Ελληνικό Λεξικό

Δημεγέρτης: Αυτός που παρακινεί το λαό σε εξέγερση, που υποδαυλίζει στάση.

Δήμευση: Η κατάσχεση ακινήτου ή περιουσιακού στοιχείου ιδιώτη προς όφελος του δημοσίου κατόπιν δικαστικής αποφάσεως.

Δημοκόπος: Αυτός που προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει την εύνοια και την εμπιστοσύνη του λαού, για να αποκομίσει πολιτικό και προσωπικό όφελος.

Δημοσιά: Μεγάλος, δημόσιος δρόμος που διασχίζει την ύπαιθρο (όχι πόλεις ή κατοικημένες περιοχές).

Δασύλλιο: μικρό δάσος

Δερβισόπαιδο: το πολύ καλό παιδί, που το θαύμαζαν για το χαρακτήρα του και τη λεβεντιά του.

Δασύνω: γράφω η προφέρω φθόγγο με δασύ πνεύμα.

Δασύπους: αυτός που έχει μαλλιαρά πόδια

Δαψιλής: άφθονος, πλουσιοπάροχος.

Δεδηλωμένος: αυτός που έχει καταστήσει γνωστή, που έχει δηλώσει τη στάση του.

Δεκάζω: δίνω χρήματα ή δώρα, για να τους εξαγοράσω.

Δεκαημερία: το χρονικό διάστημα δέκα ημερών

Δεκάκις: δέκα φορές.

Δεκαρολογώ: χρηματίζομαι με αναξιοπρεπή και ανέντιμο τρόπο

Δεκάτη: το ένα δέκατο εισοδήματος, παραγωγής, προϊόντων ή άλλων αγαθών.

Δεκοχτούρα: αγριοπερίστερο με χαρακτηριστική κραυγή, που ακούγεται σαν <δεκοχτώ>. Επίσης δεκαοχτούρα.