Ελληνικό Λεξικό

Δοιάκι : μοχλός που χρησιμοποιείται για την περιστροφή του πηδαλίου στα πλοία.

Δίστηλος : αυτός που έχει ή εκτείνεται σε δύο στήλες.

Δόκανο : παγίδα για την σύλληψη θηραμάτων.

Διστομίαση : λοίμωξη του ανθρώπου και των μηρυκαστικών, την οποία προκαλούν τα παρασιτικά σκουλήκια τα οποία ονομάζονταιδίστομα και που εκδηλώνεται ανάλογα με την περίπτωση με διάρροια, φαγούρα κ.ά.

Δισχιδής : αυτός που είναι σχισμένος στα δύο, διχαλωτός.

Διττογραφία : η αντιγραφή συλλαβής, λέξης ή φράσεως δύο φορές από τον αντιγραφέα ενός κειμένου λόγω σφάλματος.

Διττός : διπλός, αυτός που αποτελείται από δύο μέρη ή είναι δύο ειδών.

Διυλίζω : περνώ υγρό μέσα από φίλτρο, για να το απαλλάξω από ξένες ουσίες.

Δίφορος : αυτός που καρποφορεί δύο φορές τον χρόνο.

Δίφρος : κάθισμα χωρίς ράχη και βραχίονες.

Διχειλικός : φθόγγος που παράγεται με τη βοήθεια και των δύο χειλιών.

Διμεταλλισμός : νομισματικό σύστημα που ίσχυε μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα και βασιζόταν σε διπλό μεταλλικό νομισματικό κανόνα, δηλαδή στην παράλληλη χρήση χρυσού και αργυρού ως μέσου συναλλαγής.

Διπυρίτης : κάτι που ψήθηκε δύο φορές, για να διατηρηθεί περισσότερο.

Διμήνι : είδος σιταριού που θερίζεται δύο μήνες μετά τη σπορά του.

Δισάκι : δύο μικροί σάκοι από ύφασμα ή δέρμα, ενωμένοι στο επάνω μέρος, για τη μεταφορά ατομικών ειδών.

Δίμιτος : ύφασμα, υφασμένο με δύο κωστές, που έχει πυκνή ύφανση.