Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Ποιος είναι αυτός που από μόνος του δικάζει και τιμωρεί, όταν του παίρνουν κάτι και κανείς δεν διαμαρτύρεται;

Ανεβαίνει κατεβαίνει και χωρίς να τρώει παχαίνει, μοναχά στριφογυρίζει κι η κοιλίτσα της γεμίζει .

Τσιγκελωτό – τσιγκελωτό μπαίνει σε τρύπα γυναικών .

Απάνω κόφτει, κάτω κόφτει στη μέση κόρη, λέει και λέει .

Από μέσα από το μαλλί είναι μια γουλιά καλή .

Δυο πατέρες και δυο γιοι βγήκαν έξω κυνηγοί, να σκοτώσουνε λαγούς, να τους φέρουν σηκωτούς, τρεις σας λέω το σωστό, μα πώς έγινε αυτό;

Σαράντα φράγκα έδωσα και πήρα την κερά μου, να την(ε) βάζω ανάσκελα να κάνω τη δουλειά μου .

Πράσινος πύργος στα κόκκινα στρωμένος, κάθονται μέσα του αραπάκια .

Ο μπάρμπας μου ο ζωναράς σαράντα ζώνες ζώνεται .

Δεν είναι μολύβι, περπατάει και γράφει .

Τι είναι αυτό που όσο μικραίνει γίνεται ψάρι;

Στο τραπέζι επάνω μπαίνω κόβομαι , μοιράζομαι κι όμως δεν τρώγομαι .

Τι είναι το μουλάρι κόκκινο, ο καβαλάρης μαύρο?

Στη κουζίνα θα με βρεις , μέσα στους κήπους είμαι ξακουστό , πολλές φορές όμως για μένα κλαις , δίχως να το θες .

Έχω ένα μοναστηράκι γεμάτο ασπροφόρους .

Κέρατα έχω , βόδι δεν είμαι . Σαμάρι φορώ , μα ούτε γάιδαρος είμαι . Όταν περπατώ γράφω , δίχως γνώσεις καθόλου να ‘χω .