Ελληνικό Λεξικό

Επανωκαλύμμαυχο : μαύρο κάλυμμα από ύφασμα, που τίθεται επάνω στον σκούφο μοναχών ή στο καλυμμαύχι των ιερομένων και φέρεται από τους άγαμους κληρικούς ως διακριτικό της μοναχικής τους ιδιότητας.

Έπαρμα : οτιδήποτε εξέχει από μια επιφάνεια, ύψωμα.

Επαφίεμαι : εμπιστεύομαι τον εαυτό μου ή υπόθεση μου στην κρίση ή τη διάθεση (κάποιου).

Επαχθής : αυτός που επιβαρύνει, ο δυσβάστακτος.

Επείσακτος : αυτός που προέρχεται από έξω, από άλλη χώρα.

Επέκεινα : πέρα από ορισμένο τόπο, χρόνο, ποσό.

Έπηλυς : αυτός που ήρθε από άλλη χώρα, αλλοδαπός.

Επιδιδυμίδα : επιμήκης σχηματισμός που περιβάλλει από πάνω και πίσω καθέναν από τους όρχεις και στον οποίο αποθηκεύεται το σπέρμα μέχρι την έξοδο του από το πέος.

Ενδελεχής : αυτός που χαρακτηρίζεται από μεγάλη διάρκεια και αδιάπτωτη συνέχεια.

Εξτρεμισμός : η στάση που χαρακτηρίζεται από την υιοθέτηση ακραίων αντιλήψεων και βίαιων πρακτικών.

Ενδιαίτημα : η κατοικία, ο τόπος στον οποίο κατοικεί κανείς.

Εξυφαίνω : μηχανεύομαι (κάτι κακό), σχεδιάζω με δόλιο και ύπουλο τρόπο.

Ενδότατος : απολύτως εσωτερικός.

Ενέχω : φέρω ή κρύβω (κάτι) μέσα μου.

Ενθάδε : σε αυτό εδώ το μέρος.

Ενιαύσιος : αυτός που έχει ζωή ή διάρκεια ενός έτους.