Ρήσεις του Ρήγα (1821)

Ως πότε παλληκάρια, να ζώμεν στα στενά μονάχοι, σαν λιοντάρια, στες ράχες, στα βουνά;

Ο ιερός τη πατρίδος έρως εμφωλεύει εις την καρδίαν, και η καρδία δεν γηράσκει ποτέ.

Το ηθικόν σύνορον της Ελευθερίας είναι τούτο το ρητόν: Μη κάμης εις τον άλλον εκείνο οπού δεν θέλεις να σε κάμουν.

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσης και είσαι στη σκλαβιά; στοχάσου πως σε ψένουν καθ’ ώραν στη φωτιά.

Η Πατρίς έχει να καταστήση σχολεία εις όλα τα χωρία δια τα αρσενικά και θηλυκά παιδία.

Το δίκαιον του να φανερώνωμεν την γνώμην μας και τους συλλογισμούς μας, τόσον με την τυπογραφίαν, όσον και μέ άλλον τρόπον δεν είναι εμποδισμένον.

Συμβούλους προκομένους, με πατριωτισμό, να βάλωμεν εις όλα να δίνουν ορισμόν.

Κάλλιο για την πατρίδα κανένας να χαθή ή να κρεμάση φούντα για ξένον στο σπαθί.

Ο Νόμος έχει χρέος να διαφεντεύη την κοινήν ελευθερίαν όλου του έθνους και εκείνην του κάθε ανθρώπο.

Σταυρός, η πίστις και καρδιά, δουφέκια και καλά σπαθιά, γκρεμίζουν Τυραννίαν, τιμούν Ελευθερίαν.

Για την Πατρίδα όλοι νά ’χωμεν μιά καρδιά.

Ολον το έθνος αδικείται, όταν αδικείται ένας μόνος πολίτης.

Κ’ η αναρχία ομοιάζει την σκλαβιά.

Καιρός είν’ της Πατρίδος ν’ ακούστε τη λαλιά.

Κανένας δεν έχει το δίκαιον να στοχάζεται τον εαυτόν του απαραβίαστον περισσότερον από τους άλλους.

Στην γνώμη των τυράννων να μην ελθώ ποτέ, μήτε να τους δουλεύω, μήτε να πλανηθώ. Εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.