Κείμενα του 1821

Ωρέ, μωρ’ περδικούλα, μωρ’ περδικούλα του ΜοριάΜωρ’ περδικούλα του Μοριά κοσμοπερπατημένηΑυτού ψηλά, γειά σου, πέρδικα, αυτού ψηλά-να που πέτεσαιΑυτού ψηλά που πέτεσαι και χαμηλά ‘γναντεύειςΜην είδες κλέ, γεια σου, πέρδικα, μην είδες κλέ-νε-φτες πουθενάΜην είδες κλέφτες πουθενά, τους Κολοκοτρωναίους;

Ένα μικρό Τουρκόπουλο (2)Μικρό διαβολεμένοΜια Ρωμιοπούλα κυνηγά (2)Γυναίκα να την πάρειΚι η κόρη από το φόβο της (2)Κι από την αντροπή τηςΤα πλάγια-πλάγια έπαιρνε (2)Και στον Αη Γιώργη βγαίνειΒόηθα σ’ με Αη Γιώργη μ’ βόηθα σ’ με (2)Να μη με …

Α’ ‘Στα χίλια οχτακόσια εικοσιοχτώ, μιαν Τρίτη,(αφουγκρασθήτε να σας πω ογιά τη μαύρη Κρήτη)σύναξη κάνου οι βασιλείς και πάνε ‘ς το Παρίσι,να κάμουνε συνέλεψη τι να γενή η Κρήτη.Μ’ απής εσυναχτήκανε κι’άρχηξαν το κουσούλτο,ούλοι εδιχονήσανε και παίρνει την ο Τούρκος.Αθρώπους …

Φύσα, μαΐστρο δροσερέ κι αέρα του πελάγου,να πας τα χαιρετίσματα στου Δράμαλη τη μάνα.Της Ρούμελης οι μπέηδες, του Δράμαλη οι αγάδεςστο Δερβενάκι κείτονται, στο χώμα ξαπλωμένοι.Στρώμα ‘χουνε τη μαύρη γης, προσκέφαλο λιθάριακαι για απανωσκεπάσματα του φεγγαριού τη λάμψη.κι ένα πουλάκι …

Μα ήταν η μέρα βρο- μουρτάτη, βροχερήΚαι η νύχτα πο- μωρέ, ποντισμένηΠου κίνησ΄ ο ‘Μπραήμ, άιντε, ρε Παπαφλέσσα, ‘Μπραήμ, ο Ιμπραήμ πασάςΆιντε, που κίνησ΄ ο ‘Μπραήμ, ‘Μπραήμ πασάς από την Α- από την ΑλεξάνδρειαΝύχτα σε νύχτα πε- άιντε, ρε Παπαφλέσα …

Σ όλον τον κόσμο ξαστεριά, σ’ όλον τον κόσμο ήλιοςκαι ‘ς τα καϊμένα Γιάννενα μαύρο, παχύ σκοτάδι,τι φέτο εκάμαν τη βουλή οχτώ βασίλεια ανθρώποικ’ εβάλανε τα σύνορα ‘ς της Άρτας το ποτάμικι’ αφήκανε τα Γιάννενα και πήρανε την Πούντα,κι’ αφήκανε …

Στο ρημοκλήσι του Δηρούλειτούργα ο πρωτοσύγκελος,και τ’ άχραντα μυστήριαέφερνε στο κεφάλι του,ψάλλοντας το χερουβικό.Μα έξαφνα κι ανέλπισταΤούρκοι τον περιλάβανε,κι έλαβε μόνον τον καιρόκαι σήκωσε τα χέρια του,κι είπεκε: «Παντοδύναμε,δυνάμωσε τους Χριστιανούς,τύφλωσε τους Αγαρηνούςτη μέρα τη σημερινή».Μα οι άντρες όλοι ελείπασι,ήταν …

Τρείς περδικούλες κάθονται, μωρέ, στη μέση το ΛεβίδιΜα είχαν τα νύχια, κό- άιντε, μπάρμπ’ Αναγνώστη, Αναγνώστη μου, κό- μωρέ, κόκκιναΜα είχαν τα νύχια κόκκινα, μωρέ, και τα. φτερά βαμμέναΕίχαν και στα κεφά- άιντε, μπάρμπ΄ Αναγνώστη κι Αντωνάκη, κεφά- στα κεφάλια …

1. Ως πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,μονάχοι σαν λιοντάρια, σταις ράχες στα βουνά;Σπηλιές να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,Να φευγωμ’ απ’ τον Κόσμον, για την πικρή σκλαβιά,να χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα και γονείς,τους φίλους, τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς; …

1. Χαρά σε κειόν που πρωτοσήκωσεαπ’ τις σκόνες σκεπασμένο, το δίστομο σπαθί του λόγου σουστον ήλιο, Μακρυγιάννη, 2. Κι απάνω και στις δυο πλευρές γραφήΑπ’ τη μια, τα λόγια αυτά Σου χαραγμένα, στρατηγέ μας:“Τη λευτεριά μας τούτη δεν την ήβραμε …

Τρία πουλάκια κάθονταν στου Διάκου το ταμπούρι το ‘να τηράει τη Λειβαδιά και τ’άλλο το Ζητούνι το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει. “Πολλή μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα. Μην ο Καλύβας έρχεται, μην ο Λεβεντογιάννης; – Νουδ’ ο Καλύβας …

-Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν.Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;-Ούδε σε γάμο ρίχνονται ούδε σε χαροκόπι.Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια.Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο:«Γιώργαινα, ρίξε τ’ άρματα, δεν είναι εδώ το Σούλι.Εδώ …

Λάμπει ο ήλιος στα βουνά,λάμπει και στα λαγκάδια,έτσι λάμπει κι η κλεφτουριά,οι Κολοκοτρωναίοιμε τα μπαϊράκια τα χρυσά,τις ασημένιες πάλες,όπου δεν καταδέχονταντη γης να τη πατήσουν.Καβάλα τρώνε το ψωμί,καβάλα πολεμάνεκαβάλα παν στην εκκλησιά,για να λειτουργηθούνε.Φλωριά ρίχνουν στην Παναγιά,φλωριά ρίχνουν στους ΄Αγιουςκαι …

Σαράντα παλικάριααπό τη Λει-. από τη Λειβαδιά.Πάνε για να πατήσουνετην Τροπο-, μωρ’ την Τροπολιτσά Στο δρόμο που πηγαίνανε γέροντα,μωρ’ γέροντ’ απαντούν.Ώρα καλή σου γέροκαλώς τα τα, καλώς τα τα παιδιά. Πού πάτε παλικάριαπού πάτε βρε, πού πάτε βρε παιδιά.Πάμε για …

1. Ακρίτα στης Ευρώπης τους πυλώνεςη Μοίρα σ’ έχει τάξει, Μάννα Ελλάδα,τη λευτεριά να διαφεντεύης στους αιώνες.2. Χαρά σου, όταν Φειδίες με λαμπεράδαστη γή σου πελεκούνε Παρθενώνεςκι Αισχύλοι ανάβουν θεία ανέσπερη λαμπάδα 3. Μα ο πόνος σου βαθύς, όταν βαραίνειτυράννων …

1. Ας μη βρέξη ποτέτο σύννεφον, και ο άνεμοςσκληρός ας μην σκορπίσητο χώμα το μακάριον ‘που σας σκεπάζει. 2. Ας το δροσίση πάντοτεμε τ’ αργυρά της δάκρυαη ροδόπεπλος κόρηκαι αυτού ας ξεφυτρώνουν αιώνια τ’ άνθη. 3. Ώ γνήσια της Ελλάδος …