Μενού
Αρχική / Εγκυκλοπαίδεια / Ιστορία / Τα τραγούδια του Σαράντα (ΟΧΙ)

Τα τραγούδια του Σαράντα (ΟΧΙ)

Τραγούδια (στίχοι και video) και εμβατήρια από την εποχή του 1940 προς τιμή και δόξα των ηρώων. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά. Κορόιδο Μουσολίνι κλπ

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν, σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά, με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν, μάς ανάψαν φωτιές στα χωριά, μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν και ξανά και για μας λευτεριά, για να φτιάξουμε τα όσα …

Συνέχεια »

Ο Αντάρτης

Φόρεσε αντάρτη τ’ άρματα, ζώσε και το σπαθί σουκαι σύρε για τον πόλεμο κι η Λευτεριά μαζί σου. Σύρε και θέλω νικητής παιδί μου να γυρίσεις,για τη γλυκιά τη Λευτεριά το αίμα σου να χύσεις Πολέμησε αντάρτη μου ως πολεμούνε …

Συνέχεια »

Στις Πίνδου μας τις κορφές

Πάνω εκεί στις Πίνδου μας τις κορφές,που θαρρείς τ’ αστέρια φιλούνε,Της Πατρίδας λίγες αγνές μορφές,τα πυκνά σκοτάδια ερευνούν. Η νύχτα φεύγει, σβήνουν τ’ αστέρια,τ’ αγρίμια πάνε να κρυφτούν.Μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια,δε θε να παν ν’ αναπαυθούν. Οι γενναίοι …

Συνέχεια »

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά

Μες τους δρόμους τριγυρνάνε, οι μανάδες και ζητάνε ν αντικρίσουνε τα παιδιά τους π ορκιστήκαν, στο σταθμό σαν χωριστήκαν να γυρίσουνε. Μα για κείνους πού χουν φύγει και η δόξα τους τυλίγει, ας χαιρόμαστε και καμιά ποτέ ας μην κλάψει …

Συνέχεια »

Σημαία

Μέσα μας για βαθιά για σέναμια λαχτάρα πάντα ζει , την Πατρίδα συμβολίζεις και τη Λευτεριά μαζί . — Γαλανόλευκη η θωριά σου και φαντάζεις μες στο νου , σαν το κύμα σαν το γέλιο του πελάου και του ουρανού …

Συνέχεια »

Σημαία Γαλανή

Όταν στη μέση ξεπροβαίνεις και κυματίζεις γαλανή , χίλιες ελπίδες ανασταίνεις κι έχεις την πιο γλυκιά μορφή . — Όταν με χάρη κατεβαίνεις και το κοντάρι σου φιλείς , στους στοχασμούς μας μπαίνεις και με τους πόθους μας μιλείς . …

Συνέχεια »

Μολών Λαβέ

Μια σπιθαμή απ το χώμα αυτό Τα άγιο κι ιερό δε δίνω , Τη λευτεριά μου δεν πουλώ Και σκλάβος δε θα γίνω . — Στα χέρια μου τα αδείλιαστα Το πιο παλιό ντουφέκι Γίνεται για τη λευτεριά Βροντή κι …

Συνέχεια »