Ελληνικό Λεξικό

Διεστραμμένος : αυτός που αποκλίνει από ότι θεωρείται ορθό, ηθικό, φυσιολογικό.

Διευθέτηση : η τακτοποίηση, η ρύθμιση κάποιου προβλήματος ή θέματος.

Διευθυντήριο : ο χώρος που στεγάζει τη διεύθυνση, διοίκηση.

Διευθυντικός : αυτός που σχετίζεται με τον διευθυντή ή τη διεύθυνση.

Διεύρυνση : η αύξηση του εύρους και η επέκταση (γεωγραφική) στο χώρο.

Δίβουλος : αυτός που δεν μπορεί να καταλήξει σε μία άποψη.

Διζωνικός : αυτός που αποτελείται από δύο (γεωγραφικές) ζώνες ή σκοπεύει στην ύπαρξη δύο ζωνών.

Διατονικός : αυτός που σχετίζεται με μείζονα ή ελάσσονα μουσική κλίμακα, που αποτελείται από πέντε μουσικούς τόνους και δύο ημιτόνια.

Διάτονος : αυτός που οποίου η έκταση φθάνει από τη μία μεριά στην άλλη.

Διάτορος : αυτός που είναι τρυπημένος πέρα ως πέρα.

Διατρανώνω : εξωτερικεύω με κατηγορηματικό τρόπο.

Διατρίβω : περνώ το χρόνο μου συγκεκριμένο χώρο.

Διαφαίνομαι : διακρίνομαι αμυδρά, όχι πλήρως, μόλις που φαίνομαι.

Διάφεγγος : αυτός που μπορεί να τον διαπεράσει το φως.

Διαφεντεύω : έχω υπό την εξουσία μου.

Διαφιλονικώ : θέτω υπό αμφισβήτηση.