Ελληνικό Λεξικό

Εναγής : αυτός που φέρει πάνω του άγος, που βαρύνεται με ανόσια πράξη και τις συνέπειες της.

Εμαγιέ : σκεύος που η επιφάνεια του καλύπτεται από μια υαλώδη ουσία είτε για διακοσμητικούς λόγους είτε για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας τους.

Εναγκαλισμός : η στενή και τρυφερή περίπτυξη.

Εμβαπτίζω : βυθίζω κάτι σε υγρό, ώστε να καλύπτεται πλήρως από αυτό.

Εναίσιμος : η πρωτότυπη επιστημονική πραγματεία, που επισήμως υποβάλλεται προς έγκριση από πτυχιούχο πανεπιστημίου στα αρμόδια όργανα ή πρόσωπα του πανεπιστημίου με σκοπό την απόκτηση διδακτορικού διπλώματος.

Έμβασμα : η εντολή μεταφοράς χρηματικών ποσών σε τραπεζικό λογαριασμό δικαιούχου.

Ενάλιος : αυτός που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα που ανήκει ή ζει σε αυτήν.

Εμβοή : το αίσθημα που δημιουργεί στα αφτιά ένας ήχος.

Ενασμενίζομαι : καμαρώνω για κάτι (που δεν έχω ή δεν πρέπει).

Εμβροχή : κάθε διαδικασία για την αποσκλήρυνση αντικειμένου ή υλικού ή τη διάλυση του με βύθιση σε υγρό.

Έμεσμα : το σύνολο των ουσιών που αποβάλλονται ως εμετός.

Εμιγκρές : μετανάστης που αυτοβούλως εκπατρίζεται καταφεύγοντας σε ξένη χώρα λόγω των διωγμών που υφίσταται στη χώρα του ή λόγω των πολιτικών συνθηκών που επικρατούν εκεί.

Εμμελής : αυτός που διαθέτει μελωδία, που έχει αρμονική και γλυκιά μουσική.

Έμμορφος : αυτός που έχει μορφοποιηθεί, που έχει σχήμα.

Εμπάργκο : ο εμπορικός αποκλεισμός χώρας από άλλη χώρα ή χώρες, η απαγόρευση διακινήσεως εμπορευμάτων προς και από αυτήν.

Εμπερίστατος : αυτός που είναι εξαιρετικά απασχολημένος, που έχει πολλές φροντίδες.