεννηθώ δεν ξέρω τι να κάμω, δυο βουναλάκια κουβαλώ στη ράχη μου επάνω.