Ελληνικό Λεξικό

Ειλημμένος : αυτός που έχει ληφθεί.

Ειλητάριο : στενή και επιμήκης λωρίδα περγαμηνής που τυλιγόταν γύρω από τον κόντο, ώστε να μπορεί να ξεδιπλώνεται και να διπλώνεται και που χρησιμοποιούνταν για την αναγραφή σε αυτή της Θείας Λειτουργίας και την ανάγνωση των Ευχών από τον ιερέα.

Εθνικοποίηση : το να γίνε κάτι εθνικό, το να υπάγεται στην ευθύνη του κράτους.

Ειμαρμένη : αυτό που θεωρείται ότι έχει προκαθοριστεί να συμβεί στον καθένα, η μοίρα που επηρεάζει και διαμορφώνει καθοριστικά τις επιλογές στη ζωή.

Εθνικόφρων : αυτός που έχει εθνικά φρανήματα, που πιστεύει στην ιδέα του έθνους, την υποστηρίζει και την προβάλλει.

Ειρημένος : αυτός που έχει λεχθεί.

Εθνοβόρος : ο φθοροποιός ή και καταστροφικός για το έθνος.

Ειρηνισμός : η αντίθεση στον πόλεμο ή τη χρήση βίας ως μέσο επιλύσεως διαφορών και ειδικότ. η άρνηση αναμείξεως σε στρατιωτικές, πολεμικές επιχειρήσεις εξαιτίας προσωπικών αρχών ή πεποιθήσεων.

Εθνοκάθαρση : η βίαιη μετακίνηση των μελών μιας εθνότητας από μια περιοχή ή και ο αφανισμός τους, η μαζική τους εξόντωση.

Ειρκτή : το δημόσιο δεσμωτήριο, κάθε τόπος καταδίκης ή ακούσιας κράτησης για έκτιση ποινής.

Εθνοκεντρισμός : η αναγωγή των πάντων στην ιδέα του έθνους και στο ίδιο το έθνος.

Εθνοτικός : αυτός που σχετίζεται με πληθυσμιακή ομάδα ενός έθνους, η οποία αποτελεί ενότητα.

Ειδεμή : σε αντίθετη περίπτωση, διαφορετικά.

Ειδεχθής : αυτός που είναι αποκρουστικός στη όψη και τη θέα, αυτός που προκαλεί αηδία και αποτροπιασμό.

Ειδότες : αυτοί που γνωρίζουν καλά τα πράγματα.

Είθε : δηλώνει ευχή και επιθυμία.