Ελληνικό Λεξικό

Δράκα : η ποσότητα που μπορεί να κρατήσει κανείς στη χούφτα του.

Δρασκελιά : το άνοιγμα των ποδιών κατά τον βηματισμό.

Δονκιχώτης : αυτός που δεν έχει αίσθηση της πραγματικότητας και παρασύρεται από ρομαντικές φαντασιοπληξίες, αυτός που αναλίσκεται σε αδιέξοδες, ουτοπικές διεκδικήσεις.

Δοριάλωτος : αυτός που κατακτήθηκε με πόλεμο.

Δορίκτητος ή Δρύκτητος : αυτός που αποτέλεσε λάφυρο πολέμου ή έχει κυριευθεί με πόλεμο.

Δοσατζής : ο έμπορος που επισκέπτεται πελάτες και πουλάει με δόσεις.

Δοκησίσοφος : αυτός που θεωρεί τον εαυτό του σοφό, ο κατά φαντασίαν σοφός.

Δοσιμετρία : η μέτρηση με δοσίμετρο της δόσης της ιοντίζουσας ακτινοβολίας που έχει απορροφήσει(κάποια ύλη).

Δοκητισμός : χριστιανική αίρεση που βασίζεται στον δυϊσμό, κατά την οποία η ενανθρώπιση του Χριστού ήταν φαινομενική.

Δοτικοφανής : αυτός που θυμίζει τη δοτική πτώση ή που εμφανίζεται σε δοτική πτώση.

Δολερός : αυτός που χαρακτηρίζεται από δόλο, που εκφράζει ή χρησιμοποιεί δόλια μέσα, πανούργος.

Δουλοκτητικός : αυτός που σχετίζεται με το σύστημα της δουλοκτησίας.

Δολιχοδρομώ : διανύω μεγάλη απόσταση, καθυστερώ.

Δουλοπαροικία : το σύστημα κατά το οποίο εκτάσεις γης που άνηκαν σε φεουδάρχη καλλιεργούνταν από δουλοπάροικους.

Δολιχοκεφαλία : η ανάπτυξη του ανθρώπινου κρανίου κατά τρόπον ώστε να είναι πολύ μακρύ σε σχέση με το πλάτος του.

Δουλοπρεπής : αυτός που επιδεικνύει συμπεριφορά δούλου.