Ελληνικό Λεξικό

Δυσεξίτηλος : αυτός που δύσκολα ξεβάφει, που δύσκολα χάνεται.

Δυσπρόσιο : μεταλλικό στοιχείο λευκού χρώματος, σκληρό, δραστικό και δύστηκτο, το οποίο χρησιμοποιείται κυρίως στην πυρηνική τεχνολογία.

Δυσεπίσχετος : αυτός που με δυσκολία ανακόπτεται και συγκρατείται.

Δυσηκοΐα : δυσκολία στην ακοή, η κακή ακοή.

Δυσήλιος : αυτός που δεν φωτίζεται από τον ήλιο, που δύσκολα τον βλέπει ο ήλιος.

Δυσήνιος : αυτός που δύσκολα δέχεται χαλινάρι, αδάμαστος.

Δυσηχαγωγός : αυτός που δεν επιτρέπει το πέρασμα του ήχου από μια επιφάνεια σε άλλη μέσα από τη μάζα του.

Δυσθανασία : η παρατεταμένη και επώδυνη επιθανάτια αγωνία, ο αργός και βασανιστικός θάνατος.

Δυσθυμία : η κακή ψυχική διάθεση, η έλλειψη κεφιού και όρεξης για ζωή.

Δυσιδρωσία : η παθολογική κατακράτηση του ιδρώτα μέσα στο δέρμα, που εκδηλώνεται με εξανθήματα της επιδρμίδας.

Δυσκρασία : η κακή κράση του οργανισμού, η καχεξία.

Δύσληπτος : (τροφή) που λαμβάνεται από το στόμα με δυσκολία.

Δυσμάς : στα δυτικά, προς τη δύση.

Δυσμνησία : διαταραχή της μνήμης κατά την οποία το άτομο εμφανίζει δυσκολία να ανακαλέσει συγκεκριμένες αναμνήσεις κατά την επιθυμητή στιγμή.

Δραγόνος : πολεμιστής του ελαφρού ιππικού, ο οποίος μαχόταν και ως στρατιώτης του πεζικού.

Δράκα : η ποσότητα που μπορεί να κρατήσει κανείς στη χούφτα του.