Ελληνικό Λεξικό

Έπηλυς : αυτός που ήρθε από άλλη χώρα, αλλοδαπός.

Επιδιδυμίδα : επιμήκης σχηματισμός που περιβάλλει από πάνω και πίσω καθέναν από τους όρχεις και στον οποίο αποθηκεύεται το σπέρμα μέχρι την έξοδο του από το πέος.

Επιζωοτία : λοιμώδης ή παρασιτική ασθένεια, που προσβάλλει συγχρόνως μεγάλο αριθμό κατοικίδιων ζώων και ορίζεται ως τέτοια από το νόμο.

Επικουρία : η παροχή ενισχύσεως, βοήθειας.

Εξωνημένος : εξαγορασμένος, αυτός που με την υπόσχεση ή τη λήψη ανταλλαγμάτων δεν ενεργεί νόμιμα ή ηθικά.

Επίμεμπτος : αυτός που είναι άξιος κατακρίσεως.

Εξωραΐζω : καθιστώ (κάτι) ωραίο, ομορφαίνω, καλλωπίζω.

Επίμορτος : αυτός που καλλιεργείται με τη συμφωνία να καρπώνεται ο καλλιεργητής μέρος της σοδειάς.

Ενθάδε : σε αυτό εδώ το μέρος.

Ενιαύσιος : αυτός που έχει ζωή ή διάρκεια ενός έτους.

Ενιαχού : σε μερικούς τόπους, σε μερικά μέρη.

Ενόντα : όσα διατίθενται στη δεδομένη στιγμή.

Ενσκήπτω : εμφανίζομαι αιφνιδιαστικά και πλήττω με ορμή.

Ενταύθα : στο ίδιο μέρος, εδώ, χωρίς αλλαγή τόπου.

Εντράδα : φαγητό από κρέας, με λαχανικά.

Εξάμβλωμα : το έμβρυο που έχει πρόωρα αποβληθεί από τη μήτρα και παρουσιάζει γενετικές ανωμαλίες.