Αινίγματα – Σπαζοκεφαλιές

Ψηλόλιγνοι είναι χορευτές , κοκκινομύτες ότι θες , χορεύουν πάνω στο χαρτί , δίνουν ζωή στο καθετί

Σαν γεμίσει με νερό το λουλούδι ζωντανεύει, πολύ εύκολα όμως σπάει κι η γιαγιά μας αγριεύει.

Νιάου νιάου στα κεραμίδια και δεν τρώει τα κρεμμύδια.

Δεν μπορεί να περπατήσει , δε μιλάει , ψιθυρίζει , τη δροσιά του μας χαρίζει.

Ή τη συναντάς σε πιάτο ή σε μάγουλο δροσάτο.

Νερωμένη την εβάζω, τσιτωμένη την εβγάζω.

Μικρή μικρή μικρούτσικη, στολίζει όλο τον Κόσμο, στολίζει και τον βασιλιά που κάθεται στο θρόνο.

Κάτω από κόκκινα μαδέρια, κάθοντ΄ άσπρα περιστέρια.

Ποιος έχει δόντια και δεν τρώει ποτέ;

Όλος ο δρόμος καίγεται και δρόμος απομένει.

Ο μικρός δεν μεγαλώνει κι΄ ο μεγάλος δεν γερνά.

Γούρνα μου πελεκητή μαρμαρένια και χυτή, που έχεις μαύρα ψάρια μέσα και γλυκό κρασί.

Τρεις – τρεις το πιάνουν και γεννά, μαύρα τα κάνει τα παιδιά, που πίσω του τ΄ αφήνει.

Πάει κι΄ έρχεται μα ποτέ δεν αλλάζει θέση.

Περνάει βουνά και θάλασσες ρωτάει κι΄ απαντάει χωρίς ποτέ του να μιλάει

Στη μέση του χωριού κρέμεται η μαργαριτού, τινάζει τα φτερά της, και φωνάζει τα παιδιά της.